มังกรหยก ภาค ๑...ตอนที่ ๖๓
...นางโง่ยืนยันว่า ปู่ออกจากเกาะแล้วไม่ได้กลับมาอีกเลย...คอติ่งอักได้ยินด้วยความสงสัยอย่างแรง...อึ้งเอียะซือออกจากเกาะไปแล้ว งั้นไอ้คนที่ทำร้ายกูกับพี่น้อง...ก็ไม่ใช่อึ้งเอียะซือน่ะสิ...
“แล้วข้าก็เจอปู่คนนี้กับพี่ชายคนนี้ขึ้นเกาะมา...ปู่คนนี้ใจดี ไม่บังคับข้าให้เขียนหนังสือ”...อ๋า ปู่ใจดีกับพี่ชาย...คอติ่งอักได้ยินแล้วยิ่งใจเต้นแรง...ปู่ที่นางโง่พูดถึงในที่นี้ก็มีคนเดียวคือ อาวเอี๊ยงฮง...พี่ชายก็คือเอี้ยคังแน่นอน...
...ผัวะ ช้งเช้งๆๆๆ...มีเสียงการต่อสู้เกิดขึ้น แล้วก็มีเสียงอึ้งย้ง...”เรื่องที่เล่ามันแทงใจรึไงท่านลุง ถึงได้พยายามฆ่าปิดปากนางโง่”...
อาวเอี๊ยงฮงหัวเราะกลบเกลื่อน...“เฮ่ย เรื่องแค่นี้ข้าไม่สนหรอกเว้ย ถึงนางโง่ไม่เล่าออกมา พ่อมึงก็ปะติดปะต่อเรื่องได้อยู่ดี”...
อึ้งย้งเริ่มโยนหินถามทาง...”ข้าแน่ใจอยู่แล้วว่าพ่อข้าไม่ใช่คนสังหารมนุษย์ประหลาดทั้งห้าแน่นอน...เพราะเป็นไปไม่ได้ที่พ่อข้าจะยอมปล่อยศพคาอยู่ในสุสานแบบนี้”...
อาวเอี๊ยงฮงที่ทะนงในฝีมือตนเองซะจนไม่แคร์สื่อ ก็ต้องยอมรับออกมาตรงๆ...”เอ้อเว้ย เราสะเพร่าไปจริงๆนะลูกคัง เสร็จงานแล้วลืมเอาศพออกมา ฮ่าๆๆๆ”...
คอติ่งอักรับฟังแบบอกแทบระเบิด...ชัดแล้วว่าใครฆ่าน้องๆของตน แล้วก็ยิ่งเสียใจที่ปรักปรำอึ้งเอียะซือกับอึ้งย้ง จนอึ้งย้งต้องเอาชีวิตตัวเองออกเสี่ยงพิสูจน์ความจริง...
แล้วอึ้งย้งก็ไขข้อสงสัยต่อ...โดยที่จริงก็หวังจะให้คอติ่งอักที่แอบฟังอยู่ ได้เข้าใจทั้งหมด...
...จากตัวอักษรที่เขียนไม่ครบตัว ที่อาจารย์ของก้วยเจ๋งเขียนไว้ก่อนตาย...มันเป็นตัวเริ่มต้นของคำว่า “บูรพา” หรือจะเป็น “ปัจฉิม”...ก็ได้ทั้งคู่...
อีกอย่าง อาการของอาจารย์คนที่สี่ที่คลุ้มคลั่งก่อนตาย...มันคืออาการของคนถูกพิษ...ซึ่งอาวเอี๊ยงฮงก็ยอมรับว่า อาจารย์สี่โดนงูพิษของตนกัดเข้าไปที่ลิ้น เลยมีอาการเหมือนคนบ้า แต่พูดไม่ได้...
แล้วคอติ่งอักล่ะ รอดไปได้ยังไง...อึ้งย้งถาม
อาวเอี๊ยงฮงหัวเราะก๊ากๆ...นี่มันเป็นแผนของเอี้ยคังลูกศิษย์กูนี่...ไอ้บอดนั่นทั้งโง่ทั้งหัวร้อนไม่คิดหน้าคิดหลัง พอกูสร้างเรื่องให้มันเข้าใจแล้วว่า ฆาตกรคืออึ้งเอียะซือ ลูกคังก็แนะนำให้กูแกล้งปล่อยให้มันรอดไปได้ จะได้ไปหัวฟัดหัวเหวี่ยงใส่พ่อมึงไงล่ะอีหนู...
