...ตอนที่ 2...
แล้วเสียงของมายด์ก็ดังขึ้นดับฝันของสาวๆพวกนั้นทันที : ไอ้ลามก! : ลามกตรงไหน?มายด์ดึงแขนเค้าให้ลุกขึ้นโดยที่เค้าก็ยอมลุกขึ้นตามมือน้อยๆนั้นแต่โดยดี : นี่...เธอกล้าปฏิเสธฉันเหรอไม่ใช่ว่าผู้หญิงทุกคนจะได้นั่งตรงนี้นะ อย่ามาเสียดายทีหลังแล้วกันนะ มายด์นั่งลงกับความหงุดหงิด ไม่รู้ว่าการแกล้งเธอมันจะสนุกอะไรขนาดนั้น ส่วนคนที่แกล้งให้เค้าหงุดหงิดได้ก็ยิ้มร่าด้วยความสุขทั้งวัน
เช้าวันแรกของการเรียนการสอนแบบจริงจังทุกๆอย่างดำเนินเป็นปกติของการเรียนทั่วไป แต่ถ้าจะเรียกว่าปกติจริงๆก็คงไม่ได้เพราะหน่วยก่อความไม่สงบยังคนทำงานแบบไม่หยุดหย่อน ก้อนกระดาษกลมๆที่ถูกขยำพอดีมือถูกโยนมาที่มายด์หลายต่อหลายครั้งและเธอเองก็รู้อยู่แล้วว่ามันมาจากไหนและตราบใดที่เธอไม่หันกลับไปมองก้อนกระดาษกลมๆนั้นก็จะถูกส่งมาเรื่อยๆจนกว่าจะถูกสนใจบ้างนั่นแหละ
: คนบ้าอะไรเย็นชาชะมัดกับคนอื่นล่ะดี้ด้ายังกะอะไร เสียงพูดพรึมพรำของเอกภพแต่ได้ยินถนัดหูของคนที่นั่งข้างๆ อานัทไม่จำเป็นต้องเงี่ยหูฟังก็ได้ยินสิ่งที่เพื่อนของเค้าบ่นเป็นประจำ : มึงจะขาดความอบอุ่นอะไรขนาดนั้นวะ แกล้งเค้าอยู่นั่นแหละ แทนที่จะพูดกับเค้าดีๆนี่อะไรเป็นกูๆก็ไม่คุยกับมึงหรอก : อ้าว...มึงเพื่อนกูนะ เอกภพรู้สึกน้อบใจที่เพื่อนไม่เข้าข้าง ทั้งที่เวลาแกล้งก็แกล้งด้วยกันแต่พอเวลานี้กลับมาว่ากันเองซะนี่ : ก็กูเพื่อนมึงไงกูถึงรู้ว่ามึงกำลังต้องการอะไรและกำลังทำอะไรที่ตรงกันข้ามอยู่ อานัทพูดพลางยื่นมือไปแตะที่ไหล่เพื่อนเหมือนจะบอกเป็นในๆว่าพอซะทีเถอะเลิกทำแบบนี้ได้แล้ว
ด้วยความที่เอกภพเป็นเด็กหนุ่มหน้าตาดีและเป็นที่หลงรักของสาวๆทั้งรุ่นพี่และรุ่นน้อง ไม่เว้นแม้แต่สาวๆโรงเรียนอื่น จึงมีความหลงตัวเองอยู่บ้างไม่น้อยแต่ก็ไม่ได้เย้อหยิ่งอะไรมากมายคุยเล่นเฟรนลี่ได้กับทุกคน แต่ก็ยังไม่มีใครเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของเค้ายังล่องลอยไปมาให้สาวๆได้มโนว่าพวกเธอจะได้ครองใจหนุ่มหล่อคนนี้เข้าสักวัน
และที่ไม่ได้น้อยไปกว่าหน้าตานั้นก็คงจะเป็นฐานะทางครอบครัวที่ไม่ว่าจะยังไงก็คงไม่มีวันอดตาย เพราะบ้านนี้เค้ามีธุระกิจมากมายและที่สำคัญในอนาคตทุกสิ่งที่ว่ามานี้จะตกเป็นของเอกภพเพียงผู้เดียว ไม่แปลกเลยที่เค้าจะถูกจ้องเขมือบตั้งแตอายุยังน้อยเช่นนี้
และด้วยความที่เค้าเองก็มีพร้อมซะขนาดนี้ แต่ทำไมเธอกลับไม่สนใจเค้าเลย เค้าเป็นหนึ่งมาโดยตลอดแต่ต้องมาทำอะไรแบบนี้เพื่อที่จะให้ผู้หญิงตัวเล็กๆคนนึงสนใจ แต่เธอก็ไม่เคยสนใจเค้าเลย แถมดูเหมือนจะไม่ชอบขี้หน้าซะด้วยสิ
มายด์เด็กสาวช่างฝันตัวเล็กๆคนนี้ ฐานะทางบ้านของเธอเทียบไม่ติดเลยกับเอกภพ แต่เพราะโรงเรียนนี้ใกล้บ้านพ่อกับแม่จึงพยายามหาเงินส่งเธอให้เรียนโรงเรียนนี้เพื่อที่ว่าทางบ้านจะไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องการเดินทาง มายด์ไม่ได้สนใจความรวยของเอกภพแค่พอรู้มาบ้างแต่ก็ไม่ใช่สาเหตุที่เธอจะต้องอ่อนข้อให้คนขี้แกล้งนิสัยไม่ดีคนนั้น
: กลับบ้านได้แล้วรออะไรอยู่ เอกภพเอ่ยถามสาวๆที่กำลังยืนออกันอยู่หน้าโรงเรียนแบบไม่มีทีท่าว่าจะรีบกลับบ้านกันเลย : รอผู้ชาย มะปรางพูดด้วยท่าทีหน้าหมั่นไส้ : อือใช่นี่ยังกลับไม่ครบทุกคนเลยอ่ะเหลือพี่บาส ม.6 น้องเจฟฟี่ ม.4 น้องขุนเขา ม.3 อีก (อร้ายยยยย)พูดจบเมย์ก็ส่งเสียงกรี๊ดออกมาด้วยความหิวกระหายอย่างเห็นได้ชัด ต่อท้ายด้วยเสียงหัวเราะของทุกคน
: ทำไมพวกแกไร้สาระมากขนาดนี้วะ เอกภพพูดแล้วส่ายหน้าไปมาแล้วสายตาก็ไปหยุดอยู่ที่คนที่ไม่ได้ฟังเค้าพูดเลยแต่สายตาเธอกลับจ้องอยู่กับเด็กหนุ่มรุ่นน้องคนนึงที่กำลังโบกมือลาเธอก่อนกลับบ้าน ยัยนั่นยิ้มหน้าบานเป็นกระด้ง สร้างความไม่พอใจให้เอกภพเป็นอย่างมาก คิ้วหนาผูกกับเป็นปมโดยอัตโนมัติ ดวงตาเริ่มหรี่ลงเล็กน้อยคล้ายอยากจะบอกคนตรงหน้าว่าเค้าไม่ใช่อากาศธาตุนะและไอ้หมอนั่นก็ไม่ใช่เทวดาหล่อไม่เท่าเค้าเลยด้วยซ้ำ😤😤😤...
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
