ของขวัญจากกาลเวลา...
ในค่ำคืนที่โหดร้าย เหมือนชีวิตเราไม่อาจพบเจอทางสว่างได้อีก ความมืดปกคลุมหัวใจทั้งกลางวันและกลางคืน สิ่งเดียวที่เราทำได้คือ ทิ้งร่างโทรม ๆ ของตัวเองลงบนที่นอนลูกเก่า ที่เคยนอนเสพสุขกับใครคนหนึ่ง ตะแคงตัวกอดหมอนข้างที่หลงเหลือ กลิ่นที่คุ้นเคย พลันน้ำตาก็ไหลพราก ความสุขที่เคยได้รับจากความรัก เป็นสิ่งที่เราไม่เคยรู้เลยว่า จะสามารถหมดไปจากใจคนได้ (โลกสวย) ไม่มีความเจ็บปวดใดในโลกนี้ ที่จะเทียบเท่ากับความเจ็บปวดที่เกิดจากความรัก ไม่มียาตัวไหนที่จะรักษาความเจ็บปวดนี้ได้ นอกจาก "เวลา" ความทุกข์ทรมานที่ใครไม่เคยได้สัมผัส...
การหายไปของใครบางคน ไม่ได้ทำให้ชีวิตเราจบลง
เราต้องเข้มแข็งแค่ไหน ที่ต้องพาตัวเองให้รอดพ้นไป ในแต่ละวัน
ระหว่างทางในแต่ละวัน มันไม่ใช่แค่ 24 ชั่วโมง
ใน 24 ชั่วโมง เราต้องอดทนทุกวินาที
ความสำเร็จในทุกวัน ทุกเวลา ทุกนาที ที่เราพาหัวใจที่ช้ำเลือดช้ำหนองผ่านจุดนั้นมาได้ เพราะใคร? ถ้าไม่ใช่เพราะตัวเราเอง น้ำทิพย์ที่พอจะอาบเพื่อชำระบาดแผลให้เจ็บปวดน้อยลงได้ คือ น้ำใจจากผู้คนรอบข้าง กำลังใจจากคนที่ได้ชื่อว่า "เพื่อน" แม้เพียงนั่งเฉย ๆ พยักหน้างึก ๆ เราก็รู้สึกดีที่ยังมีคนคอยรับฟัง...
เวลาจะรักษาทุกอย่างได้ขึ้นอยู่ที่ตัวเรา
ความเจ็บปวดไม่ได้เกิดขึ้นเหมือนพระอาทิตย์ที่ขึ้นในตอนเช้า หรือจบลงเมื่อตะวันลาลับขอบฟ้า และหายไปเมื่อเราหลับตา ซึ่งไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ที่จะข่มตาให้หลับ แล้วลืมทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในทุก ๆ เช้า...
วันเวลาที่ล่วงเลย เราจะค่อย ๆ เรียนรู้การรับมือกับความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นในครั้งนี้ จะเริ่มตั้งคำถามขึ้นมาในใจว่า อะไรคือสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับชีวิตเรา ความเจ็บปวดบ้า ๆ นี่ ไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้นเลย มีแต่บั่นทอนใจเราให้แย่ลง แล้วอะไรล่ะ? ที่ทำให้เรามีชีวิตอยู่ได้จนถึงทุกวันนี้ ใช่แล้ว... คำตอบของเราคือ เรียนและงาน สองอย่างนี่แหล่ะ ที่จะทำให้เราเดินหน้าต่อไปได้ เราตั้งใจเรียน ตั้งใจทำงาน มันอาจจะเป๋ไปบ้าง สะดุดไปบ้าง ช่างมัน! ประคับประคองมันไป แล้วทุกอย่างจะค่อย ๆ ดีขึ้น เรียนไปด้วย ทำงานไปด้วย และเราก็จบหลักสูตรหยุดความเจ็บปวดไปด้วย โดยไม่รู้ตัว
คิดและเรียนรู้วิธีรับมือกับปัญหาที่เกิดขึ้น
เราผ่านมันมาได้แล้ว และคิดว่า คงเป็นของขวัญจากกาลเวลามั้งค่ะ (:
ขอบคุณทุกคนที่แวะมาอ่านนะคะ
ภาพจาก https://pixabay.com
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
