Blockdit Logo (Mobile)
แม่ครัวไทยในบังกลาเทศ
•
31 พ.ค. 2020 เวลา 10:24 • สุขภาพ
แชร์ประสบการณ์
การตรวจหาเชื้อโควิด-19
ที่ประเทศบังคลาเทศ
...ถึงคุณผู้อ่านที่รัก...
วันนี้เป็นบทความเบาๆ
คิดเอาไว้ว่า
อยากเขียนบันทึกเก็บไว้เป็นที่ระลึก
แต่ไหนๆคุณก็เข้ามาอ่านแล้ว
คุณช่วยอ่านเป็นเพื่อนฉันหน่อยก็แล้วกัน
เมื่อ 2 อาทิตย์ที่แล้ว
ในเช้าวันหนึ่ง
ฉันได้รับมอบหมายให้ออกไปซื้อของ
ที่ซุปเปอร์มาเก็ตแห่งหนึ่ง
ไปกันทั้งหมด 3 คน รวมพี่บังคนขับรถ
ฉันนั่งข้างหน้ารถกับพี่บัง
ฉันกับเพื่อนใส่หน้ากากอนามัย
และถุงมืออยู่ตลอดเวลา
แต่ฉันลืมไปแล้วว่า
พี่บังใส่หน้ากากอนามัยหรือไม่
การซื้อของสำเร็จลุล่วงไปด้วยดี
พี่บังขับรถมาส่งที่ทำงาน
ฉันถอดหน้ากากอนามัยออก
เพราะอากาศร้อนมาก
พี่บังช่วยฉันขนของจนเสร็จ
และหลังจากนั้นก็แยกย้ายกัน
หลังจากนั้นเพียง 2 วัน
ฉันก็ได้รู้ข่าวว่า "พี่บังได้รับเชื้อโควิด"
ทุกๆคนที่ได้ใกล้ชิดพี่บัง
ต่างก็ตกเป็นผู้ต้องสงสัย
รวมทั้งฉันและทีมงานด้วย
จากการสอบถาม
ทุกๆคนที่ได้ใกล้ชิดพี่บัง
ไม่ใช่มีแค่ฉันและทีมงาน
ปรากฎว่า ...
ทุกคนในที่ทำงานของฉัน
ต่างก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับพี่บังทั้งนั้น
ความบันเทิงจึงเกิดขึ้น ณ บัดดล
ทุกคนหลายสิบชีวิต
จะต้องกักตัวดูอาการ 14 วัน
แต่ละวันผ่านไปด้วยความตื่นเต้น
ในที่สุดก็ครบกำหนดการกักตัว
ทางที่ทำงานของฉัน ก็ติดต่อให้
ทีมแพทย์ของโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง
มาทำการตรวจหาเชื้อโควิด- 19
ให้กับพนักงานทุกๆคน
วันที่ทุกคนต้องมาตรวจหาเชื้อ
เป็นวันที่ทุกคนได้กลับมาพบกันอีกครั้ง
หลังจากที่ไม่ได้เจอกันมานาน 2 เดือน
ในระหว่างที่รอทีมแพทย์มาถึง
ทุกคนต่างก็ตื่นเต้น ที่ได้ทักทายกัน
แต่ทุกอย่างมันก็ไม่เหมือนเดิม
เราต่างต้องใส่หน้ากาก และยืนห่างกัน
ฉันกับเพื่อนสาวชาวบังคลาเทศ
จะโอบกอดทักทายกัน เหมือนเดิมก็ไม่ได้
สักพักใหญ่ๆ ฉันก็เห็นรถพยาบาล
เข้ามาจอดหน้าที่ทำงาน
ทีมแพทย์ประมาณ 3-4 คนเดินลงจากรถ
เดินเข้าไปในห้องสำหรับเปลี่ยนชุด
และจัดอุปกรณ์การตรวจ
ถ่ายภาพโดย...มดดี้
เจ้านายของฉันตรวจเป็นคนแรก
(เพราะก็ตกเป็นผู้ต้องสงสัยเช่นกัน)
รอไม่นานนักก็ถึงคิวของฉัน
อุปกรณ์การตรวจที่ใช้มีเพียง 2 อย่างเท่านั้น
1.คัตเติ้ลบัตก้านไม้ ยาวเหมือนไม้เสียบลูกชิ้น
2.ขวดเล็กๆใส่น้ำยา ไว้เก็บเชื้อ
วิธีการตรวจ
ฉันตรวจกับหมอชาวบังคลาเทศคนหนึ่ง
ก่อนตรวจ เขาได้กำชับฉันว่า...
"อย่าตื่นเต้น อย่าตกใจ "
ฉันก็พยักหน้ารับปาก ตามนั้น
หมอให้ฉันเงยหน้าค้างไว้
สักครู่หนึ่ง เขาก็เอาคัตเติ้ลบัต
แหย่เข้าไปในรูจมูกของฉันด้านซ้าย
ความรู้สึกในตอนแรก มันรู้สึกจั๊กจี้เล็กน้อย
ต่อมา
หมอแหย่ลึกลงไป ลึกลงไปอีก
จากความรู้สึกในตอนแรก... จั๊กจี้ แสบๆ คันๆ
กลายเป็นความรู้สึกที่ยากจะอธิบาย
ไม่เคยมีอะไรที่ตกลงไป หรือแหย่เข้าไป
ในจมูกของฉันได้ลึกขนาดนี้
มือของฉันจับเก้าอี้ไว้แน่น
ฉันเริ่มรู้สึกหายใจไม่ออก เหมือนกำลังจะจมน้ำ
แต่ก็พยายามจะไม่ตกใจ
หมอเอามือตบหน้าผากฉันเบาๆ
เพื่อไม่ให้ฉันเกร็ง
สักครู่หนึ่ง
ก็เสร็จสิ้นการตรวจ
หมอเอาคัตเติ้ลบัตนั้น เก็บไว้ในขวดเก็บเชื้อ
ฉันลุกออกมา ด้วยความแสบจมูกเป็นอย่างมาก
แม้ว่าจะได้รับการตรวจหาเชื้อเรียบร้อย
แต่ผลการตรวจก็ยังไม่ออก
ฉันคิดว่า
ทุกคนน่าจะปลอดภัยดี
เพราะผ่านมาได้หลายวันแล้ว
การที่ได้อยู่ในสถานการณ์เช่นนี้
ก็มีเรื่องดีๆเกิดขึ้นมากมาย
ฉันและทีมงานครัวของฉัน
ต่างก็เป็นกำลังใจให้กันและกัน
ยังคงกินข้าวด้วยกัน อยู่ด้วยกัน
มีเพื่อนร่วมงานคนไทย ต่างแผนกหลายคน
ที่ต้องอาศัยอยู่คนเดียว นานหลายเดือน
ฉันไม่รู้ว่า ...
"ความรู้สึกของพวกเขาจะเป็นเช่นไรบ้าง"
(ก็คงเหงาเป็นอย่างมาก)
ปล.ทุกคนยังคงเก็บตัวอยู่ที่บ้าน
และทำงานที่บ้าน ฉันและทีมงานเท่านั้น
ที่มาทำงานอยู่ที่ทำงาน เพราะบ้านพักอยู่ที่ทำงาน
สุดท้าย
ขอให้พี่บังรักษาตัวให้หายไวๆ
โปรดติดตามตอนต่อไป
"มดดี้"

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา