จุดเริ่มต้นสายแบ็คแพ็คเกอร์
Nusa Panida, Bali, Indonesia
ช่วงนี้เป็นช่วงเตรียมกลับมาเที่ยวอีกครั้ง “ทริปอัดอั้นหลังโควิด” 555 ชุดเที่ยวแก๊งเดิมจากที่เคยเที่ยวบาหลีครั้งที่หนึ่ง และครั้งที่สองด้วยกัน พอเจอเพื่อนๆกลุ่มนี้ทำให้เรานึกย้อนไปครั้งแรกซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของสายแบ็คแพ็คเกอร์ของเราเมื่อสามปีที่แล้ว
เราไม่รู้ทำไมอยู่ดีๆก็อยากเป็นแบ็คแพ็คเกอร์ ด้วยความที่เป็นคนสายลุยๆ ถึกๆ และง่ายๆ ทำให้เราคิดว่าการเที่ยวที่มีเสน่ห์คือการจัดเตรียม คิด และวางแผนเอง ที่สำคัญกว่านั้นคือการพบสถานการณ์ที่ไม่คาดคิด ไม่ว่าจะดีหรือร้าย เราจัดการและให้ความรู้สึกกับสถานการณ์ข้างหน้ายังไง มันเป็นสิ่งที่น่าจดจำ แล้วสุดท้ายก็กลายเป็นเรื่องตลก 555
สาวๆร่วมแบ็คแพ็คเกอร์ครั้งแรกของเรา พี่ๆน่ารักมากๆ
สไตล์การเที่ยวของแต่ละคนไม่เหมือนกัน บางคนไม่ได้อยากทำอะไรเยอะแยะมากมาย เพราะคิดว่าการเที่ยวคือการพักผ่อน สำหรับเราการเที่ยวคือความสนุกอย่างหนึ่ง บางครั้งอาจจะไม่ได้เรียกว่าการพักผ่อนแต่ก็เป็นการผ่อนคลายที่ทำให้เราได้คิดอะไรนอกเหนือจากชีวิตประจำวันเยอะดี แค่คิดเราก็สนุกแล้วล่ะ เป็นการเปลี่ยนบรรยากาศจากชีวิตจำเจสู่ความตื่นเต้น ดังนั้นการเที่ยวคือการมองหาประสบการณ์ใหม่ๆ ที่ตื่นเต้นและท้าทาย ได้เรียนรู้ รู้จักเพื่อนร่วมทริป ได้วางแผน ได้จัดการกับสถานการณ์ที่ไม่คาดคิด ในอีกทางคือการเปลี่ยนบรรยากาศจากสภาพเดิมๆ มาสู่บรรยากาศใหม่ๆ เป็นการชาร์ทไฟเพื่อกลับไปทำงานอีกครั้ง
ครั้งแรกของการเที่ยวสายแบ็คแพ็คเกอร์ บาหลีประเทศอินโดนีเซียที่ไม่มีเพื่อนคนไหนสนใจไปกับเราเลย 555 จึงทำให้เราตัดสินใจไปเที่ยวบาหลีคนเดียว มันเป็นครั้งแรกที่ตัดสินใจเที่ยวต่างประเทศคนเดียว กลัวมั้ย?!? กลัวมากๆๆๆ กลัวจนผ่านไปเกือบปีเราก็ยังไม่ตัดสินใจไปซักที ในใจคิดไม่ได้แล้วนะ เราไม่ชอบความรู้สึกกลัวนี้!! ทำไมเราต้องรอให้คนพาไป?? สุดท้ายเราตัดใจซื้อตั๋วเครื่องบินเพื่อมัดตัวเองให้เดินออกจากความกลัวนี้ทันที และในที่สุดเราก็ไม่ได้เที่ยวคนเดียว555 แต่เราไปเที่ยวกับคนแปลกหน้าอีกสี่คน!! (จากเพจ Backpacker หาเพื่อนเที่ยวในและต่างประเทศ)
ขอบคุณเพจ Backpacker หาเพื่อนเที่ยวต่างประเทศและในประเทศที่ทำให้การเดินทางครั้งแรกของเราไม่น่ากลัว เราขอให้แอดมินประกาศหาเพื่อนเที่ยวให้ ผลตอบรับครั้งแรกดีเกินคาด เราจึงได้เพื่อนร่วมทริปอีกสี่คนที่ตรงสเป็คเราเลย
ใครหลายๆคนอาจจะคิดว่า ห๊ะ!! ไปกับคนแปลกหน้าที่ไม่เคยรู้จักกันเลยอ่ะนะ อันตรายรึเปล่า?!? ไว้ใจได้เหรอ?!? จะดีเหรอ?!? ไม่โอเคมั้ง?!? เดี๋ยวเขาหลอกเอานะ?!? เราเจอคำถามรูปแบบนี้จากหลายๆคน โดยที่เราไม่เคยมีคำถามพวกนี้อยู่ในหัวเลย อาจจะเป็นคนคิดน้อยหรือเป็นพวกไม่คิดอะไรเลยมั้ง 555 และถ้ามันเป็นอย่างที่ใครๆเขาคิดจริงๆ สิ่งหนึ่งที่เรามั่นใจเหมือนกันคือ เขาเองก็ไม่รู้จักเรา เขาก็ต้องกลัวเราเหมือนกัน เราเป็นคนจัดทริปเที่ยว คนที่ต้องกลัวคือเขา เพราะเราเป็นคนวางแผนพาเขาไป สถานที่ไปก็ไม่ใช่ประเทศไทย เป็นต่างประเทศที่ไม่คุ้นเคยของเขาเช่นกัน และถ้ามันจะต้องเลวร้ายแบบนั้นจริงๆ เราก็ประเมินได้ว่าเราจะเสียอะไรไปบ้างเพื่อแลกกับประสบการณ์ครั้งนี้ แต่เราต้องมีชีวิตรอดกลับมา 555 ดังนั้นด้วยความที่มันเป็นครั้งแรก เราเองก็ไม่มีประสบการณ์ มันไม่สามารถบอกได้ว่าดีหรือไม่ดี...มันต้องลอง!!
