10 ก.ค. 2020 เวลา 12:09 • นิยาย เรื่องสั้น
ฝึกบ่มเพาะความคิดถึง
Cr : Minyada_A
ลมหนาวจากทางนี้
ส่งผ่านไปถึงเธอคนดีบ้างไหม
ฉันฝากความคิดถึงห่วงใย
ผ่านลมหนาวของหัวใจไปถึงเธอ
นับแต่คนเราได้รู้จักกับวันเวลา ชีวิตก็ขึ้นอยู่กับเข็มนาฬิกา
ความเร่งรีบถูกเลือกมาเป็นส่วนหนึ่งบนเส้นทางแห่งความสำเร็จ
ทุกขณะจิตที่รับรู้ชีวิตคนเราไม่เคยอยู่นิ่งเฉย
ทุกคนต่างต้องดิ้นรนต่อสู้เพื่อความอยู่รอด
จนความงามหลายอย่างในชีวิตถูกมองข้ามรวมทั้งเรื่องของหัวใจ
จากระยะทางไกลที่ขวางกั้นความรักความคิดถึง
ที่เคยเป็นตัวบ่มเพาะความรู้สึกงดงามในหัวใจคนที่มีรัก ด้วยการรอคอย
ไม่ว่าจะเป็น รอที่จะเจอหน้าคนรัก หรือ ข้อความที่แสดงความห่วงหาอาทร
ก็กลายไปเป็น Shot message ที่ส่งหากันได้เพียงเสี้ยวนาที
แค่จากกันไม่ทันไรก็ส่งความคิดถึงได้ทันใจกับระบบไร้สาย
ทว่าในน้ำเสียงแห่งความคิดถึงกลับไม่มีความงดงามในความคิดถึง
เมื่อความรู้สึกลุ้นระทึกด้วยการรอคอยถูกแทนที่จนกลายเป็นความเคยชิน
ต้องโทรมาเวลานี้ พูดคำนี้ ให้ได้ยินทุกวัน
หากวันใดไม่ได้ยิน เขาไม่โทรมาก็ต้องมีการโทรตาม
จนมองข้ามเหตุผลและความรู้สึกของกันและกัน
นั่นเป็นเพราะว่าหัวใจรักดวงนั้นยังขาดความอดทน
ไม่อดทนที่จะบ่มเพาะความรู้สึกให้ได้ที่
ไม่อดทนที่จะพิจารณาหาเหตุผลดี ๆ ให้กับคนรัก
และไม่อดทนที่จะได้ลิ้มรสชาติอันแสนหวาน
ของช่วงระยะเวลาที่บ่มเพาะความคิดถึงจากใจใครคนหนึ่งถึงใครอีกคน
ไวน์ที่ใช้เวลายาวนานนับสิบปีในการบ่มเพาะจะได้รสชาติที่ดีและมีราคาแพง
แต่ไวน์ที่ใช้ระยะเวลาไม่นานในการบ่มเพาะ
รสชาติและค่าตัวของไวน์ที่ได้ ย่อมแตกต่าง
นั่นเป็นเพราะระยะเวลาที่ใช้ในการหมักบ่มไวน์ทำให้เกิดความต่างชั้น
ความคิดถึงหรือความรู้สึกดี ๆ ในหัวใจก็เช่นกัน
ลองฝึกหัวใจให้รู้จักช่วงระยะเวลาดี ๆ ในการอดทนและกักกั้นความรู้สึกดูบ้าง
แล้วเราจะพบคุณค่าแห่งความวาบหวานและรสชาติอันซึ้งใจในความคิดถึง
ที่ผ่านการบ่มเพาะจากกาลเวลา
เรื่อง/ภาพ : Minyad_A
โฆษณา