ขาก๊วยออกลาย(20กว่าปีที่แล้ว)
กาลเทศะบวกแฟชั่นฉบับฉันกำหนด เป็นเรื่องเล่าที่ถกเถียงกันเองภายในกลุ่มเพื่อนๆ ฉันมักใส่กางเกงขาก๊วยและเสื้อยืดแขนสั้นเป็นประจำ เรียกได้ว่าเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวฉันเลยทีเดียว เพราะมันคล่องแคล่วสะดวกสำหรับฉันเอง
มาวันหนึ่งกลุ่มเพื่อนๆนัดพบปะสังสรรค์กันในสถานบรรเทิงยามราตรี ฉันรู้สึกเบื่อสถานที่แห่งนี้เต็มทน แต่เพื่อนๆส่วนใหญ่ชอบกันมาก ฉันจึงไปแบบเสียมิได้ ไปทั้งชุดเก่งเกงขาก๊วยเสื้อยืด แถมรองเท้าแตะนั่นแหละ
ขณะฉันกำลังสาวเท้าเดินเข้าประตู เจ้าหน้าที่ดูแลด้านหน้าประตูได้เดินเข้ามาห้าม พร้อมเอ่ยกับฉันว่า"นี่น้องให้เกียรติสถานที่หน่อย" ฉันเงยหน้าขึ้นมองหน้าชายผู้พูด เพราะตัวของเขาทั้งสูงทั้งตัวใหญ่กว่าฉันมาก
"อย่าบอกว่าที่เดินนำหน้าฉันเข้าไปเมื่อสักครู่นี้ เรียกว่าสุภาพและให้เกียรติสถานที่นะ" ฉันพูดพร้อมปลายตาพยักเพยิดหน้าเข้าไปด้านใน ซึ่งเป็นภาพผู้หญิงคนหนึ่งกำลังนั่งบนตักของชาย ผู้ซึ่งเธอเพิ่งจะเดินโอบกอดกันเข้าไปก่อนหน้าฉันเมื่อสักครู่ เธอแต่งชุดเดรสสั้นรัดรูป
สั้นชนิดที่เพียงขยับขาไขว่ห้างก็มองทะลุไปถึงด้านใน ฉันทราบดีว่าเธอเป็นพนักงานของที่นี่ แต่ฉันต้องการตีรวนชายผู้เอ่ยปากถามหาการให้เกียรติสถานที่จากฉัน เขาอ้ำอึ้งและกำลังจะกล่าวคำใดก็ตาม ซึ่งฉันไม่ยอมเปิดโอกาสให้
ฉันทำตัวเป็นนักเลงโตทั้งที่ตัวนิดเดียวเมื่อเทียบกับชายผู้นี้ "คุณควรจะเรียกผู้จัดการมาพบฉัน แทนการที่ฉันต้องเสียเวลามาคุยกับคุณ" นักเลงโตขาก๊วยเริ่มออกลายอย่างน่าหมั่นไส้
ในความเป็นจริงฉันทราบดีว่า ชายผู้นี้เพียงทำงานเพื่อแลกเงินเท่านั้น เขาไม่มีจิตคิดมีเรื่องให้ตัวเองต้องตกงาน ฉันเข้าออกสถานที่นี้บ่อยจนพอจะสังเกตพฤติกรรมพนักงานในที่นี้ได้ ฉันใช้ข้อได้เปรียบนี้พูดจาและแสดงท่าทาง
ชนิดที่มองได้สองแบบระหว่าง หัวหมอกับจิตวิทยา แต่โดยสัตย์จริงฉันเพียงใช้หลักจิตวิทยาเข้าช่วยจัดการเรื่องนี้ และต้องยอมรับความจริงว่าฉันเป็นพวกขัดแย้งในตัวเอง เพราะหัวโบราณไม่ชอบการแต่งกายล่อแหลมแต่ก็ไม่ปฏิเสธการเข้าสังคมตามสมัยนิยม จึงค่อนข้างจะขัดใจกับคำว่า"ให้เกียรติสถานที่"
ที่ชายผู้นี้ใช้กับฉัน เมื่อเรื่องทำท่าจะบานปลายชายอีกคนซึ่งยืนดูอยู่ห่างๆ จึงเดินเข้ามาเชิญฉันเข้าไปด้านใน พร้อมกันนั้นเหล่าบรรดาชายหนุ่มกลุ่มเพื่อนชายของฉันราว6คน ได้เดินออกมาสูบบุหรี่ด้านหน้าร้านพอดี เนื่องด้วยมีธุระสำคัญต้องพูดคุยกัน จึงชักชวนกันเดินหลบเสียงดังด้านในออกมาเพื่อหามุมสะดวกในการพูดคุยธุระกัน อีก5คนยังคงสนุกอยู่ด้านใน
