เมนูบ้านป่า #ผักหวาน 🌿🌿 ตอนที่สอง
พอตกบ่ายอากาศก็ร้อนอบอ้าวหลังจากที่ฝนตก เมฆฝนหายไปแล้วบนท้องฟ้าถูกแทนที่ด้วยพระอาทิตย์ดวงโต สงสัยทำหน้าที่อย่างเต็มที่เหมือนเก็บกดกับเมฆฝนเมื่อเช้าที่ผ่านมา พื้นดินยังเฉอะแฉะอยู่แต่อากาศรอบๆ ค่อนข้างร้อนจัดไปด้วยแสงอาทิตย์ ในระหว่างที่ผมกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่นั่นเอง
แม่ก็เรียกให้ไปหาที่หลังบ้าน เป็นเด็กขี้เกียจครับยึกยักอยู่พักนึงแต่ก็ต้องไป เพราะแม่เองก็เป็นคนดุเหมือนกัน 555 ผมเห็นแม่กำลังเตรียมกระถาง 1 ใบพร้อมไม้ไผ่ยาวๆ 1 ลำ และสังกะสีเก่าๆ 1 แผ่น แม่ใช้ให้ผมเอาสังกะสีเก่าแผ่นนั้นไปวางไว้กลางแดด แล้วเรียกให้ผมตามไปยังสวนมะม่วงหน้าบ้าน ก็ไม่รู้เหมือนกันตอนนั้นว่าแม่จะทำอะไร ได้แต่เดินตามไปตามประสาเด็ก
แม่ด้อมๆมองๆอยู่ใต้ต้นมะม่วง 2-3 ต้น แล้วเหมือนแม่จะเจอเป้าหมาย แม่จัดการส่งกระถางที่ถูกมัดอยู่ปลายไม้ไผ่ขึ้นไปบนต้นมะม่วงแล้วสั่นข้อมือไปมาอยู่พักหนึ่ง ความเป็นเด็กที่อยากรู้จึงเดินเข้าไปยังใต้ต้นมะม่วงนั้นแหงนหน้าขึ้นไปมองว่าแม่ส่งกระถางขึ้นไปทำอะไร
กลุ่มก้อนอะไรบางอย่างหล่นแปะลงมาที่หน้าของเด็ก ชายวัย 10 ขวบ ความรู้สึกแรกคือมันยุบยับ แต่แล้วไม่ถึงอึดใจ ความเจ็บชนิดที่เรียกได้ว่า ปวดแสบปวดร้อนก็เกิดขึ้นทั่วใบหน้า
มดแดงรังครับ ทั้งรัง ร่วงลงมาใส่หน้าอย่างจัง แหกปากร้องลั่นป่าเลยครับ แม่ซึ่งตอนแรกมัวแต่สนใจเป้าหมายด้านบนไม่ทันได้มองว่าลูกชายเดินเข้าไปยังใต้ต้นมะม่วง เลยไม่ทันได้ห้าม ไม่รู้ตัวอีกทีก็ต่อเมื่อเสียงร้องลั่นป่าของผมคำรามออกมา
แม่วางไม้ไผ่พาดไว้กับต้นมะม่วง แล้วรีบมาที่ผมจับถอดเสื้อ แล้วเอาเสื้อของผมที่ถอดปัดเข้าที่ใบหน้าเพื่อไล่มดแดงออกไป นอกจากจะเจ็บที่มดแดงกัดแล้วแรงฟ้าจากแม่ด้วยอารามตกใจเจ็บ คูณ2 เลยครับ
เมื่อผ่านสถานการณ์ที่เรียกได้ว่าค่อนข้างฉุกเฉินไปแล้วแม่ก็ไล่ผมกลับบ้าน ใบหน้าผมแดงก่ำ(พ่อบอก) ไม่รู้ว่าแดงเพราะถูกมดแดงกัดหรือแดงเพราะแรง "ปัดมด" จากแม่กันแน่
เมื่อแม่กลับมาแม่จัดการเอาสิ่งที่อยู่ในกระถางเทลงบนสังกะสีที่ตากแดดไว้จนร้อน สิ่งที่ปรากฏแก่สายตาผมที่จ้องมองอยู่ก็คือวัตถุสีขาวปนไปด้วยตัวมดแดงกองอยู่บนสังกะสีนั้น ด้วยความอยากรู้อีกนั่นแหละจึงเข้าไปดูแม่ก็เอ่ยปากไล่แต่ไม่ได้จริงจังอะไรนัก เมื่อผมเข้ามาใกล้สิ่งที่เห็นนั้นลักษณะสัณฐานคล้ายๆกับเม็ดถั่วเหลืองแต่เป็นสีขาวทั้งหมด บางชิ้นบางอันลักษณะเหมือนตัวมดแดงแต่สีไม่เหมือนคือเป็นสีขาวและไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ มารู้ทีหลังว่านั่นคือตัวอ่อนและไข่ของมดแดง
