10 ก.ค. 2020 เวลา 04:08 • นิยาย เรื่องสั้น
สวนสนามยามดึก @หลอน
เรื่องนี้เป็นประสบการณ์ตรงจากแอดมินเองเลยครับ เรื่องหลอนนี้เกิดขึ้นเมื่อ พ.ศ. 2560 ไม่นานนี่เอง .....
วันนั้น ผมได้รับภารกิจจากหัวหน้างานให้ไปรับรองดูแลแขกผู้ใหญ่ที่มาจาก กทม. ซึ่งผมต้องไปกับรุ่นพี่ผู้ชายอีก1คน
ผมมุ่งหน้าไปสนามบิน จ.พิษณุโลก เพื่อรอรับแขก จากนั้นก็พากันไปเยี่ยมชมสถานที่ต่างๆ ระหว่างทางขากลับเพื่อไปที่พักในอำเภอเขาค้อ
วันนั้นพวกเราใช้เวลาจนหมดวัน กว่าจะถึงที่พักก็ประมาณ 19.00 น. ทุกคนก็ต่างแยกย้ายกันไปพักผ่อนที่ห้องของตัวเอง ต้องบอกก่อนว่าที่พักนี้เป็นพื้นที่ส่วนตัว ไม่มีนักท่องเที่ยวหรือคนอื่นเข้าได้ จึงมีแค่พวกเรา ทั้งหมด 5 คน พักแยกห้องกัน
ทุกอย่างก็เป็นปกติดี จนผมเข้านอน ด้วยความเหนื่อยล้ามาทั้งวัน ก็เผลอหลับไปแบบเพลียมากๆ แต่!! ผมก็มาสึกตื่น เมื่อได้ยินเสียงคนมาเดินรอบๆห้องผม ตุบ ตุบ ตุบ ตุบ เสียงเหมือนคนใส่รองเท้าใหญ่ๆ เดิน แต่ไม่ไวมาก
ใจผมก็ไม่ได้คิดอะไร คิดว่าพี่ๆ เขาออกมาเดินสูบบุหรี่กัน แล้วผมก็หลับต่อ แล้วก็มารู้สึกตัวตื่นอีกรอบครั้งนี้เสียงก็เหมือนเดิมเลยครับ
ผมก็คิดในใจว่าพี่ๆเขาคงตื่นกันแล้วละมั้ง ผมเลยต้องรีบลุกจากที่นอนเพื่อไปอาบน้ำทันที เวลาตอนนั้นประมาณ 05.00 น. ครับ หลังจากผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ผมก็ออกมาข้างนอก เดินไปเดินมาเพื่อหาพี่ๆ แต่ว่า.. ยังไม่มีใครตื่นมาสักคนเลย!! แล้วใครกันมาเดินให้ผมได้ยิน
แต่ไม่นานนักทุกคนก็ตื่นนอนออกมาพูดคุยทักทายกันแบบปกติ แถมยังแซวผมว่าตื่นเช้าจังเลย ผมก็ได้แค่หัวเราะยิ้มๆไปแบบงงๆ แต่ก็ไม่ได้พูดถึงสิ่งที่ผมได้ยิน
วันนั้น พวกเราก็ออกไปทำภารกิจกันต่อจนหมดวันเช่นเคย พอกลับมาที่พัก วันนี้ผมเลยชวนพี่ๆดื่มสักหน่อย ทุกคนนั่งคุยกันสนุกสนานเลยที่เดียว ผมดื่มไปได้สักพัก ผมได้เอ่ยปากถามพี่ๆว่า เมื่อคืนพี่ออกมาเดินเล่นกันหรอครับ นอนไม่หลับกันหรอ .....ทุกคนเงียบไป2-3วิ ป่าวนะน้องมันหนาวพี่ไม่กล้าออกมาหรอก
พี่ๆ ถามว่ามีไรหรอ ผมก็บอกไปว่าไม่มีอะไรครับ
พอเรานั่งไปสักพัก อากาศก็เริ่มหนาวมากจนทุกคนขอตัวเข้าห้องพัก ผมก็เข้ามาอาบน้ำเตรียมพักผ่อนเช่นเคย คืยนี้ผมหวังว่าผมจะหลับสนิทแบบไม่มีอะไรมากวน
แต่!! ไม่ใช่เลยครับ ครั้งนี้ผมรู้สึกตัวตื่นอีกประมาณ 02.00 น. ผมได้ยินเสียงเดิมอีก แต่ในครั้งนี้ เหมือนมีจำนวนเท้าที่เดินมากขึ้น การเดินแบบพร้อมเพรียงกัน เป็นจังหวะ ตุบ ตุบ ตุบ ตุบ วนรอบๆห้องผม ครั้งนี้ผมไม่คิดว่าพี่ๆจะมาเดินแล้วล่ะ คิดว่าเป็นสิ่งที่มองไม่เห็นแน่ๆ
ผมเลยตัดสินใจใส่หูฟังเพลงเพื่อกลบเสียงนั้น แล้วพยายามหลับต่อไปจนเช้า
เช้ามา ผมรีบเดินไปคุยกับรุ่นพี่ของผม เพื่อถามว่าได้ยินเสียงนั้นไหม รุ่นพี่ผมกับไม่ได้ยินอะไรเลย
ผมก็ก็เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้แกฟัง แกบอกว่าอาจจะเป็นวิญญาณทหารที่นี่ก็ได้ เพราะที่นี่เคยมีสงครามมาก่อน ทหารตายกันเยอะมาก เขาอาจจะมาเพื่อดูแลเราก็ได้
พอผมฟังรุ่นพี่บอก ผมถึงกับอ้อ แล้วขนหัวลุกเลย
เรื่องราวที่ผมได้เจอ เป็นเพียงความเชื่อส่วนบุคคลเท่านั้น ไม่ได้มีเจตนาไม่ดีกับสิ่งอื่นๆ
ทุกครั้งที่ไปต่างถิ่น นอนต่างที่ ควรกราบพระก่อนนอนก็ดีนะครับ.....
โฆษณา