บทเรียน...จากหมาล่าเนื้อ
ภายในฟาร์มแห่งหนึ่งเป็นเรื่องปกติของ “นายพราน” ที่เลี้ยง "หมาล่าเนื้อ" ไว้หลายตัว เพื่อทำหน้าที่ "นักล่า" ด้วยวัยหนุ่ม หมาล่าเนื้อ จึงมีร่างกายที่แข็งแรง ฟันแข็งแกร่ง มีความว่องไว ร่างกายปราดเปรียว สามารถล่าสัตว์/ล่าเนื้อได้ตามเป้าหมาย (KPIs) ที่นายพรานกำหนด/ตั้งไว้
โดยให้ผลตอบแทนแก่หมาล่าเนื้อเป็นแค่เศษเนื้อ เศษกระดูกตามอัตราค่าจ้างขั้นต่ำที่ทางการกำหนดไว้นัยว่าพอเลี้ยงปากเลี้ยงท้องตัวเองพร้อมลูกเมียแล้วนะ. ทวงบุญคุณอีกต่างหาก นายพรานทำการเพิ่ม KPIs มากขึ้นทุกปี ไม่รู้จักคำว่าพอเพียง
เวลาผ่านไปนายพราน ร่ำรวยมากยิ่งขึ้น อ้วนเอา ๆ ไปไหนมาไหนนั่งเกวียนอย่างดี แถมออกเกวียนป้ายแดงใหม่ทุกปีเป็นว่าเล่น. เอาไว้อวดบารมี ส่งลูกไปเรียนนอก. ครั้น "หมาล่าเนื้อ" ขอเศษเนื่อเพิ่ม ก็บอกว่า "ผลงานหมาล่าเนื้อที่หามาได้ไม่มีคุณภาพ ขายขาดทุน. กำไรไม่มีบ้างละ ให้ช่วยไปก่อน ถ้ามีกำไรเมื่อไรจะไม่ลืมหมาล่าเนื้อ อั่นแนะ ให้ความหวังลมลม แล้งแล้งอีกแล้ว" ตอนนี้ยังไม่สามารถเพิ่มเศษเนื้อให้ได้นะ นะ . แถมขู่ ..ระวัง!!! ถ้าหัวแข็ง ไม่เชื่อฟัง จะไล่ออก !!! เจ็บซ้ำใจเปล่า ๆ
นิทานเรื่องนี้ สอนให้รู้ว่า "หมาล่าเนื้อ" ควรรู้จักประหยัดตั้งแต่อายุน้อย ๆ รู้จักเก็บเงินออมเอาไว้ใช้ตอนแก่ชรา อย่าเอาแต่แล่นหวย กินเหล้า เมายา บ้าโซเซียล.... อย่าทำงานอาชีพเดียว ต้องมี "อาชีพที่ 2" ไว้รองรับและทำควบคู่กันไปเนื่องจากไม่มีโครจ้างคุณตลอดชีวิต และไม่มีโครเกษียณอายุแล้วตายเลย คุณต้องมีชีวิตต่อ คุณต้องเลี้ยงชีพตัวเองต่อไปให้ได้...
.(^Old_Cat.^)....
"C. Chakkrit"
081-823-2594
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