สังกะสีที่มีอุณหภูมิร้อน จากแสงอาทิตย์ ทำให้มดงานและมดอื่นๆที่มีชีวิตอยู่พากันหงิกงอตายลงภายในระยะเวลาอันสั้น แม่จัดการเทไข่มดแดงบนสังกะสีลงกระด้งแล้วจัดการฝัดอย่างคนชำนาญ ไม่นานนัก ตัวมดแดงและไข่ก็แยกออกจากกัน แต่ไม่ถึงกับสะอาดร้อยเปอร์เซ็นต์นะเพราะยังมีตัวมดแดงหลงเหลืออยู่บ้างเล็กน้อย ถามแม่ว่าทำไมถึงไม่เอาออกให้หมด ก็ได้รับคำตอบว่ากินบ้างก็ได้ จะได้รสชาติเปรี้ยวขึ้นมาอีกอย่างนึง
หลังจากที่จัดการกับไข่มดแดงเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เวลาล่วงเลยมาถึงประมาณ 15:30 น. เห็นจะได้ แม่จัดแจงเข้าครัวโดยเรียกผมไปเป็นลูกมือด้วย สิ่งที่แม่ให้ผมทำอย่างแรกนั่นก็คือจัดการกับผักหวาน โดยการเด็ด ให้เป็นชิ้นๆ เมื่อจัดการเสร็จก็ไม่มีอะไรที่ผมจะต้องทำอีกเพราะเกินกำลังเกินความสามารถ แม่จัดการขูดมะพร้าวห้าวครึ่งซีกที่พ่อจัดการผ่าไว้ให้ แล้วคั้นเอาน้ำกะทิออกมา จัดการคั่วถั่วเขียว และตำพริกแห้งกระเทียมกระชายหอมอีกเล็กน้อย ให้เข้ากัน และหันไปตำปลาย่าง หนึ่งตัว ซึ่งเป็นปลาช่อนตัวขนาดข้อมือของผม ที่พ่อเป็นคนหามาแล้วแม่จัดการย่างใส่ปี๊บไว้
ยืนดูอยู่ก็พอจะจำได้ว่า ส่วนประกอบแยกได้คร่าวๆดังนี้
- ผักหวาน
- ไข่มดแดง
- ถั่วเขียวคั่ว
- กระเทียม
- กระชาย
- หอม
- พริกแห้ง
- กระทิ
- ปลาย่าง
เมื่อของทุกอย่างเสร็จสรรพแม่จัดการ ตั้งหม้อขึ้นบนเตาไฟ นำกะทิใส่ลงไปพอเดือดแล้วใส่ถั่วเขียวคั่วลงไป คุณอยู่พักใหญ่จึงจัดการใส่กระเทียมกระชายหอมพริกแห้งที่ตำรวมกันไว้ ลงไปในน้ำกะทิ คนอยู่สักพักนึงใส่ปลาย่าง และปิดท้ายด้วยผักหวานพร้อมไข่มดแดง คนอยู่สักพักให้ผักหวานยุบตัว แล้วปิดฝาหม้อยกลงได้ อาหารชนิดนี้ที่บ้านผมเรียกว่า
#แกงเรียงผักหวานไข่มดแดง
เมนูที่ 2 แม่จัดการนำผักหวานอีกส่วนหนึ่งที่เด็ดไว้ นำมาชุบน้ำให้ชุ่ม แล้วตั้งกระทะใส่น้ำมันร้อนๆจัดการโยนผักหวานลงไป แล้วทุบกระเทียมให้พอแหลก โยนใส่ลงไป พลิกกลับไปกลับมาอยู่ 2-3 รอบ หยอดน้ำไปพลางๆเพื่อให้ผักหวานสุกเร็วขึ้น ผมเรียกมันว่า
#ผักหวานฉาบน้ำมัน คนเมืองกรุงอาจจะเรียกว่าผัดน้ำมันก็ได้
