ก้าวเข้าโรงเรียนแห่งใหม่
หลังจากฉันกลับมาอยู่บ้านอากง ก็ต้องถึงวันที่ฉันต้องไปโรงเรียน อากงพาฉันซ้อนท้ายจักรยานไปร้านขายชุดนักเรียน ซื้อเสื้อนักเรียนคอบัวสีขาว 2ตัว กระโปรงสีแดง 2ตัว รองเท้านักเรียนและถุงเท้านักเรียน ฉันตื่นเต้นมากเพราะไม่เคยเรียนโรงเรียนที่ใส่กระโปรงสีแดงมาก่อน
พอซื้อเสร็จกลับไปบ้าน ทานข้าวแล้วก็เข้านอน คืนนี้เป็นคืนที่ฉันนอนไม่ค่อยหลับ ตื่นเต้น อยากรู้ว่าโรงเรียนใหม่จะเป็นอย่างไรบ้างน๊าา คุณครูจะใจดีมั้ย และเพื่อนจะเป็นอย่างไร ฉันนอนพลิกไปพลิกมาจนหลับไป
เช้าของวันที่ฉันรอคอยก็มาถึง ฉันตื่นแต่เช้า อาบน้ำ ล้างหน้าแปรงฟัน แต่งตัวด้วยชุดนักเรียนใหม่ แล้วมานั่งทานข้าวเช้า ทานไม่ค่อยลงหรอกค่ะ ตื่นเต้น พอทานเสร็จ สวัสดีอาม่า อาเหล่าโก ที่นั่งซักผ้าอยู่หลังบ้าน (ลืมบอกไปค่ะว่าอาม่าและอาเหล่าโก รับซักผ้ารีดผ้าค่ะ) แล้วฉันก็เดินมาขึ้นรถจักรยาน นั่งซ้อนท้ายอากงไป อากงฉันใช้จักรยานปั่นเวลาไปไหนมาไหนค่ะ ฉันนั่งซ้อนท้ายไป ก็มองร้านค้าต่างๆตามข้างทาง ฉันชอบอ่านป้ายชื่อของร้านต่างๆไปเรื่อยๆตลอดทางค่ะ เพลินและสนุกดี พออากงปั่นมาถึงที่โรงเรียน ใจฉันสั่นมากเพราะตื่นเต้น อากงส่งฉันที่หน้าประตูโรงเรียน พอดีมีคุณครูท่านนึงรู้จักฉันและอากง เลยเข้ามารับพาฉันไปห้องเรียน พออากงเลี้ยวจักรยานจะปั่นกลับ ฉันร้องไห้ออกมาเลย งงตัวเองเหมือนกัน พวกคุณครูต่างพากันมาปลอบฉันไม่ให้ร้องไห้ แล้วก็พาไปเข้าแถว
ที่สำหรับเข้าแถวเคารพธงชาติ กว้างมาก ฉันมองไปโดยรอบมีเด็กนักเรียนเยอะมากๆ ฉันยืนอยู่ในแถวรองเพลงชาติได้ พอถึงเพลงประจำโรงเรียนฉันมองบนฟ้าเลยค่ะ ร้องไม่ได้ เพื่อนๆก็มองหน้าฉันแบบสนใจว่าเป็นใคร เด็กใหม่ และฉันมาเข้าเรียนนั้นเป็นป.4เทอม2เลยต้องปรับตัวอีกมาก
หลังจากเข้าแถวเคารพธงชาติเสร็จก็เดินแยกย้ายเข้าห้องเรียน
ฉันเข้าไปในห้อง คุณครูประจำชั้นจึงจัดที่ให้ฉันนั่ง และก็แนะนำเพื่อนว่าฉันเป็นเด็กใหม่ และให้ออกมาแนะนำตัวหน้าห้องเรียน เพื่อนๆก็ตั้งใจฟัง พอฉันแนะนำตัวเสร็จ ทุกๆคนก็ปรบมือให้ ฉันรู้สึกดีเพราะแตกต่างจากโรงเรียนเดิมของฉันมาก
พอเรียนจบไปสองชั่วโมง ก็มีพักเบรก10นาทีแล้วก็เรียนต่อ ซึ่งวิชาต่อไปคือ วิชาภาษาอังกฤษ พอทิชเชอร์เข้ามาก็ให้นำหนังสือออกมาแล้วอ่านพร้อมกัน ฉันตัวร้อนวาบเลย เพราะอ่านไม่ออก ตอนที่ย้ายไปเรียนโรงเรียนเดิมฉันมีความรู้แค่ศัพท์ง่ายๆ แต่พอมาเรียนที่นี่ต้องอ่านเป็นประโยคเลย ฉันมึนมากอ่านไม่ออกเลย ฉันเลยแอบจดคำอ่านเป็นภาษาไทยไว้เพราะจะได้กลับไปฝึกอ่านที่บ้าน อยากจะร้องไห้
พักกลางวัน ก็เดินต่อแถวกับเพื่อนไปโรงอาหารเพื่อทานข้าวอาหารที่โรงเรียนเป็นถาดหลุมฉันทานได้ทุกอย่างเพราะเป็นคนทานง่าย พอทานเสร็จก็นั่งใต้ต้นไทร นั่งดูเพื่อนเล่นกัน
พอสัญญาณดังช่วงบ่ายก็เรียนต่อ จนถึงวิชาชั่วโมงสุดท้ายจบลง คุณครูก็ปล่อยไปนั่งรอผู้ปกครองที่โต๊ะหินอ่อน ฉันก็สะพายกระเป๋าเดินไปรออากงมารับ ช่วงเลิกเรียนเด็กนักเรียนวุ่นวายเยอะมาก เพราะโรงเรียนที่ฉันเรียนมีตั้งแต่ เนอสเซอรี่ ไปจนถึง ม.6 ไม่แปลกที่จะวุ่นวายมากทั้งนักเรียน ทั้งผู้ปกครอง
ฉันนั่งรอซักพัก ฉันก็เห็นอากงปั่นจักรยานมารับฉัน ฉันรีบเดินไปหน้าโรงเรียนสวัสดีคุณครูและสวัสดีอากงและรีบซ้อนท้ายจักรยานอากงทันที ตอนกลับบ้านฉันก็นั่งมองนู่นมองนี่ข้างทางไปเรื่อย เห็นความวุ่นวายของเมืองเมืองนึง ที่โรงเรียนเลิก คนเยอะ รถเยอะ นั่งมาเรื่อยๆจนรถเลี้ยวเข้าซอยบ้าน ฉันถึงบ้านโดยปลอดภัย มาถึงบ้านอาบน้ำ ทานข้าว และรีบทำการบ้าน และที่ลืมไม่ได้คือฝึกอ่านวิชาภาษาอังกฤษ เสร็จแล้วก็ปิดไฟนอนมองออกไปนอกหน้าต่างนอนดูดาว บนฟ้า คิดถึงบ้านตากับยายคิดถึงทุกๆคนที่นู่นจัง ฝันดีนะคะฉันจึงหลับไป
เป็นอย่างไรบ้างคะเรื่องราวในชีวิตของฉัน ที่ผ่านมา อยากให้ทุกท่านที่เข้ามาอ่านติดตามกันต่อๆไปด้วยนะคะ จะพยายามมาเขียนเล่าให้ฟังเรื่อยๆค่ะ ขอบคุณมากๆค่ะ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
