John Nash (1928-2015) คือนักคณิตศาสตร์ที่เป็นทั้งอัจฉริยะและเป็นโรคจิตเภท ได้รับรางวัลโนเบลสาขาเศรษฐศาสตร์ในปี 1994 (ร่วมกับคนอื่นอีกสองคน) จากผลงาน Non-cooperative game
งานชิ้นนี้เป็นส่วนหนึ่งของวิทยานิพนธ์ระดับปริญญาเอกที่มีความหนาเพียง 27 หน้า (รวมหน้าเอกสารอ้างอิงแล้ว) ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร Econometrica เมื่อปี 1953
ผู้ที่สนใจประวัติของจอห์น แนช หาดูได้จากหนังเรื่อง A Beautiful Mind (ปี 2001) นำแสดงโดย Russell Crowe งบประมาณสร้าง 58 ล้านเหรียญ แต่ Box Office ได้ถึง 316 ล้านเหรียญ คะแนนใน IMDB 8.2 ส่วน Rotten Tomato ได้ Tomatometer 74% (คะแนนจากนักวิจารณ์) Audience score 93% (คะแนนจากคนดู) ได้รับรางวัลออสการ์ถึง 4 รางวัลซึ่งรวมถึง Best Picture และ Best Director (Ron Howard)
เริ่มต้นด้วยเรื่องวิทยาศาสตร์ จบลงด้วยเรื่องหนัง แต่ที่กล่าวมาทั้งหมดไม่ใช่เรื่องที่อยากจะเล่า
เรื่องที่อยากเล่าคือ งานเขียน 27 หน้าก็ได้รางวัลโนเบลได้ งานที่ดีไม่จำเป็นต้องเยอะ สมัยทำรายงานตอนเรียนหลายๆ คนมักจะคิดว่ารายงานต้องหนาๆ ถึงจะดีและได้คะแนนเยอะ เพราะคิดว่าครูให้คะแนนจากความหนา
แต่ก็ไม่ได้หมายความว่างานเยอะๆ หนาๆ จะไม่ดี แต่หมายถึงงานที่ดีไม่จำเป็นต้องเยอะและหนาเสมอไป ถ้ามันจำเป็นต้องเยอะและหนาก็ต้องเป็นไปตามธรรมชาติของมัน
เรื่องนี้ปรับใช้ได้กับการประชุม การประชุมที่ดีต้องสั้นที่สุดแต่สามารถสรุปความคิดเห็นแล้วให้ทุกคนนำไปปฏิบัติต่อได้อย่างมีประสิทธิภาพและประสิทธิผลที่สุด
จบ
หมายเหตุ - ในหนังสือพูดถึงว่าอัจฉริยะสามารถคิดเลขในใจหารากที่สองของจำนวนใดจำนวนหนึ่ง แล้วบอกได้ว่าผลลัพธ์ตัวเลขหลังจุดทศนิยมลำดับที่ x คือเลขอะไรได้ภายในไม่กี่วินาที ดังนั้นถ้ายังทำแบบนี้ไม่ได้ถือว่ายังไม่ใช่อัจฉริยะ คะแนนที่ได้จากแบบทดสอบทางอินเทอร์เน็ตไม่สามารถใช้อ้างอิงได้ ทำเล่นสนุกๆ พอได้
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
