หนังสือเล่มแรกแต่ไม่ใช่เล่มสุดท้ายของฉัน
ผ่านมา7เดือน กับการก้าวเดินใหม่ของชีวิต มองย้อนกลับไปสิ่งเดียวที่เราขาดคือการมีสติ
ทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมาคือบทเรียน ถึงแม้บทเรียนอันนี้จะใช้เวลายาวนานมา20กว่าปี เราก็ไม่เคยเสียดายวันเวลาเลย วันนี้พอมีสติและรักตัวเองดู เรารู้แล้วว่าคนเราถ้ามีสติ และเริ่มความรักจากการรักตัวเอง สิ่งดีๆก็จะตามเข้ามาไม่รู้ว่าจะต้อง “ขอบคุณ” อดีตแค่ไหน ที่ทำให้ชีวิตมีวันนี้ ได้เจอความสุขที่แท้จริง ทำให้รู้จักการได้รับความรักที่ไม่ใช่แค่ความรักจากครอบครัว ทำให้รู้ว่าคนที่เค้ารักเราไม่ว่าเราป่วยมากหรือน้อยหรือทุกการก้าวเดินมีเค้าคนนี้อยู่ตลอด (ไม่ใช่คนที่มองว่าเราทำตัวน่าสงสาร)คนที่ไม่เคยให้เราต้องไปหาหมอคนเดียว เค้าคือคนที่จับมือเราไว้โดยที่ไม่ปล่อยให้ได้เดินหรือคิดคนเดียว เราเพิ่งรู้ว่าการที่เรามีปัญหาแล้วหันมาเจอคนที่คอยให้กำลังใจมันดีแบบนี้นี่เอง
เพิ่งรู้ว่าการได้รับความรักมันมีความสุขแบบนี้ สุขที่ไม่เคยได้มาก่อน ได้คนที่รักและได้เพื่อนที่เค้าถามว่าเราหายจากพวกเค้าไปทำไม วันนี้ทุกคนหยิบยื่นโอกาสเพื่อให้เรายืนได้อีกครั้ง ขอบคุณจริงๆกับอดีตที่ใครๆก็เสียดายเวลาแต่เราไม่เคยคิดเสียดายเลย เพราะวันนี้ถึงมันจะช้า ก็ดีใจที่ได้เจอคนที่เค้ารักเราจริงๆ การเริ่มต้นไม่ใช่การนับหนึ่งใหม่กับใครอีกคน แต่มันคือการเริ่มต้นของคน2คนที่เราจะไม่ปล่อยมือกัน เหมือนอดีตที่ผ่านมา
วันนี้อยากบอกทุกคนที่เจอปัญหาแบบเรา ให้ลืมอดีตและเริ่มต้นรักตัวเอง สิ่งดีๆก็จะตามมา
ขอบคุณนะหนังสือเล่มแรกแต่ไม่ใช่เล่มสุดท้ายของฉัน
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