ทริปบาหลีรอบที่สอง ผลตอบรับดีเหมือนเดิม ตอนนั้นจำได้ว่ามีคน inbox มาหาเราเยอะมาก จากตอนแรกแพลนไปแค่ 4-5 คน สุดท้ายไปกันทั้งหมด 8 คน 555
พอได้ลองแล้วเป็นไงล่ะ?? ก็ติดใจงะ 555 เพราะทริปแรกมันดีเกินคาดมากๆ มันเลยมีรอบที่สอง และสามตามมา เวลาจัดทริปเที่ยว พวกเราก็จะช่วยกันดูช่วยกันหา ช่วยกันวางแผน (ขอบคุณพี่ๆน้องๆทุกคนเลย) สุดท้ายแผนการเที่ยวก็ออกมาแบบไม่สมบูรณ์ 555 มันก็เป็นอะไรที่ได้ประสบการณ์แปลกๆใหม่ๆในความไม่เป๊ะพวกนี้แหละ ที่เป็นเสน่ห์น่าจดจำของการเที่ยวสไตล์พวกเรา สิ่งสำคัญของการเที่ยวแบบนี้คือมิตรภาพ เราได้รู้จัก ได้เรียนรู้คนมากขึ้น จากที่เป็นแค่คนแปลกหน้า มาเป็นคนรู้จัก และกลายมาเป็นเพื่อน มันเป็นสิ่งที่หาไม่ได้ในชีวิตประจำวันมากนัก ที่สำคัญมันเป็นมิตรภาพต่างวัยที่เข้ากันได้ดีเลยทีเดียว เหมือนเราเจอคนคอเดียวกัน อายุห่างกันบวกลบสิบปี แต่เรากลับเป็นเพื่อนกันได้ คุยกันได้ แบบที่ไม่มีช่องว่างระหว่างวัยกัน น่าประทับใจมั้ยล่ะ!!
ในชีวิตจริง...ประสบการณ์ทุกอย่างใช่ว่าจะเป็นที่น่าประทับใจไปซะหมด แต่ก็ไม่ใช่เป็นสิ่งที่ต้องกลัวจนปิดการเรียนรู้อะไรใหม่ๆ เราบอกตัวเองทุกครั้งเมื่อเกิดความกลัว ไม่ว่าจะดีหรือร้ายก็เป็นประสบการณ์ที่สอนให้เราเติบโต ความกลัวคือตัวขัดขวางการเรียนรู้ ย้อนไปเมื่อสามปีที่แล้ว ถ้าเราไม่คิดเป็นแบ็คแพ็คเกอร์ ไม่ซื้อตั๋วเครื่องบินมัดตัวเองออกจากความกลัวนั้น เราคงไม่ได้รู้ว่าบนโลกนี้ยังมีอะไรอีกเยอะแยะให้เราเรียนรู้ ได้สนุกหรือไม่สนุกไปกับมัน มันจึงทำให้เรากล้าลองทำอะไรหลายๆอย่างมากขึ้นเรื่อยๆ ค้นหาสิ่งที่ตัวเองชอบและไม่ชอบได้ในเวลาเดียวกัน เจอสิ่งที่ไม่ชอบ ไม่ถูกใจ ทำไป ก็มีผิดหวัง บางครั้งก็เสียใจ มันทำให้เราเรียนรู้ว่าไม่ได้มีอะไรสมบูรณ์แบบและเพอร์เฟคไปทุกอย่าง ไม่มีอะไรที่สมหวังดั่งใจเราหมดทุกเรื่อง เจอสิ่งที่ชอบก็มีความสุข มันก็คุ้มค่าที่ใช้ความกล้าแลกมา มันไม่ใช่อะไรที่น่ากลัวที่ต้องกังวลกับเรื่องแย่ๆจะเกิดขึ้นซ้ำ ประสบการณ์จะช่วยต่อยอดทางความคิดและความรู้สึก เพราะต่อให้มันจะเกิดขึ้นอีก ตอนนี้เราก็รู้แล้วว่าต้องทำยังไง กลับบ้าน ล้างแผลให้สะอาด ใส่ยา เดี๋ยวก็หาย...ก็แค่นั้น
เพื่อนร่วมแบ็คแพ็คเกอร์ครั้งที่สอง เพื่อนๆน่ารักมากๆเลย มันเป็นทริปที่เราประทับใจมากๆ
มีคำกล่าวน่ารักๆที่เราเพิ่งไปอ่านจากเพจพี่เอ็ดมา เป็นภาษาอังกฤษ อ่านแล้วน่ารักดี
Tango in, tango out, just tango on. ชีวิตเหมือนการเต้นแทงโก้จะถูกจังหวะบ้าง ผิดบ้าง ก็ไม่เป็นไร สำคัญอย่าหยุดเต้นก็แล้วกัน
อย่างน้อยๆเราก็รู้แล้วว่าเราชอบเที่ยวแบบแบ็คแพ็คเกอร์จนไปถึงโซโล ชอบเที่ยวแบบถึกๆหน่อย 555 และเป็นจุดเริ่มต้นทำให้เรากล้าเที่ยวในอังกฤษแบบโซโลที่ทั้งสนุกและถึกมากสำหรับเรา แต่เรากลับประทับใจและชอบมากเลยล่ะ ^_^
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
