[# ไอ้ม่อย # 💗💗💗] # ขอโทษ # ### ความสุขของการงีบหลับ แม้จะเป็นเพียงช่วงสั้นๆ ระหว่างเดินทาง ก็ถือว่าเป็นการพักผ่อนที่ชดเชยการต้องตื่นแต่เช้าได้ดีเลยทีเดียว...

สำรวจ
ลงทุน
คำถาม

มีบัญชีอยู่แล้ว?หรือ

# ไอ้ม่อย # 💗💗💗

•

4 ก.ค. 2020 เวลา 15:31 • นิยาย เรื่องสั้น

# ขอโทษ #

Cr:Printerest

###

ความสุขของการงีบหลับ แม้จะเป็นเพียงช่วงสั้นๆ ระหว่างเดินทาง ก็ถือว่าเป็นการพักผ่อนที่ชดเชยการต้องตื่นแต่เช้าได้ดีเลยทีเดียว...

"เอี๊ยดดด!! " ผมเผลอหลับไปนานเท่าไรไม่อาจรู้ได้ รู้เเต่เพียงว่าเราไม่ได้ฝันไป รถตู้โดยสารที่ผมนั่งเข้า กทม. ก็เบรคจอดรับผู้โดยสารค่อนข้างกระทันหัน ทำให้ทุกคนในรถต้องตื่นขึ้น...

สายตาผมชำเรืองมองแบบหยีตาเพราะความง่วง ก็พอรู้ว่าผู้โดยสารที่ก้าวมานั่งข้างๆผมนั้นเป็นผู้หญิงอายุประมาณสาวใหญ่แต่งตัวสวยสมวัย หน้าตาดี ผมยาวสยายกำลังเปิดประตูตรงมานั่งเบียดอยู่ข้างๆผม..

จากจุดรับผู้โดยสารเมื่อสักครู่..ไปยัง กทม. ก็คงเหลือระยะทางประมาณ 70 กม.เห็นจะได้ ผมไม่รอช้ารีบข่มตาหลับต่อเพราะคิดว่าอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า จะต้องเข้าไปเป็นผู้เข้ารับการฝึกอบรมในห้องทั้งวัน..

ขณะที่ผมกำลังจะเคลิ้มหลับไปเป็นช่วงที่สอง พลันเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น..

มันเป็นเสียงจากปลายสายเรียกเข้าของผู้หญิงที่เพิ่งขึ้นมาบนรถนั่นเอง..

เสียงที่รอดออกมาและการสนทนาของผู้รับสายที่ผมได้ยินโดยที่ไม่ได้ตั้งใจ...

เป็นการพูดคุยของฝ่ายชายและคู่สนทนาที่นั่งข้างๆผม ที่เกิดจากการขัดใจกัน หึงหวง ด้วยเสียงดังยากที่ทุกคนจะหลับตาลง..

ผมนั่งใจเต้น "ตุ๊บๆ" เหงื่อออกตามมือราวกับเม็ดฝน ทั้งๆที่ ก่อนหน้านี้แอร์ในรถเย็นฉ่ำ จนต้องขดตัวนอน..

จากอารมณ์ที่หงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัดของผู้ที่นั่งข้างผม พร้อมกับการกวาดสายสายตาไปทั่วๆว่ามีใครบ้างที่มองมายังเธอ..

ผมรู้ดี..และด้วยมรรยาท จึงไม่ได้สนใจอะไร...

ผมจึงเลือกที่จะค่อยๆหลับตาลง...

แต่จริงๆแล้ว..ใจผมกำลังคิดว่า ในเวลาอีกไม่นานนี้ เราจะต้องเดินลงจากรถและต้องเดินผ่านที่นั่งของเธอในไม่กี่นาทีข้างหน้า..

####

เมื่อถึงจุดหมาย.. ที่ผมต้องลงจากรถคันนี้..

ผมจึงเลือกตัดสินใจ..ด้วยการใช้คำว่า "ขอโทษครับขอทางหน่อยครับ" เธอหันหน้ามามองผมด้วยสายตาที่ผ่อนคลายลงจากเมื่อสักครู่ที่รับโทรศัพท์..

ผมค่อยๆก้าวเดินผ่านเธอ..และไม่ลืมที่จะกล่าวคำว่า "ขอบคุณครับ" อีกครั้ง แล้วลงจากรถ หลังจากนั้นเอง..ผมจึงได้สัมผัสความโล่งสบายจากสถานการณ์ที่ผ่านออกมาได้...

ผมเดินไปต่อรถด้วยใจคิดไปว่า...

✍🙏🙋🚶👩

ในชิวิตประจำวันของเราแต่ละวันนั้น ต้องเจอกับเหตุการณ์มากมาย..แล้วเราจะเลือกวิธีการตั้งรับกับการแก้ปัญหาแบบไหนดีล่ะ ???

และในสังคมเรานั้น แต่ละคนก็มีปัญหามากมาย..แน่นอนอารมณ์ย่อมแปรเปลี่ยนไป..

และไม่สามารถรู้ได้ โดยการมองด้วยสายตา..แม้บางครั้งตัวของเราเองก็ยังมีอยู่ด้วยเช่นกัน..

..วันนั้น ในห้องฝึกอบรม "ผู้บรรยาย" ก็ให้แต่ละคนได้ออกไปพูดถึงประสบการณ์ต่างๆที่ได้เจอเพื่อนำมาเล่าให้เพื่อนๆได้รับฟังโดยไม่มีการเตรียมตัว..

ผมคิดหนักมาก.. นึกไม่ออกว่าจะพูดเรื่องใดดี งานก็ยุ่งมากเลยไม่ได้เตรียมหัวข้อและซักซ้อมมา..

ผมจึงตัดสินใจที่จะเลือก นำเอาเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นกับผมระหว่างเดินทางเรื่องนี้ มาเล่าให้เพื่อนๆได้ฟังครับ..

จบเรื่องเล่า.. ทุกคนต่างพากันปรบมือให้กำลังใจ...เป็นอันว่าผมก็ผ่านไปอีกสถานการณ์หนึ่ง ด้วยเรื่องราวที่ได้ประสบมาจากการใช้คำว่า "ขอโทษ" และ "ขอบคุณ" ก่อนเข้าห้องนี่เองครับ..

ในมุมมองส่วนตัวของผมคิดว่า "ทุกอย่างเกิดขึ้น แล้วดีเสมอ" อยู่ที่ว่าเราเราจะหาวิถีทางแก้ปัญหาในแนวทางไหน เชิงบวก หรือ เชิงลบ เท่านั้นเอง ครับ..

ด้วยความขอบคุณ: ทุกท่านที่แวะมาอ่านบทความ ขอน้อมรับทุกคำแนะนำ และเป็นกำลังใจให้ผมครับ

Cr:บทความจาก: ไอ้ม่อย

โฆษณา

ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน

ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน