บนความใกล้ที่ไกลห่าง
Cr : Minyada_A
ฝากสายลมรำพันบอกว่าคิดถึง
ให้รำพึงกล่อมฝันยามหลับใหล
ฝากดวงดาวเฝ้าดูแลคนของใจ
ฝากความรักภักดีไว้กับใจเธอ
ไม่จำเป็นสักนิดที่ต้องใช้ทั้งชีวิตอยู่ใกล้ ๆ ใคร
เพียงเพื่อต้องการให้ในสายตาเขามีแต่เราเพียงผู้เดียว
ความใกล้ชิด อาจไม่ใช่เงื่อนไขในการผูกพันใจเสมอไป
และความไกลห่างคนที่รัก ก็อาจจะทำให้เราต้องเจ็บปวด
เจ็บปวดกับความคิดถึง ความห่วงใย คนที่อยู่ไกล และใจผูกพัน
แต่บนความเจ็บปวดที่ว่า กลับมีความรู้สึกหนึ่งที่ค่อย ๆ ก่อตัวขึ้นมาอย่างเงียบ ๆ
ภายใต้สมการความคิดถึงที่มี เธอ เป็นตัวแปรต้นและ ฉัน เป็นตัวแปรตาม
เพราะเมื่อเราคิดถึงใคร ทั้งใจเราจะไปผูกติดอยู่กับคน ๆ นั้นแต่เพียงผู้เดียว
เพียงแค่ได้ยินเสียง....เราก็หวั่นไหว
เพียงแค่อดทนในการรอคอย..... เราก็กล้าหาญ
เพียงแค่เชื่อมั่น..... ก็ข้ามขั้นไปสู่ความเข้าใจ
ทุกความหวั่นไหว รอคอย และ เชื่อมั่น
นั่นคือ สื่อกระตุ้นให้เราได้รู้รสชาติของความตื่นเต้นบนเส้นทางอันไกลห่าง
และนี่จะเป็นบททดสอบสำคัญ ที่จะช่วยพิสูจน์ว่า
เรามั่นคงต่อคนที่เรารักมากแค่ไหน?
ในขณะที่ความใกล้ชิด อาจเป็นชนวนเหตุให้ต้องทำร้ายใจกัน
เมื่อนานวันมันกลับกลายเป็นความเคยชินจนถูกมองข้าม
เพราะการให้ความสำคัญกับคนไกลตัว มากกว่าคนชิดใกล้
ด้วยเห็นว่าไม่มีอะไรคนกันเอง
แต่หารู้ไม่ว่าบุคคลที่ประสบความสำเร็จและมีชื่อเสียงในวงสังคม
ล้วนแต่มีเหตุมาจากแรงส่งของคนใกล้ตัวด้วยกันทั้งสิ้น
และบนความชิดใกล้ที่ทำให้เกิดความไกลห่าง
ล้วนมาจากการเลือกที่จะมองข้ามและไม่เห็นความสำคัญ
เปรียบเปรยได้กับเส้นผมอันเล็กจ้อยที่บดบังภูลูกใหญ่
ทั้งที่ในความเป็นจริงมันไม่ควรเป็นไปได้
จงอย่าปล่อยให้อะไรมาบดบังจนมองไม่เห็นความสำคัญของคนใกล้ตัว
และเลือกให้ความสำคัญกับคนไกลห่าง
เพราะเรื่องใหญ่ที่สำคัญที่สุดในชีวิตคนเรา
จริงแท้แล้วคือคนในครอบครัวที่เรารัก
ไม่ใช่ อำนาจ ชื่อเสียง เงินทองที่เราขวนขวายจากภายนอก
หรือคนอื่นที่เข้ามาเกี่ยวพันแบบฉาบฉวย
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
