7 มิ.ย. 2020 เวลา 16:59 • ปรัชญา
ความรักทำให้ฉันเปลี่ยนไป...
ทำให้ฉันกลายเป็นฉันอีกคน ที่พยายามเพื่อใครอีกคน ใครอีกคนที่ไม่เคยรู้ว่า
เขารู้สึกกับเรายังไง แต่ก่อนฉันไม่เคยเข้าใจมัน...ไม่เคยเข้าใจว่าความรักมันคืออะไร และไม่รู้ว่าต้องทำยังไงด้วย
ฉันวิ่งไล่ตามใครคนนึงเพื่อหวังว่าสักวันหนึ่งจะได้อยู่ใกล้ ๆ เขา
แต่ทำไมนะ...
ทำไมยิ่งฉันวิ่งตาม เขากลับห่างฉันไปเรื่อย ๆ
ฉันไม่รู้ว่าควร ทำยังไงต่อไป....
แต่ฉันยังคงวิ่งตามเขา ก้าวขาไปให้เร็วกว่าเดิม แต่กลายเป็นว่า ก้าวหนึ่งของฉันที่
เดินไปหาเขา เท่ากับสองก้าวที่เขาเดินออกไป และนั่นยิ่งทำให้เขาห่างไปจากฉัน
เรื่อย ๆ
เขาวิ่งไปโดยไม่ได้หันหลังกลับมามองข้างหลังสักนิดเดียว แต่ฉันก็ยังคงวิ่งตามเขาไปไม่หยุดหย่อน วิ่งจนหมดแรง สายตามองไปยังแผ่นหลังกว้างที่กำลังห่างฉันไป
เรื่อย ๆ....
ในหัวคิดว่าเขาไม่เหนื่อยบ้างเหรอที่ต้องวิ่งอยู่แบบนี้?
ทำไมเขาไม่หยุดแล้วหันกลับมามองฉันบ้าง
แต่ตอนนี้...ฉันเหนื่อยแล้ว.....
เหนื่อยที่ต้องวิ่งตาม...
เท้าของฉันหยุดยืนอยู่กับที่
ในใจบอกว่าพอแล้ว
ฉันจะไม่วิ่งตามไปอีกแล้ว
ทำไมฉันต้องวิ่งตามเขาให้เหนื่อยด้วย?
ฉันยอมแพ้....
ฉันเลยตัดสินใจหันหลังกลับไปยังที่ที่ฉันวิ่งผ่านมา ความพยายามของฉันที่ทำเพื่อ
เขามันช่างไร้ค่าเสียจริง ๆ
แต่แล้วระหว่างที่ฉันหันหลังกลับนั้นฉันกลับเห็นร่างสูงจากที่ไกล ๆ อีกคนที่วิ่งมายังฉันด้วยความเหน็ดเหนื่อยเช่นกัน
สายตาฉันจดจ่อไปที่เขาที่ยังวิ่งมาไม่หยุดหย่อน....
ตอนนี้ฉันถึงรู้สึกเกลียดตัวเองและนึกสมเพชตัวเอง
ฉันวิ่งตามคนอีกคน คนที่เขาไม่เคยรักฉัน
โดยที่ไม่ได้หันหลังกลับไปดูบ้างเลยว่า บางทีอาจมีคนอีกคนที่วิ่งตามฉันอยู่....
ฉันไม่เคยสนใจเลยว่าอาจมีใครอีกคนที่กำลังทุ่มเทและพยายามเพื่อฉันเช่นเดียวกัน
ตอนนี้ฉันถึงได้เข้าใจว่า....
ไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนแปลงตัวเองจนมันไม่ใช่ตัวเราเอง เพื่อใคร...
ไม่จำเป็นต้องวิ่งตามหาความรัก
เพราะสักวันความรักจะวิ่งมาหาเราเอง....
ถ้านั่นคือคนของเราจริง ๆ คนที่คู่ควรกับเราจริง ๆ
เหมือนกับดอกไม้ที่บานสะพรั่งอยู่ยังที่ของมันเอง
โดยไม่ต้องพยายามอะไร ผีเสื้อก็บินมาหาดอกไม้เอง
ลองหยุดวิ่งแล้วหันหลังดูคนที่อยู่ข้างหลังบ้าง
ฉันพึ่งจะเข้าใจมันก็วันนี้....
อย่าวิ่งตามใคร ทำตัวเองให้มีค่าก็พอ เมื่อถึงเวลารักจะมาหาคุณเองนะคะ
ฝันดีค่ะ☺
(07/06/2563)
โฆษณา