พี่ใหญ่สุดในกลุ่มเอ่ยปากให้พรฉันลั่นหน้าประตูทางเข้า ชนิดที่ไม่คิดว่าฉันเป็นผู้หญิงเลย แต่จะว่าไปแล้วก็ไม่มีใครคิดเช่นนั้นจริงๆ เพราะกลุ่มเพื่อนที่นัดกันวันนี้มีฉันคนเดียวที่เป็นผู้หญิง ฉันมักจะได้รับความไว้วางใจจากบรรดาชายหนุ่มรุ่นพี่รุ่นน้องทั้งหลาย จนบางครั้งฉันก็คิดว่าเรื่องบางเรื่องไม่ต้องลากฉันมาเอี่ยวก็ได้
แต่ด้วยความเกรงใจฉันจึงต้องมาตามคำเชิญแทบทุกครั้ง หากไม่ติดงานจริงๆก็ไม่เคยปฏิเสธ เพราะทุกคนล้วนแต่มีความสนิทสนมกันมานาน ด้วยวัยคะนองที่เรียกว่าแทบจะตายแทนกันได้ ซึ่งเรื่องนี้ฉันได้ประสบพบกับตัวเองมาแล้ว จึงกล้าที่จะใช้คำคำนี้กับเพื่อนกลุ่มนี้
เมื่อรับศีลรับพรจากรุ่นพี่เรียบร้อย แกจึงเอ่ยปากชวนฉันเข้าร่วมวงสนทนาด้วย โดยเดินนำไปทางที่จอดรถเพื่อความเป็นส่วนตัว เมื่อการสนทนาจบลง รุ่นพี่ผู้ให้ศีลให้พรฉันจึงเอ่ยถามถึงความล่าช้าของฉัน ฉันจึงเล่าเรื่องราวทุกอย่างให้ทุกคนฟัง
เพื่อนชายรุ่นพี่คนหนึ่งซึ่งแกแต่งกายแนวแฟชั่นขาก๊วยเช่นเดียวกับฉัน ต่างกันเพียงแกต้องมีย่ามติดตัวและไว้ผมมวย แต่ฉันไม่มีทั้งย่ามและผมซอยสั้นกว่าแกเยอะ แกออกจะเดือดดาลกับเรื่องที่ฉันเล่า แต่เราทุกคนลงความเห็นว่าฉันจัดการปัญหาได้แล้ว ไม่ควรสร้างปัญหาเพิ่มให้เรื่องใหญ่โตเกินกว่าเหตุ แกจึงยอมหยุด
เราทุกคนจึงเดินเข้าไปสมทบกับเพื่อนด้านใน แต่เพื่อนชายรุ่นพี่น่าจะยังคุกรุ่นไปด้วยโทสะก็เอาเรื่องที่เกิดกับฉันไปเปิดประเด็นในวงเพื่อนฝูงอีกครั้ง เราจึงแยกข้างออกเป็นสองฝ่าย ฝ่ายแรกขอให้จบมีทั้งหมด8คนรวมทั้งฉันด้วย อีกฝ่ายไม่ยอมจบมีด้วยกัน4คน สรุปแล้วคืนนั้นจนกระทั่งร้านปิด พวกเรานั่งถกเถียงกันเอง
ไม่มีเรื่องกับใครแต่เราจะมีเรื่องกันเอง เพราะฝ่ายไม่ยอมจบงอนกันไปพักใหญ่ เพราะอ้างว่าฉันเป็นผู้หญิงไม่ควรให้ใครมารังแกน้อง ฉันไม่รู้ว่าควรจะซาบซึ้งในการที่ถูกมองเป็นผู้หญิงซะที หรือจะไม่พอใจที่โดนดูถูกหลักการเอาตัวรอดแบบหัวหมอตัวแม่ดี
แต่พี่ใหญ่ในกลุ่มสรุปประเด็นนี้ในวันนัดเคลียร์ใจกันว่า"คิดว่าคนกะล่อนอย่างเงี้ย จะเสียเปรียบใครเหรอ" เอิ่มมมม...หวยออกที่ฉันดอกหรือเนี่ยT_T
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
