ประสบการณ์ 101 วันฟ้าหม่นฝนซาที่ ไต้หวัน
ตอนที่ 12 งานเทศกาลเรือมังกร และการกินชานมไข่มุกเจ้าแรกของโลก
เรานั่งรถจีน่าขับผ่านแสงสีทองที่กำลังส่องแสงในยามบ่ายแก่ๆ นั้น ไปยังแม่น้ำแห่งหนึ่งที่เป็นหมุดหมายสำคัญของการเดินทางในวันนี้ การแข่งขันเรือมังกร นั่นเองครับ
ความสงบสุขของบรรยากาศรอบตัวทำให้ผมรู้สึกสงบลงเมื่อเทียบกับการฝ่าฝูงชนในงานวัดตลอดช่วงเช้าและบ่ายที่ผ่านมา และในที่สุดผมก็ได้รู้ว่า เรือมังกรที่ว่านี้ มันก็คือเรือยาวที่ตกแต่งหัวเรือเป็นรูปมังกรในรูปแบบต่างๆ นั่นเอง
การแข่งขันนั้นง่ายมาก ทุกคนเข้าประจำที่บนเรือ แล้วต่างฝ่ายต่างแจวเรือกันอย่างสู้ตายเพื่อไปให้ถึงเส้นชัย ผู้คนส่งเสียงเชียร์กันอย่างสนุกสนาน มันเป็นงานที่เรียบง่ายแต่แสนจะตื่นตาสำหรับผมมากเลยละครับ
แต่ดูเหมือนว่า การแข่งขันจะจบลงเร็วกว่าที่คิดเอาไว้มาก…
ผู้เข้าแข่งขันเอาจริงเอาจังกันมากเลยละครับ
ดวงอาทิตย์กำลังค่อยๆ ลาลับขอบฟ้าไปแล้ว ขณะที่พวกเราเดินไปขึ้นรถของจีน่า เพื่อไปหาอะไรกินกันสำหรับมื้อเย็ฯในวันนี้ เรื่องตลกของเย็นนี้ก็คือ จีน่าดันหลงเข้ามาจอดรถใน ที่จอดรถสำหรับผู้เข้าแข่งขัน ซะอย่างนั้นเลย พวกเราเลยโชคดีมากๆ ที่ไม่ต้องเดินไกลเหมือนคนอื่นๆ เพื่อไปยังที่จอดรถสำหรับบุคคลทั่วไป ที่ต้องเดินกันไกลเอาการ
ผมรู้สึกว่า วันนี้เป็นวันของการเสี่ยงโชคไปซะหมด นับตั้งแต่การเดินทางในตอนเช้าที่ต้องสุ่มเสี่ยงว่าจะมีรถมาไถจงแห่งนี้ตอนกี่โมง เสี่ยงดวงกับหวยขูด เสียเงินไปกับกล่องสุ่ม จนถึงความโชคดีของการมีที่จอดรถที่เหมาะเหม็ง ชีวิตมันคือการเสี่ยงโชคในทุกๆ วัน ผมเชื่อแบบนั้นนะ เราไม่มีทางรู้หรอกว่า มันจะออกมาเป็นแบบไหน แต่สิ่งหนึ่งที่เราทำได้ คือการมองมันว่าจะเป็นแบบไหน เรื่องง่ายๆ อย่างหวยขูดดูจะเป็นเรื่องดี แต่อย่างกล่องสุ่ม ถ้ามุมมองของเราบอกว่า มันคือความสนุกอย่างหนึ่ง และเป็นความโชคร้ายที่อย่างน้อยๆ ก็เคยได้ลองดู แทนที่จะมองว่า กำลังประสบกับโชคร้ายจากการได้ของห่วยๆ แลกกับเงิน 100 NT ละก็ เราก็อาจจะพบความสุขในตัวเองมากขึ้นอีกนิดก็ได้ มันไม่ใช่การมองโลกในแง่ดี แต่มันคือการมองโลกในแง่จริง ที่ทำให้เรายอมรับว่าชีวิต มันก็แค่นี้นี่เองหล่ะนะ อย่าไปยึดติดกับมันให้มากเลย
จีน่าพาเราเดินเข้าไปในห้างแห่งหนึ่ง ตรงไปยังร้านอาหารที่มีสัญลักษณ์คุ้นตา ผมนึกในใจแล้วหันไปถามคุณตำรวจว่า “มันร้านเดียวกับที่นายนักกล้ามพาไปกินวันแรกรึเปล่าวะ?”