น้ำพริกถ้วยน้อยที่ทำขึ้นอย่างง่ายๆ ด้วยปลาย่างพริกกระเทียมบีบน้ำมะนาวใส่น้ำปลาตัดน้ำเปล่านิดๆก็ถูกประกอบขึ้นอย่างรวดเร็ว กลายเป็นน้ำพริกปลาย่าง
กับข้าวเพียงเท่านี้ ก็เสร็จสรรพ ในเวลา 17:00 น ซึ่งก็เป็นเวลาที่ค่ำมากแล้วสำหรับชาวบ้านป่า แสงไฟจากหลอดไฟไส้ ช่วยให้กับข้าวบ้านป่าได้บรรยากาศ romance ใต้แสงไฟสีวอร์มไปอีกแบบ
ก่อนจะรับประทานอาหารเย็น แม่ได้จัดแจงนำถ้วยขนาดย่อมย่อมประมาณ 5-6 ใบเรียงใส่บนถาดเงิน แล้วจัดการตักแกงไข่มดแดงใส่ถ้วยทั้งหมด แล้วเรียกพ่อให้มายกไป ผมเองซึ่งนั่งอยู่ ในครัวกับแม่ก็ถูกพ่อเรียกไปให้ช่วยยกมัดผักหวานที่ถูกแยกออกมาเป็นมัด เล็กๆกำลังดี เดินตามพ่อไป ในละแวกบ้านผมมีบ้านอยู่ประมาณ 5-6 หลัง ซึ่งก็เป็นบรรดาคนรู้จักคนเก่าคนแก่รวมไปถึงญาติพี่น้อง ซึ่งอยู่ใกล้ๆกัน พ่อ นำผักหวานและแกงไข่มดแดงไปให้ที่บ้านหลังแรกซึ่งเป็น ยายแก่ๆคนนี้ ผมเรียกเขาว่าย่า เป็นธรรมดาของคนแก่บ้านป่าบ้านดงซึ่งพอมีอะไรไปให้ เขาไม่มีสิ่งอื่นใดจะมอบให้เราครับนอกจากคำอวยพรที่มากมายกระบุงหาบเอาไม่ไหว เมื่อออกจากบ้าน ย่า พ่อก็เดินแจกหลังต่อๆไปจนครบ
ผมถามพ่อว่าทำไมต้องทำแบบนี้ พ่อหันกลับมาตอบสั้นๆว่า สร้างรั้วให้บ้าน ด้วยสมองของเด็ก 10 ขวบตอนนั้น ก็ไม่เห็นเลยว่าการที่ทำแบบนี้ มันจะมีรั้วขึ้นมาล้อมรอบบ้านผมยังไง จนกระทั่งวันนี้ ผมถึงเข้าใจในคำที่พ่อพูด ความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่และเป็นมิตรกับคนรอบบ้านมันจะเป็นรั้วป้องกัน อะไรต่างๆ ให้กับเราเป็นอย่างดี ไม่ว่าจะมีเหตุมีข่าวสาร รวมไปถึงระวังภัยตอนที่เราไม่อยู่บ้าน มิตรภาพจะสร้างรั้วป้องกันชนิดนี้ขึ้นมา ให้เองโดยอัตโนมัติ
กลับบ้านมา ก็เป็นเวลามื้อเย็น ผมเองได้ลิ้มรสผักหวานเป็นครั้งแรกก็บอกกับตัวเองได้ว่าผมรักผักชนิดนี้มาก ถึงมันจะไม่หวานสมชื่อมันแต่มันก็ไม่ขมเหมือนผักชนิดอื่นๆที่พ่อเคยหลอกให้ผมกิน แล้วโดยเฉพาะแกงไข่มดแดง ผมซดหมดยันน้ำ แก้แค้นที่บังอาจ หล่นลงมากัดผมดีนัก 555
(ภาพด้านล่างเป็นภาพที่ผมพอจะหาได้ และมันอยู่ใกล้เคียงกับอาหารที่แม่ทำดีที่สุดแล้ว ขออภัยในความไม่ชัดเจน)
ผักหวาน🌿🌿 เมนูบ้านป่า จบ.
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านมา เขียนผิดเขียนพลาดตรงไหนขออภัยด้วยครับ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
