คิดถึง...."กาแฟ ไข่ลวก"
ผมจำบรรยากาศ ร้านกาแฟอาแป๊ะ ข้างตลาดได้ดี เสียงจอแจของผู้คนยามเช้าที่ต่างมาซื้อหาจับจ่ายของ เพื่อแปลงเป็นอาหารให้คนในครอบครัว มื้อกลางวันและมื้อเย็นในวันหยุด......
ส่วนมื้อเช้าก็คงเน้นง่าย ๆ โจ้กร้านประจำ ให้คนในบ้านคนละถุง ปาท่องโก๋ 30 บาท
ก็น่าจะโอเค
ทุกครั้งที่ไป ร้านกาแฟอาแป๊ะ ยังคงมีมนต์เสน่ห์ เหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน ไอน้ำร้อน ๆ จัดจากหม้อต้มน้ำยังร้อนอยู่เสมอ ชาจีนในกา รสเข้มไว้ล้างคอจากกาแฟรสขม ยังมีตั้งอยู่ทุกโต๊ะเหมือนเดิม
ไข่ลวกที่ลวกเองที่บ้านไม่เคยอร่อยเหมือนของอาแป๊ะ กาแฟโบราณเข้ม ๆ มีนมข้นอยู่ที่ก้นแก้วยังทำให้ผมมีความสุขทุกครั้งที่ผมมาร้านนี้
ถึงอาแป๊ะ จะไม่มี อเมริกาโน่ คาปูชิโน่ ลาเต้
ถึงอาแป๊ะจะไม่มีกาแฟดีๆ หอมๆ กิโลละหลายร้อย แต่ผมได้ความสุขอย่างอื่นมาทดแทน
ความสุขจากเพื่อน ๆ ที่ตะโกนทักทาย แซวกัน ถามสารทุกข์ สุขดิบ
เพื่อนที่เรียกชื่อพ่อมันมากกว่าชื่อตัวมัน
ความสุขจากหนังสือพิมพ์ไทยรัฐ หน้าบันเทิง
ความสุขจากการกินกาแฟที่ไม่มีการเจรจาธุรกิจ หรือมานั่งพรีเซ็นต์งานกับลูกค้า
ถ้าวันนึง......
ไอ้หมวยลูกสาวแก มาบอกให้แป๊ะเปลี่ยนไปเป็นร้าน cafe ตามสมัยนิยม....!!!!
คนชงกาแฟ เปลี่ยนจากอาแป๊ะมาเป็น บาริสต้าหน้าแฉล้ม
วาฟเฟิลร้อน ๆ เข้ามาแทนที่ปาท่องโก๋กรอบ ๆ
โซฟานุ่ม ๆ เพื่อไว้ให้ลูกค้ามานั่งจิบกาแฟอาศัยไวไฟทำงาน
กลิ่นแอร์เย็น ๆ มาแทนกลิ่นปลาในตลาด
.
.
.
ผมก็คงทำอะไรไม่ได้นอกจาก "เสียดาย...."
.
.
.
กลับมาคราวนี้ไม่เหมือนเดิม เปลี่ยนไปมากจริงๆ
.
#คิดถึงวันที่ไล่ล่าดวงดาว
#คิดถึงหลายคนที่หายไป
#คิดถึงเรื่องสั้น คิดถึงบทความเพื่อน ๆ
#คิดถึงรอยยิ้มเมื่ออ่านคอมเมนต์
#เบื่อหน้าทรัมป์
- 5
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