ตอนที่เมนูถูกส่งมาให้เราดู ผมก็ถึงบ้างอ้อด้วยตัวเองว่า เอ้า นี่มันร้านเดียวกันเลยนี่นา!! มันคือร้าน Chun Shui Tang นั่นเอง
Turnip Cake ที่คุ้นเคย
เพิ่มเติมคือ ข้าวคลุกเลือดหมูผักซอส หอมอร่อยดีครับ
เราต่างคนต่างสั่งอาหารกันมาคนละอย่าง โดยมีอาหารที่จีน่าแนะนำให้มากินด้วยกันอีกสองสามอย่าง และแน่นอนว่า ชานมไข่มุกต้องมีครับ
ชานมไข่มุกที่เพิ่งจะรู้วันนี้นี่เองว่า มันคือเจ้าแรกของโลก
มีเรื่องเซอร์ไพรส์ไม่หยุดหย่อนเกิดขึ้นอีกครั้งหนึ่งในครั้งนี้ มันไม่ใช่เรื่องที่เรารู้ว่าได้กลับมากินอาหารเดิมๆ ซ้ำอีกครั้งในร้านเดิม แต่มันคือความจริงที่จีน่าบอกกับเราว่า Chun Shui Tang คือแบรนด์ต้นตำหรับชานมไข่มุกเจ้าแรกของโลก และไถจงคือถิ่นกำเนิดของชานมไข่มุก โดยหญิงสาวคนหนึ่งที่ชื่อ หลินชิ่วฮุย ผู้เสนอเมนูนี้ให้กับทุกคนได้ลองทาน และนำไปขาย จนกลายเป็นหนึ่งในเครื่องดื่มสุดฮิตในแถบทวีปเอเชียครับ การมากินซ้ำเลยกลายเป็นเรื่องที่ผมยอมรับได้ เอาจริงๆ แล้ว การกินซ้ำเป็นเรื่องที่ผมยอมรับได้ตั้งแต่รู้ว่า จีน่า สั่ง Turnip Cake ของโปรดในทริปนี้มาให้กินอีกครั้งแล้วละครับ ฮ่าๆ
บะหมี่กังฟู รสชาติกำลังดี อร่อยครับ
จำชื่อเมนูไม่ยักจะได้แฮะ
จีน่าพาเรามาส่งที่โรงแรมหลังจากมื้อเย็นอันสนบูรณ์แบบนั้นจบลง โรงแรมที่จีน่าเลือกสรรมาให้นี้ เป็นโรงแรมแนวแปลก กล่าวคือ มันไม่มีพนักงาน ทุกอย่างเราจัดการเองหมด มีเพียงรหัสเข้าที่พักกับรหัสสำหรับเข้าห้องพักเอาไว้ให้ นับว่าแปลกดีครับ ที่สำคัญคือ ห้องน้ำแอบหลอนด้วยภาพวาดหญิงสาวเปลือยกาย คือทั้งโรงแรมดูมีความชิคสูงมาก พวกเราร่ำลาจีน่าและกล่าวขอบคุณเธออีกครั้งหนึ่ง ก่อนที่เราจะจัดแจงอาบน้ำและล้มตัวลงนอนอย่างสงบ
ห้องพักที่ใช้วิธีใส่รหัสเอา
ห้องน้ำที่แอบหลอน แต่ก็ดูเป็นศิลปะดีนะ
คืนวันในไถจงจบลงแล้ว เหลือเพียงหนึ่งวันในไต้หวัน พวกเรามีแพลนในใจกันเรียบร้อยแล้วครับ คิดแล้วก็ใจหาย การเดินทางใกล้จบลงเต็มที่แล้ว พรุ่งนี้จะมีเรื่องอะไรให้ต้องประหลาดใจกันอีกบ้างกันนะ...
จบด้วยป้ายบอกความรู้สึกของโรงแรมละกันนะ :)
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
