อ่านแล้วดี : ไข่ย้อย ดากานดา 9 ปีต่อมาที่ใต้ต้นชงโค
หนังเรื่อง เพื่อนสนิท เป็นหนังไทยเรื่องหนึ่งที่ผมรักมาก ท่ามกลางหนังมากมายที่ออกมากันให้วุ่นในปัจจุบัน เมื่อราว 3 ปีก่อน ผมได้กลับไปดูหนังเรื่องนี้อีกครั้งในรอบหลายปี แล้วรู้สึกว่า อยากจะหาหนังสือ กล่องไปรษณีย์สีแดงมาอ่านสักครั้ง เลยลองค้นหาไปเรื่อยๆ ในอินเตอร์เน็ตและตามหน้า Facebook ต่างๆ เพราะตัวหนังสือเอง ดูเหมือนจะไม่ได้ถูกสำนักพิมพ์ใหญ่ๆ นำไปตีพิมพ์ แต่กลับกลายเป็ฯสำนักพิมพ์เล็กๆ แห่งหนึ่งที่ชื่อว่า นกดวงจันทร์
หนังสือ กล่องไปรษณีย์สีแดง เล่มแรกของเรื่องราว
หนังสือ ไข่ย้อย ดากานดา ถูกเขียนขึ้นเพื่อสานต่อเรื่องราวที่ถูกทิ้งไว้เป็นปลายเปิดอย่างสมบูรณ์ของ กล่องไปรษณีย์สีแดง หรือถ้าจะให้ถูกต้องจริงๆ ผู้เขียนตั้งใจให้มันเป็นหนังสือที่สานต่อเรื่องราวจากภาพยนตร์ เพื่อนสนิท โดยตรง เป็นเรื่องราว 9 ปีต่อมาหลังจาก ไข่ย้อยบอกรักดากานดาใต้ต้นชงโค หน้าคณะเกษตร ก่อนจะเดินจากไป และไม่เคยกลับไปเชียงใหม่อีกเลย ขณะเดียวกัน เรื่องราวก็ทิ้งให้เราสงสัยในความสัมพันธ์ระหว่าง ไข่ย้อยกับ นุ้ย นางพยาบาลสาวบนเกาะพะงัน ที่ที่เขาใช้เป็นที่หนีรัก จากคำอันปวดใจอย่าง “แกมาพูดอะไรเอาตอนนี้”
ทุกตัวละครในเรื่องไม่ใช่วัยรุ่นสดใสที่มีความฝันเฟื่องถึงสิ่งต่างๆ อีกต่อไป ผมต้องยอมรับว่าได้ซื้อหนังสือ กล่องไปรษณีย์สีแดง มาคู่กันด้วย แต่ไม่ยักจะเคยหยิบมาอ่านเลย แต่กับเล่มนี้ ผมใช้เวลาเพียงแค่สองวัน ก็อ่านจบอย่างรวดเร็ว
เนื้อเรื่องมีความเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นตามวัย ไข่ย้อย เดินทางกลับจากพะงันหลังจากแม่ของเขาป่วยหนักและเสียชีวิต ความเคว้งคว้างจากการที่คนที่เขารักที่สุดในชีวิตได้จากไป ทำให้เขาตัดสินใจขายบ้านและออกเดินทางไปใช้ชีวิตที่ ปราก ในฐานะ จิตรกรวาดภาพเหมือนภาพจิตรกรดัง และยังคงวนเวียนกับการวาดรูปดอกไม้อย่างที่เขาชื่นชอบไปด้วย
ขณะเดียวกันนั้น ดากานดา กลายเป็นอาจารย์ประจำมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ เธอออกเดินทางไปปรากเพื่อร่วมการเสวนาเกี่ยวกับงานศิลปะ ก่อนที่จะคลาดกับไข่ย้อยเพียงเสี้ยวเดียว พรหมลิขิตพัดพาให้เธอได้รู้จักกับ พี่ต้อง หนุ่มใหญ่ที่กำลังจะหย่ากับภรรยา ความสัมพันธ์ของพวกเขาเติบโตขึ้นเรื่อยๆ แต่ขณะเดียวกันนั้น ความทรงจำในวันวานและไข่ย้อยก็ดูเหมือนจะกลับมาทำให้เธอไขว้เขว้อยู่ตลอดเวลา
เป็นหนังสือที่มีงานเขียนที่ละเมียดละไมมากๆ เลยครับ ผมรู้สึกเหมือนกำลังนั่งอ่านหนังสือ โดยที่บรรยากาศรอบตัว คือเวลาฝนตกพรำๆ ในตอนบ่ายแก่ๆ อากาศขะมุกขะมัวเหงาหงอย แต่กลับเป็ฯช่วงเวลาที่อบอุ่นใจใต้ร่มหลังคา ภาษาเขียนของคุณอภิชาติ เพชรลีลา มีเอกลักษณ์เฉพาะที่ทำให้ผมหลงติดไปกับหนังสือได้นานพอที่จะอ่านมันจบอย่างรวดเร็ว
ส่วนตัวผมคิดว่า ถ้าใครรักในเรื่องราวของ เพื่อนสนิทและอยากรู้ว่าชีวิตของพวกเขาลงเอยอย่างไรต่อไป อยากจะเชิญชวนให้ลองหามาอ่านกันครับ แต่ถึงอย่างนั้น ถ้าใครคิดว่า เล่มแรกของมันเติมเต็มสิ่งที่ตัวของคุณผู้อ่านต้องการได้อยู่แล้ว เล่มนี้อาจจะไม่เหมาะ เพราะแม้เนื้อเรื่องจะลงตัว แต่ประสบการณ์การอ่านเล่มนี้ ทำให้ผมมองเล่มแรกไม่สดใสเหมือนแต่ก่อนอีกต่อไป ไม่ใช่ว่าหนังสือมันไม่ดี แต่มันดีมาก เพียงแต่ถ้าเล่มแรกหรือในหนังก็ตาม เป็นดั่งแสงสว่างสดใสในวันที่แดดจ้า เล่มนี้ก็เหมือนเป็นบ่ายแก่ๆ ที่ฝนพรำอึมครึมนั่นเอง
ดูเหมือนว่าชีวิตคนเราก็เป็นแบบนี้ มีวันที่สดใส และก็มีวันที่หม่นหมอง แต่เราก็จะผ่านมันไปได้อยู่ดี...
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
