2 มิ.ย. 2020 เวลา 14:49 • ปรัชญา
รอยยิ้มจากก้อนหิน
มนุษย์เอ๋ยลืมตัวตนหรือไม่
เจ้าเคยเป็นใครจำได้ไหม
ร่างกายเจ้าเกิดมาพร้อมธาตุ
ดินน้ำลมไฟภายในรวมเป็นหนึ่ง
มีเสื้อผ้านุ่งห่อห่มสบงกาย
หลับตานอนบนเคหะสถาน
ไม่ได้ยืนกลางแดดฝนทนเอา
ท้าใจอิ่มเอิ่บสุขกายใจตน
ยิ่งเรียนรู้มากยิ่งยากหาประดับ
เน้นเพียงทรัพย์ไม่ได้ดูคุณค่า
มุ่งมั่นนำความสุขสบายกาย
จนทำให้ใจที่ร้ายกลายเป็น หิน
หินน้อยใหญ่ที่ตากแดดจึงยิ้มเยาะ
สุดท้ายร่างกายที่รวมธาตุไร้ค่า
เพราะแท้จริงเราคือหินเช่นเดียวกัน
อนืจจังสูงสุดวิ่งลงสู่สามัญตลอดกาล
โฆษณา