4 มิ.ย. 2020 เวลา 23:19 • ปรัชญา
วิ่งหนี...หรือ..วิ่งชน
.."คนเรามักเกรงกลัวสิ่งที่มองไม่เห็น..ความมืดมิด.หรือสิ่งยังมาไม่ถึง.และความไม่แน่นอนทำให้คนเราคิดไปเองต่างๆนาๆ..
เหมือนวัยเด็กเมื่อต้องผ่านที่มืด..ไม่อาจเดินผ่านไปแบบสบายๆได้เลย..
สิ่งที่เด็กแทบทุกคนทำคือ..การเลือกวิ่งสุดชีวิตเพื่อผ่านพ้นความมืดมิดนั้นไปให้เร็วที่สุดแล้วก็จะรู้สึกหมดความกลัว
..จวบจนเติบใหญ่คนเราอีกจำนวนไม่น้อยเลยที่ยังคงใช้วิธีการแบบเดียวกันอีกคือหนีความจริงไปให้เร็วที่สุดเช่นกัน
การเรียนรู้ให้อยู่ในยามค่ำคืนเดือนมืดได้คือหนทางที่คนเราเข้มแข็งและเติบโตยืนหยัดผ่านทุกกาลเวลาและทุกอุปสรรคปัญหา
แม้เราไม่สามารถเปลี่ยนแปลงไม่ให้เกิดความมืดมิให้ปรากฏเกิดขึ้นได้ แต่เราเลือกที่จะปรับสายตาเราให้คุ้นชินและอยู่ได้กับความมืดอย่างสงบ
สุดท้ายความมืดมนนั้นก็จะเคลื่อนตัวจากไป แสงตะวันแห่งวันใหม่ย่อมมาเยือนให้ชีวิตคนเราเบิกบานอีกครั้ง
จงลืมและสลัดทิ้งความมืดให้ผ่านพ้นไปเพื่อหมุนชีวิตให้ไปต่อ..อย่างไร้ความอาลัยอาวรณ์ในทุกสิ่ง.."LL&L..5/6/63
โฆษณา