อิเหนา...นิทานปันหยี Ep.8
อิเหนาเข้าเฝ้าหลังเสร็จการศึก
อิเหนาเดินทางมาเมืองดาหาเพื่อช่วยในการศึกที่มาติดประชิดเมืองตามคำสั่งของท้าวกุเรปันผู้บิดา ด้วยเดชานุภาพ อิเหนาปราบข้าศึกลงได้ในเวลาไม่นานนัก ความตั้งใจแต่เดิมนั้น จะรีบยกทัพกลับทันทีที่เสร็จศึก แต่แค่เห็นสียะตราน้องชายของบุษบาเข้าเท่านั้นแหละ ระยะเวลาที่ตั้งใจแต่เดิมเปลี่ยนจากวันรุ่งขึ้นเป็นขอผ่อนไปเป็นสามวัน
นี่ขนาดยังไม่เห็นตัวพี่สาวนะนี่ อะไรๆ ก็เปลี่ยนไปซะแล้ว อิเหนา หนอ อิเหนา เท่านั้นยังไม่พอ ในขณะที่เข้าเฝ้าวันนั้นท้าวดาหาสั่งให้นางบุษบามาไหว้อิเหนา แต่ต้องปลอบกันอยู่นานเหมือนกันเพราะนางบุษบาก็ออกจะอายและเคืองแค้นอิเหนาอยู่ไม่น้อยที่ตัดคู่ตุนาหงันกับตน
หาบุญไม่มิได้เลี้ยงกันแล้ว ลูกแก้วอย่าพรั่นหวั่นไหว
แต่จะให้รู้จักกันไว้ ด้วยได้มาร่วมเรียงวงศ์
เจ้าก็มีคู่ผู้อื่นอยู่แล้ว จะอายไยลูกแก้วเสน่หา
เป็นพี่แล้วก็มีคุณมา จงวันทาเสียเถิดนะบังอร
ยิ่งคิดความหลังคลั่งแค้นนัก นงลักษณ์มิใคร่จะไหว้ได้
จำเป็นด้วยกลัวก็จนใจ จำไหว้นิดหนึ่งพอเป็นที
นางบุษบาจำออกจากหลังม่านมาไหว้อิเหนาแบบพอเป็นพิธี แต่อิเหนานี่สิ พอเห็นตัวจริงของนางบุษบาเข้าเท่านั้นแหละ เก็บอาการไม่อยู่เลยเชียว
ระเด่นบุษบา
เมื่อนั้น
ระเด่นมนตรีเรืองศรี
เหลียวไปรับไหว้เทวี ภูมีดูนางไม่วางตา
งามจริงยิ่งเทพนิมิต ให้คิดเสียดายเป็นหนักหนา
เทโสไหลหลั่งทั้งกายา สะบัดปลายเกศาเนืองไป
....👇👇
ความรักรุมจิตพิศวง จนลืมองค์ลืมอายนางโฉมศรี
ไม่เป็นอารมณ์สมประดี ภูมีหลงขับขึ้นฉับพลัน
เรียกว่าออกอาการเพ้อ ถึงกับขับร้องออกมาเป็นเพลงสะท้อนความในใจออกมาจนหมดสิ้น
เจ้าเอยเจ้าดวงยิหวา ดั่งหยาดฟ้ามาแต่กระยาหงัน
ได้เห็นโฉมฉายเสียดายครัน ฉุกใจไม่ทันคิด เอย
เจ้าดวงยิหวาพี่ เจ้าจะจรลีไปไหน
พี่จะอุ้มไปส่งนะดวงใจ ภูวไนยก็เคลื่อนองค์ เอย
แต่ขณะเดียวกันจรกาซึ่งเพิ่งเดินทางมาถึง จะเดินทางมาเฝ้าท้าวดาหา อิเหนาไม่อยากอยู่ด้วยจึงทูลลาท้าวดาหากลับที่พัก ระหว่างทางเดินสวนกับจรกา อิเหนาขยับกริชจะทำร้ายเอาจรกา ดีว่าสังคามาระตาเตือนสติไว้ อิเหนาจึงกลับมานอนคร่ำครวญถึงนางบุษบา
โอ้ว่าโฉมเฉลาเยาวลักษณ์ เสียดายศักดิ์อสัญแดหวา
จะระคนปนศักดิ์จรกา อนิจจาพี่จะทำประการใด
จะคิดไฉนดีนะอกเอ๋ย จะได้เชยชมชิดพิสมัย
พระเร่งร้อนร่านทะยานใจ ดังเพลิงกาลผลาญไหม้ทั้งกายา
ฉุกใจได้คิดสิการแล้ว ดังดวงแก้วตกต้องแผ่นผา
ร้าวระยำช้ำจิตเจ็บอุรา ประหนึ่งว่าจะวายชีวี
แน่นอนถอนฤทัยใหลหลง ถึงองค์บุษบายาหยี
ลืมสามสุดานารี ภูมีสร้อยเศร้าโศกาลัย
พอเห็นตัวก็หลงลืมทุกอย่าง เพราะความงามของนางบุษบา ลืมสามนางที่ตอนจะจากกัน คร่ำครวญมาตลอดทาง อิเหนาคือชายที่หลงกับความสวยความงามของสาวๆ อย่างแท้จริง นางจินตะหราที่ตนเจอตอนแรกว่างามเกินใครแล้ว พอมาเจอนางบุษบาที่งามเลิศนัก อิเหนาจักทำฉันใดหนอ
แต่ช้าก่อนอิเหนาเอ๋ย เจ้ายังไม่หมดหวังเสียทีเดียว เพราะผู้ใหญ่ที่ทำให้เรื่องรักใคร่ของเด็กๆ ต้องวุ่นวาย ตัดสินใจอะไรด้วยความโกรธ ความหุนหัน เหตุการณ์นั้นกำลังส่งผลมาถึงตัวผู้ใหญ่อย่างท้าวดาหา ยามที่จรกามาเข้าเฝ้า ท้าวเธอเห็นตัวของจรกาเข้าเท่านั้นแหละ นึกสะท้อนในอกเหมือนกัน
