16 มิ.ย. 2020 เวลา 14:46 • ความคิดเห็น
เรากดดันตัวเองกันมากไปหรือเปล่า?
เราได้คุยกับนักธุรกิจในวงการการเงินมากหน้าหลายตา
ทุกคนไปถึงยอดเขาของสายอาชีพแล้วเป็นผู้บริหาร เป็นเจ้าของกิจการบางอย่าง
เราบอกพวกเค้าว่าเราเครียด ไม่รู้ว่าควรไปทางไหนดี สับสน
รู้สึกหลงทาง
ถ้าเป็นผู้ใหญ่หลายคนคงใช้โอกาสนี้เปรียบเทียบและพูดว่า
"โอ้ย ตอนสมัยรุ่นผมนะลำบากกว่าคุณอีก...."
แต่ไม่เลย
สิ่งที่ทุกคนบอกเราคือ "คุณอายุแค่ยี่สิบกว่าเองนะ ทำไมคิดว่าชีวิตจบสิ้นแล้ว อย่าเพิ่งรีบกดดันตัวเองว่าต้องสำเร็จสิ"
 
พวกเขาพูดต่ออีกว่า
"คำว่าประสบความสำเร็จนี่มันเป็นกับดักนะ คุณต้องระวัง เพราะคุณได้ยินคำนี้บ่อยก็จริง แต่แต่ละคนตีความคำนี้ต่างกัน
บางคนแค่ได้มีเงินเก็บ กินอะไรที่อยากกินได้ คือสำเร็จ
บางคนคิดว่าความสำเร็จคือการไต่ไปให้ถึงตำแหน่งสูง มีเงินเดือนหกหลัก มีรถ คือสำเร็จ
แต่กับบางคนการได้มีครอบครัวอบอุ่น มีสายสัมพันธ์กับคนรอบตัว คือสำเร็จ"
เค้าพูดแทงใจดำเด็กจบใหม่อย่างเราเพราะเค้าพูดถูก
เราเห็นเพื่อนเรียนต่อเลยอยากหาอะไรเรียนต่อบ้าง
เห็นเพื่อนมีงานทำเริ่มเช็คอินบริษัทเลยกดดันต้องหางานบ้าง
แต่เราไม่เคยหยุดถามตัวเองชัด ๆ เลยว่าเราต้องการทำอะไรกันแน่ ได้แต่ไหลไปตามกระแสของความกดดันของเด็กจบใหม่
"กลับบ้านวันนี้มีการบ้านให้คุณข้อนึง"
ไปนั่งคิดช้า ๆ ว่าชีวิตคุณต้องการอะไร?
อะไรที่คิดว่าถ้าทำแล้วชีวิตนี้มีความหมาย
ไม่ต้องไปเปรียบเทียบกับใครนะ ตัดคนอื่นออกไป
ถามตัวเองเงียบๆ คนเดียว
"คุณรู้ไหมสิ่งที่คนแก่อย่างผมเสียดายที่สุดคืออะไร?"
มันคือการที่ผมเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนอื่น
ทั้งที่ความฝัน และคำว่าประสบความสำเร็จของเรานั้นไม่เหมือนกันเลย เรามองไปที่ภูเขาคนละลูกแต่ผมกลับเขวและเสียเวลาปีนเขาลูกที่ไม่ได้อยากพิชิตอยู่ตั้งนาน"
ปล.อย่าเอาตัวเองไปแข่งคนอื่นเลย แข่งกับตัวเองก็พอนั้นแหละคือ ความสำเร็จแล้ว
โฆษณา