14 ก.ค. 2020 เวลา 17:19 • ปรัชญา
อย่าร้องไห้ให้กับนมที่หกไปแล้ว🥛
ประโยคนี้ข้าพเจ้าคิดอยู่นานแสนนานว่าข้าพเจ้าจะเขียนประโยคนี้ดีไหม ฟังดูแล้วพวกท่านอาจจะรู้สึกตลกกับมัน แต่ข้าพเจ้าอยากจะบอกพวกท่านทั้งหลายไว้ ประโยคสั้นๆประโยคนี้ช่วยชีวิตของข้าพเจ้ามาแล้วมากมาย
“เช้าวันหนึ่ง,นักเรียนเดินแถวเข้าไปห้องวิทยาศาสตร์และพบอาจารย์ประจำวิชา นั่งอยู่บนโต๊ะพร้อมขวดนมขวดหนึ่งวางให้เห็นชัดที่ขอบโต๊ะ เราต่างนั่งลง. มองดูขวดนมด้วยความประหลาดใจว่ามันเกี่ยวอะไรกับวิชาวิทยาศาสตร์ที่เรากำลังจะเรียนอย่างไรบ้าง. แต่แล้วทันใดนั้นเอง ,อาจารย์ประจำวิชาลุกขึ้นและใช้มือปัดขวดนมแตกดังโครมลงในอ่างล้างมือข้างโต๊ะ, แหกปากตะโกน “ อย่าร้องไห้เพราะนมหก!”
ครั้นแล้วอาจารย์ก็เรียกทุกคนให้มาที่อ่างล้างมือ, บอกให้มองดูขวดนมที่แตกกระจายอยู่,และพูด “เธอจงมองดูให้ดี ฉันต้องการให้พวกเธอทุกคนจำบทเรียนนี้ไว้จนตลอดชีวิตของเธอ. นมไม่เหลืออยู่อีกเลย เธอเห็นว่ามันไหลลงตามท่อไปหมดแล้ว; เธอจะร้องเอะอะอย่างไรหรือเสียอกเสียใจขนาดไหนก็ไม่สามารถได้มันคืนมาแม้แต่หยดเดียว. ถ้าใช้สติปัญญาสติปัญญาเพียงเล็กน้อยในการป้องกัน นมอาจไม่หก,แต่เดี๋ยวนี้มันสายเกินไป มีทางเดียวที่เราควรทำคือถือว่ามันสูญสิ้นไปแล้ว,ลืมมันเสียแล้วทำอย่างอื่นต่อเถอะ
ครั้งหนึ่งข้าพเจ้าได้มีโอกาสฟังจากชายผู้หนึ่ง. ท่านผู้นี้เป็นเจ้าของสวนน้ำแห่งหนึ่งในจังหวัดที่ข้าพเจ้าอาศัยอยู่ เขาถาม; ท่านเคยเลื่อยไม้บ้างไหม? ถ้าเคยให้บอกว่าเคย พนักงานส่วนใหญ่ในสวนน้ำต่างหันบอกว่าเคย รวมถึงตัวข้าพเจ้าด้วย. แล้วเขาถามอีก; “ท่านเคยเลื่อยขี้เลื่อย บ้างไหม? ควาวนี้ไม่มีใครตอบว่าเคยสักคน
“แน่นอน,ท่านจะเลื่อยขี้เลื่อยไม่ได้ ชายผู้นั้นกล่าวเสียงดัง “เพราะมันเลื่อยเสร็จแล้ว! ทำนองเดียวกับอดีต หากท่านทุกข์ถึงสิ่งที่ผ่านมาแล้วและมันเสร็จสิ้นไปแล้ว, มันก็เช่นเดียวกับท่านที่พยายามเลื่อยขี้เลื่อยนั้นเอง
ข้าพเจ้าเคยใช้ข้อความนี้อยู่หลายครั้ง แม้ส่วนมากมันจะเป็นเรื่องของความรัก แต่ทุกครั้งข้าพเจ้าก็รอดมาได้เพราะข้อความเหล่านี้ ความสัมพันธ์ที่จบลงไปแล้ว มันไม่อาจย้อนกลับคืนมาได้ เหมือนกับนมที่หกไปแล้ว ต่อให้เราร้องไห้แค่ไหนมันก็ไม่อาจกลับคืนมาได้แม้แต่หยดเดียว หากท่านให้สติปัญญาเพียงนิดหน่อย ท่านจะป้องกันมิให้ความสัมพันธ์ของท่านต้องจบลง แต่ถ้ามันจบลงไปแล้ว ท่านก็ควรถือว่าสูญเสียมันไปแล้ว ลืมมันไปซะและท่านก็เริ่มต้นใหม่💚
โฆษณา