2 ก.ค. 2020 เวลา 04:51 • นิยาย เรื่องสั้น
ผมเข้ามาเขียนครั้งแรก อาจจะเขียนผิดเขียนถูก ให้ลูกสาวทำให้สมัครให้ กว่าจะหาแป้นพิมพ์ได้ ก็ลูกสาวผมอีก ผมนี้ช่างโง่ จริงๆ เหมือนทำเฟสบุ๊ค ครั้งแรก ยากเหลือเกิน นี้ก็เหมือนกัน กว่าจะพิมพ์ เป็นเรื่องเป็นราว นี้ยังสงสัยอีก พิมพ์เสร็จแล้ว จะโพสยังไง แล้ว มีคนอ่านหรือ เปล่า แต่ไม่เป็นไร ผมอ่านคนเดียวก็ได้ เขียนเอง อ่านเอง นะ
ผมชอบบันทึกเรื่องราวประจำวัน รอบๆตัว ไม่ว่าการวาดรูปของตัวเอง ผมอยากบอกว่าผม ทำงานวาดรูป เพื่อเลี้ยงตัวเอง อาชีพนี้ หลายคนตกใจ ไอ๊ยะ! หาเลี้ยงชีพ วาดรูปนี้นะ คับ ยิ่งช่วงนี้ สถานะการโควิด ยิ่งวุ่นวายไปใหญ่ ฝรั่งไม่มา แหล่งท่องเที่ยวที่ผมอยู่ เงียบจัง แต่ผมเฉยๆ เพราะเป็นแบบนี้บ่อยชีวิตเลย ให้วันเวลามันทำงานตาม สภาพของมัน หลายคน หลายอาชีพชีเรียส บ้างถูกเลิกจ้าง ในหมู่บ้านผมก็เหมือนกัน นั่ง มองหน้ากันไปมา ไม่รู้ไปไหน หลายคนกลับบ้านเก่า ภูมิลำเนา แต่ผมไม่รู้ไปไหน เพราะไม่มีอะไร ก็เลยอยู่ที่นี้....
ช่วงนี้ ลูกๆเปิดเทอม ครูก็ระมัดระวัง เด็กๆ ผมก็แนะนำ การใช้ชีวิต ที่โรงเรียน ไม่ง่ายนะยุคนี้ ยิ่งมีโรคติดต่อ ดีว่าบ้านเรามีระบบ การจัดการเรื่องโรคดีเยี่ยม หลายคนเบาใจ...ไม่รู้เหมือนกันถ้า เขาเปิดประเทศ นักท่องเที่ยว มาที่ผมทำงานอยู่ นั่งคิดไปเรื่อยๆ ให้ถึงวันนั้นก่อน....
โฆษณา