5 ก.ค. 2020 เวลา 09:12 • นิยาย เรื่องสั้น
"มันก็แค่เด็กดอย"
ผมคิดว่าหลายคนเคยเจอคำดูถูกคำสบประมาทเหมือนกับที่ผมเคยประสบมา เพียงแค่ว่าผมอาจจะเจอเยอะกว่าเท่านั้นเอง คำทีทำให้ผมรู้สึกท้อแท้และหมดหวังที่สุดคงจะเป็นคำนี้ “มันก็แค่เด็กดอย เดียวมันก็กลับไปดอย” ไม่ใช่ผมว่าผมมีอคติหรือไม่ยอมรับความเป็นจริงที่ตัวเองเป็นเด็กเขาเด็กดอยคนหนึ่ง แต่เป็นเพราะสิ่งที่พวกเขาพูดมันดูเหมือนเด็กดอยอย่างผมด้อยค่าต่างหาก
ทุกครั้งที่ผมเผชิญกับคำพูดเหล่านี้ผมมักจะบอกกับตัวเองเสมอว่า ยังดีที่เป็นเพียงแค่คำพูดดูถูก คำเหล่านี้อาจเป็นคำที่บั่นทอนจิตใจ แต่มันไม่สามารถหยุดความตั้งใจของผมหรือขวางเส้นทางข้างหน้าที่ผมกำลังก้าวเดินไป ผมมีความรู้สึกเหมือนคนอื่นๆ มีทั้งน้อยใจ เสียใจ ท้อใจ ร้องไห้บ้าง แต่ไม่ได้หยุดที่จะก้าวต่อไปเพราะถ้าหากผมจมอยู่กับคำพูดของคนพวกนั้นผมคงต้องยืนอยู่กับที่หรือไม่ก็ต้องยอมแพ้ แต่เพราะผมเลือกที่จะมองคำพูดเหล่านี้เป็นแรงพลักดัน ผมเลยได้มายืนอยู่นั้นจุดนี้
โฆษณา