18 มิ.ย. 2020 เวลา 11:59 • ครอบครัว & เด็ก
คุณแม่ลูก1กลับถิ่นกำเนิดอีกครั้ง
จากตอนที่แล้ว ฉันย้ายมาอยู่ที่บ้านตากับยายได้ ประมาณ 2ปี
วันหนึ่งในขณะที่ฉันกำลังช่วยงานพ่อกับแม่ที่ร้านค้าอยู่ ก็มีรถเก๋งสีดำ คันหนึ่ง ขับเข้ามาจอด ทุกๆคนในร้านก็หันมองแล้วพูดว่า "รถผู้ใด๋วะ" ฉันเองก็หันไปดู ภาพตรงหน้าคือฉันเห็นอาของฉัน และ อาเขย ลงมาจากรถ และคนที่ฉันรักและคิดถึงอย่างมากก็ตามลงมา คือ อากงกับอาม่า ทั้ง4 ท่าน เดินเข้ามาที่ร้าน พ่อ แม่ ป้า ตา ยายของฉันก็มาต้อนรับถามไถ่ว่ามากันยังไง ตอนแรกทุกคนคิดว่าอากงและอาม่าแค่มาเที่ยวหาฉัน แต่ที่จริงแล้วคือ อากงและอาม่าจะมารับฉันกลับไปอยู่ด้วย แม่ฉันหันมาถามฉันว่าจะไปกับอากงอาม่ามั้ย ความรู้สึกตอนนั้นฉันทั้งดีใจและก็คิดถึงพ่อกับแม่เหมือนกัน แต่....ปากก็ตอบไปว่า ไปค่ะ แล้วหลังจากนั้นแม่ฉันก็พาไปเก็บเสื้อผ้า ฉันลาทุกคนแล้วขึ้นรถมากับอากงอาม่า แต่สายตาก็มองพ่อกับแม่ตลอด ซึ่งฉันเพิ่งมารู้ทีหลังว่า ในขณะที่รถแล่นออกจากบ้านไป ป้าของฉันวิ่งร้องไห้ตามรถ และตะโกนว่า อย่าเอาหลานข่อยไปๆ แต่ป้าก็วิ่งตามไม่ทัน
ฉันนั่งรถเดินทางมาถึงบ้านอากง บ้านเป็นบ้านหลังใหม่อยู่ในซอย ซึ่งฉันเพิ่งเคยเห็น เพราะบ้านอากงที่ฉันอยู่ก่อนย้ายไปอยู่บ้านตากับยายคืออยู่หน้าปากซอยติดถนน สรุปอากงขายบ้านแล้วเข้ามาซื้อหลังใหม่อยู่ในซอย บ้านเป็นบ้านครึ่งปูนครึ่งไม้ ฉันนอนกับน้องของอากง คืนแรกของการกลับมาบ้านเกิดตัวเอง คิดถึงทุกๆคนที่บ้านตากับยายจัง ไม่รู้กำลังทำอะไรกับอยู่น๊า แต่ฉันเลือกจะมากับอากงเอง วันรุ่งขึ้นเป็นวันอาทิตย์ บ้านฉันนับถือศาสนาคริสต์ จึงต้องไปโบสถ์ ฉันได้ไปโบสถ์นี้อีกครั้ง ทุกคนในโบสถ์ที่รู้จักฉันดีใจกันใหญ่ที่ฉันกลับมาอยู่ที่นี่ ฉันชอบมาโบสถ์นะ มารัองเพลงนมัสการพระเจ้า เต้น แล้วก็ฟังนิทานในพระคัมภีร์ หลังจากกลับมาบ้านฉันก็เริ่มมีเพื่อนใหม่แล้ว อยู่ข้างบ้านฉันเอง เค้าเป็นพี่น้องกัน คนพี่อายุเท่าฉัน เราก็เริ่มเล่นด้วยกัน สนุกสนานมาก พ่อกับแม่เพื่อนของฉันเป็นอาจารย์ทั้งคู่ ท่านทั้งสองใจดีมาก
สำหรับวันนี้ก็ขอพอแค่นี้ก่อนนะคะ พรุ่งนี้มาอ่านเรื่องราวชีวิตของฉันกันต่อนะคะ อย่าลืมติดตามเรื่องราวกันต่อไปค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ
โฆษณา