2 ก.ค. 2020 เวลา 04:15
อย่าคิดถึงคนสำคัญในวันที่สายเกิน
วันๆ หนึ่งเราใช้เวลาที่มี
ไปกับอะไรมากที่สุด
เรามองมือถือ
มากกว่ามองคนตรงหน้าอยู่หรือเปล่า
เราใช้ชีวิตอยู่ในที่ทำงาน
มากกว่าอยู่กับคนที่เรารักหรือไม่
เราอยู่กับความทุกข์ในใจ
มากกว่าความสุขที่อยู่ตรงหน้า นานเท่าไหร่แล้ว
อย่ารอที่จะบอกรัก
ในวันที่...ไม่มีใครรับฟัง
อย่ารอที่จะกอดพ่อกับแม่
ในวันที่...เค้าไม่อาจรับรู้ได้
อย่ารอที่จะมองเห็น
ในวันที่...ไม่เหลือความรัก ให้กันอีกต่อไป
อย่ารอที่จะสั่งสอน
ในวันที่...ลูกไม่อยากรับฟัง
อย่ารอที่จะเล่นกับลูก
ในวันที่...เค้าไม่เอาคุณแล้ว
อย่ารอที่จะใช้ชีวิต
ในวันที่...ร่างกายไม่อาจเอื้ออำนวย
อย่ารอที่จะให้อภัยต่อกัน
ในวันที่...ตายจาก
อย่ารอที่จะให้เวลากับครอบครัว
ในวันที่...ไม่เหลือใคร
อย่ารอที่จะมีความสุข
ในวันที่...ไม่รู้ว่า จะมีจริงหรือไม่
อย่ารอที่จะพูดคุยกัน
ในวันที่...สายเกิน
อย่ารอที่จะกลับใจ
ในวันที่...เราไม่อาจแก้ไข
อย่ารอที่จะขอโทษ
ในวันที่...หมดลมหายใจ
อย่ารอที่จะออกเดินทาง
ในวันที่...ร่างกายไร้เรี่ยวแรง
ถ้าหากชีวิตเรา หรือคนที่เรารัก
ไม่มีวันพรุ่งนี้อีกต่อไป
รีบทำ...ตอนที่ยังมีเวลา
ให้เหมือนกับว่า...ทุกวันเป็นวันสุดท้าย
อย่าปล่อยให้รู้สึกเสียดาย
ถ้าหากวันนั้นมาถึง ...
โฆษณา