แน่นอน...คอติ่งอักได้ยินเข้าก็ตัวชาอยู่ในที่หลบซ่อน...
อึ้งย้งยังไล่เปิดโปงแผนต่ออีก...”เอี้ยคัง ท่านลืมไปแล้วเหรอว่าอาจารย์จูชงแห่งเจ็ดมนุษย์ประหลาด มีฉายาว่าหัตถ์เทวดาไง...ก่อนที่ท่านจะสังหารเค้าได้ ยังโดนเค้าล้วงของออกจากอกเสื้อโดยไม่รู้ตัว”...
“สิ่งที่จูชงกำไว้ในมือจนตาย คือรองเท้าหยกเล็กๆ...ข้ารู้ว่าเป็นของหมั้นหมายระหว่างท่านกับมกเหนี่ยมชื้อใช้มั้ย...ข้างที่อยู่ในมือจูชงสลักคำว่า “ประลอง - เลือก”...ข้างที่แม่นางมกเก็บไว้ ต้องเป็นคำว่า “ยุทธ - คู่” แน่นอน”...
เอี้ยคังก็ไม่ปฏิเสธ...คราวนี้อึ้งย้งก็หันมาเปิดโปงทางเอี้ยคังมั่ง...
“นางโง่ ออกจากเกาะแล้วเจ้าจะไปไหนต่อ”...
“ข้าจะกลับบ้าน”...นางโง่หมายถึงร้านข้าวแกงร้าง ที่เกิดเรื่องเกิดราวขึ้นมากมาย
“กลับบ้านไม่กลัวผีเหรอ มีคนตายที่นั่นนะ”...อึ้งย้งขู่
“หูย ข้ากลัวๆๆๆ ไม่กลับไปแล้ว”...นางโง่ทำท่าเหมือนเพิ่งนึกขึ้นได้ พูดเสียงสั่น...
“ไหนเจ้าลองเล่าเรื่องที่พี่ชายคนนี้ฆ่าคนในบ้านเจ้าให้ฟังหน่อยซิ”...อึ้งย้งเปิดประเด็น ทำให้ทุกคนรอฟังด้วยความสงสัย...เอี้ยคังฆ่าใครในบ้านร้างของนางโง่...
เช้ง...เสียงโลหะกระทบกัน แล้วก็มีเสียงอึ้งย้งตวาดแว๊ด...”เอี้ยคัง ทำไมต้องซัดอาวุธลับใส่นางโง่ด้วย ปล่อยนางเล่าไปสิ หรือท่านมีความลับอะไรเปิดเผยไม่ได้”...
เอี้ยคังแอบซัดอาวุธลับใส่นางโง่ แต่อึ้งย้งที่คอยระวังอยู่แล้ว ใช้ไม้เท้าตีสุนัขป้องกันไว้ได้...แล้วอึ้งย้งก็เริ่มหลอก นางชี้ไปที่หน้าต่าง...
“ผี ผีขาด้วน เข้ามาเร็วนางโง่อยู่ที่นี่”...ทุกคนที่ได้ยินย่อมรู้ว่า ผีขาด้วนที่อึ้งย้งพูด หมายถึงอาวเอี๊ยงเขียก ที่บาดเจ็บจนขาพิการ...
นางโง่ร้องไห้จ้า...”ผีขาด้วน ข้าไม่ได้ฆ่าเจ้า พี่ชายคนนี้เป็นคนฆ่าเจ้า”...นางโง่ชี้มือไปที่เอี้ยคัง...
“เค้าใช้ทวนเหล็กแทงท้องเจ้า ข้าเห็นเพราะแอบดูอยู่หลังประตู...ข้าไม่ได้เป็นคนฆ่าเจ้านะผีขาด้วน”...นางโง่โวยวายต่อ
นางโง่กำลังเปิดโปงว่า เอี้ยคังเป็นคนฆ่าอาวเอี๊ยงเขียก...เอี้ยคังก็รีบปฏิเสธเป็นพัลวัน...
อาวเอี๊ยงฮงเริ่มรู้แล้วว่าใครฆ่าลูกชาย...ก็กระโดดไปนั่งข้างนางโง่ คาดคั้นว่าทำไมเอี้ยคังถึงฆ่าผีขาด้วน...
“เพราะตอนนั้น ตอนนั้น...ผีขาด้วนโอบผู้หญิงไว้คนนึง ผู้หญิงคนนั้นเป็นเมียของพี่ชายคนนี้ พี่ชายคนนีคงโกรธ เลยเอาทวนหักแอบแทงจากใต้โต๊ะ”...
- 4
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
