หัวใจของคนเรา มักจะจำในสิ่งที่อยากลืม และกลับลืมในสิ่งที่ควรจดจำ
หากพูดถึงเรื่องของหัวใจแล้ว บางคนใช้เวลาเพียงไม่กี่วัน กลับไม่รู้สึกรู้สากับการหายไปของคนๆ หนึ่งได้ราวกับลืมเลือนจนหมดสิ้น.... ในขณะที่บางคน กลับใช้เวลานานนับปีเพื่อพยายามลืมความรักนั้น
ความทุกข์ที่ติดอยู่ในใจ บ้างก็ไม่ได้จางหายไปตามกาลเวลา หรือเวลามันอาจจะยังไม่มากพอ...
แต่เปล่าเลย
นั่นเพราะใจยังไม่ปล่อยวางโดยแท้จริงต่างหาก ใจหนึ่งคาดหวังเหลือเกิน หวังว่าเขายังรักอยู่บ้าง หวังว่าเขาอาจจะคิดถึง หวังรอให้เขากลับมา แม้ใจอาจจะรู้ว่าแท้จริงแล้วความหวังนั้นไม่มีหลงเหลืออยู่ นั่นคือต้นเหตุของความทุกข์ เหตุเพราะใจยังยอมรับ และปล่อยวางอย่างแท้จริงไม่ได้
ใจของคนเรา มักจดจำในสิ่งที่เจ็บปวดได้ดีกว่าเรื่องที่มีความสุข ยิ่งเขาทำให้เจ็บปวด ยิ่งตอกย้ำว่าหัวใจรักเขามากแค่ไหน เพราะความสุขมักจะตราตรึงใจได้เพียงแค่ระยะสั้น แต่กลับสั่งสมไว้จนวันหนึ่งความเจ็บปวดได้เข้ามาทำลาย
บางที... การปล่อยวางก็เป็นวิธีรักษาหัวใจได้ดีที่สุด ในเรื่องราวของความเจ็บปวด จะมีความรักซ่อนอยู่เสมอ เราไม่จำเป็นต้องโอบอุ้มความเจ็บปวดไว้เสมอไป เอาเรื่องราวของความสุขออกมาโอบกอดมันบ้างเป็นครั้งคราว ก่อนจะปล่อยวางให้กาลเวลานั้นช่วยรักษา
หากไม่ปล่อยวาง จะ 1ปี หรือ 10 ปี กาลเวลาก็ไม่อาจจะรักษามันได้ แต่กาลเวลาได้ทำหน้าที่ของมันอยู่เสมอ
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
