17 มิ.ย. 2020 เวลา 08:49
ความโชคดีของคนต่างจังหวัดคือ การได้อยู่กับธรรมชาติ..ที่ปราศจากมลพิษ..
ถึงแม้จะห่างไกลความเจริญ..แต่ไม่ได้หมายความว่าชีวิตจะขาดแคลนความสุข..
การอยู่แบบชีวิตที่เรียบง่าย..ไม่มีการแข่งขันเรื่องเทคโนโลยี..ไม่มีที่ให้เที่ยวดื่มสังสรรค์.. ไม่มีห้างให้เดินชอปเดินชม..มีแต่ป่าและเขาให้เดินขึ้นไปหาของกินตามฤดูการ..มีไร่มีสวนไว้ปลูกของกินที่ปราศจากสารพิษ..
ตกเย็นมาอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาพ่อแม่ลูก..ทำกับข้าว..นั่งกินข้าวดูหนัง..ทำกิจกรรมด้วยกันแบบนี้ทุกวัน...
พอตื่นเช้ามาหลังจากกินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตาเสร็จแล้ว..หน้าที่ของพ่อแม่คือไปไร่ไปนาทำไร่ทำสวน ส่วนหน้าที่ลูกคือไปโรงเรียน พอเลิกเรียนก็กลับบ้านทำหน้าที่ล้างถ้วยล้างจาน นึ่งข้าวหุงข้าวไว้รอพ่อแม่กลับมา..
ถึงแม้จะลำบากแต่พวกเขาก็มีความสุข..ที่ได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตา..ใช้ชีวิตแบบเรียบง่าย..อยู่กันแบบฉันพี่น้อง เป็นมิตรต่อกัน ไม่ได้เดือดร้อนเป็นหนี้เป็นสิน..มีก็แบ่งปัน ไม่มีก็ขอกันกิน..😊 เจอหน้ายิ้มให้กัน..ทักทายพูดคุย แบ่งปันรอยยิ้มให้กันเสมอ
https://images.app.goo.gl/QT2FPMG6cdyU43Cp8
ชีวิตที่ไม่มีเงิน..แต่ก็ไม่มีหนี้
ชีวิตที่แสนจะลำบาก..แต่ก็มีความสุข
และฉันคิดว่าสิ่งที่ชาวบ้านมีและรวยมากที่สุดในโลก..คือน้ำใจค่ะ ซึ่งพวกเขามีให้กันเสมอไม่ใช่แค่กับญาติพี่น้องตัวเอง...แต่เขาให้ทุกคนแม้เป็นคนต่างที่ต่างถิ่นก็ตาม
โฆษณา