พิศดูรูปร่างเหมือนอย่างไพร่ เติบใหญ่กำยำล่ำสัน
น่าชังชั่วช้าสารพัน ไม่คู่ควรกันกับบุตรี
สามกษัตริย์เศร้าเสียพระทัยนัก เสียดายลูกรักแลศักดิ์ศรี
จะผ่อนผันฉันใดก็ใช่ที จำเป็นจึงมีบัญชา
นี่แหละหนาผู้ใหญ่ที่ทำอะไรไม่ใคร่ครวญ เอาแต่ใจ เอาความโกรธเป็นที่ตั้ง จำต้องกล้ำกลืน ไม่อาจคืนคำ จำทักทายจรกาไปตามธรรมเนียม
จากแต่เดิมที่อิเหนาตกปากตกคำท้าวดาหา ว่าจะอยู่สักสามวัน อิเหนาต้องหาเรื่องหน่วงเวลาให้นานออกไป เจ้าความคิดอย่างอิเหนาคิดได้ในเวลาไม่นานนัก
ซึ่งทูลไว้ว่าจะอยู่สามวัน จะผ่อนผันให้นานออกจงได้
ด้วยอุบายสายสนกลใน คิดแล้วลุกไปจากไสยา
จึงดำรัสตรัสสั่งเสนี พรุ่งนี้จงคุมพลอาสา
ไปกะหมังกุหนิงพารา ตรวจตราสิ่งของทั้งปวง
อิเหนาอ้างเหตุที่พอรับได้ คือไปจัดการกับเมืองที่แพ้สงคราม ริบทรัพย์ ผู้คน ตามธรรมเนียมสมัยนั้น ผู้ชนะคือได้ทุกอย่าง แต่ทางท้าวดาหาดูเหมือนจะเล่นกับอารมณ์ของอิเหนาไม่หยุดหย่อน ด้วยต้องการเอาคืนที่อิเหนาทำให้แค้นเคือง ทุกครั้งที่เข้าเฝ้า มักจะเอาจุดอ่อนของอิเหนามาเล่นเสมอ ครั้งนี้ก็เหมือนกัน ชวนหลานสองคนให้อยู่ร่วมแก้บนก่อน บอกว่างานนี้สนุกมาก
แล้วมีมธุรสพจนา ชวนสุหรานากงเป็นต้น
กับกะหรัดตะปาตีสองคน ธุระร้อนรนเจ้าไม่มี
จงอยู่ไปใช้บนด้วยกันก่อน อย่าเพิ่งคืนนครทั้งสองศรี
อันวิลิศมาหราคีรี แสนสนุกพ้นที่จะพรรณนา
แต่พอเมื่อทักทายอิเหนากลับถามคำถามที่แทงใจอิเหนาอย่างจัง อิเหนาถึงกับนั่งไม่ติด พูดไม่ถูกเอาทีเดียว
เจ้ามาอยู่ดาหาราชฐาน หลายทิวาช้านานหนักหนา
เมื่อไรจะไปพระนัดดา ทิ้งพาราไว้ไม่ชอบกล
เมื่อนั้น ระเด่นมนตรีก็ขัดสน
อัดอั้นอารมณ์ร้อนรน จะผ่อนปรนคิดอ่านให้นานไป
แต่บังคมก้มหน้านิ่งอยู่ เป็นครู่จึงทูลขึ้นได้
จะอยู่ไปใช้บนด้วยภูวไนย กลับมาจึงจะไปพารา
อิเหนาหาทางออกไม่ถูก จึงใช้วิธีนิ่ง แล้วค่อยสารภาพออกมาแบบหมดลาย คือขออยู่ต่อ และขอไปร่วมงานด้วย ทั้งๆ ที่เจ้าภาพไม่เอ่ยปากชวนเลย การแสดงท่าทีของอิเหนากลับได้ผลเกินคาด ท้าวดาหากลับรู้สึกเห็นใจอิเหนาขึ้นมา
เมื่อนั้น พระองค์ทรงพิภพดาหา
ฟังระเด่นมนตรีทูลมา พระราชาเข้าใจในทำนอง
ให้คิดสงสารพระหลานรัก พิศพักตร์หม่นไหม้มัวหมอง
ไม่ทัดอุบะดอกไม้กรอง จึ่งสั่งนางฉลองพระโอษฐ์ไป
จงบอกแก่อะหนะบุษบา เร่งแตระอุบะมาจงได้
เราจะให้อิเหนาชาญชัย แต่ในเวลาเฝ้าวันนี้
เพราะท้าวดาหาคิดว่าได้แก้เผ็ดอิเหนาไปบ้างแล้วจึงมีท่าทีอ่อนลง หรือเพราะยังเสียดายในตัวอิเหนากันแน่ และอิเหนาแสดงท่าทางเหมือนยอมต่อผู้ใหญ่ หรือไรกัน เหตุการณ์นี้คือจุดพลิกผันที่สำคัญ อันส่งผลให้กระทบกับชีวิตของใครต่อใครอีกหลายคนทีเดียว
ติดตามตอนต่อไปค่ะ
ขอบคุณhttps://www.wekipedia.org
ขอบคุณเรื่องเล่าอิเหนาวรรณโวหาร
ฉบับหลวง
ขอบคุณบทละครพระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้า
- 2
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
