ผมคิดว่า ตัวผมเองน่าจะเป็นโรคจิตชนิดหนึ่ง เพราะมักจะชอบตั้งคำถามแปลกๆ กว้างๆ ให้ตัวเองขบคิดจนปวดหัวเสมอ หรืออาจเพราะเป็นคนที่ขี้สังสัย ด้วยเหตุที่เรียนมาน้อยกระมั้ง แต่เมื่อมีคำถาม ก็ต้องหาคำตอบ
คำถามมีอยู่ว่า
ทำไมเวลาสุขและทุกข์ของคนเราไม่เท่ากัน?
หนึ่งวันของคนเรามี ๒๔ ชั่วโมงเท่ากัน แต่กลับมีความสุขและทุกข์ไม่เท่ากัน มันเป็นเพราะอะไรกันน่ะ
มันดูเหมือนจะเป็นคำถามสั้นๆง่ายๆน่ะ แต่ผมคิดว่ามันน่าจะตอบได้หลายรูปแบบ และผมจะแบ่งตอบเป็น ๒ อย่าง คือ
๑. เวลากับความรู้สึก
ผมเคยพูดกับใครบางคนใว้ว่า "ชีวิตเรายังเหลืออีกยาวไกล" แน่นอนว่ามันอาจจะขัดกับความคิดของใครหลายๆคนในแต่ละช่วงอายุ ทั้งนี้ก็ขึ้นอยู่กับว่าเรากำลังเจออะไรอยู่ในช่วงเวลานั้น หากเรากำลังมีความสุขกับอะไรบางอย่างแบบสุดติ่งอยู่ เราก็จะลืมเรื่องเวลาไปเลย เช่น ออกเดทกับแฟนครั้งแรก สนุกกับเกมส์อยู่ เป็นต้น และเวลามีความสุขมากๆ เราจะไม่ค่อยสนใจสิ่งรอบข้างสักเท่าไร แต่เมื่อไรที่ความสุขเริ่มค่อยๆหายไป เราก็จะรู้สึกว่าเวลามันช่างแสนสั้น แม้เวลาจะนานเป็นอาทิตย์ ๆ เราก็รู้สึกว่ามันแค่ ๒-๓ วันเอง เช่น ไปเที่ยวสถานที่ที่ชื่นชอบที่สุด เป็นต้น จะรู้สึกได้ก็ตอนใกล้จะกลับหรือแค่รู้ว่ากำลังจะกลับ เราก็จะรู้สึกว่า ทั้งอาทิตย์ที่ผ่านมามันแป๊ปเดียวเอง
เมื่อความสุขหายไป แล้วมีความทุกข์บางอย่างเริ่มคืบคลานเข้ามา เมื่อนั้นเราก็จะเริ่มเห็นความนานของเวลาขึ้นมาทันที แม้เวลาเพียงแค่ชั่วโมงเดียว เราก็จะรู้สึกว่ามันยาวนานเป็นวัน ๆ เลยทีเดียว เช่น กำลังอกหัก กำลังตั้งใจรออะไรสักอย่าง เป็นต้น
จะเห็นได้ว่าความสุขและทุกข์จะนานจะสั้นมันก็เป็นเพราะความรู้สึกของเราล้วนๆ ทั้งที่นาฬิกามันก็เดินไปตามปกติของมัน
๒. เวลากับปัจจัยภายนอก
ถึงแม้เวลาของคนเราจะไม่เท่ากันหรือถึงแม้จะมีเท่ากัน แต่ความสุขและทุกข์ในช่วงเวลานั้นไม่เท่ากันแน่นอน เพราะมีเหตุปัจจัยภายนอกต่างๆมากระทบ เลยทำให้ใครหลาย ๆ คนหรือส่วนใหญ่มักจะไม่มีความสุขกับเวลาที่ตัวเองมีอยู่ ทั้งนี้ผมจะแบ่งเป็น ๒ ส่วน คือ "เวลาของสิ่งที่เราต้องเจอ"กับ"เวลาของสิ่งที่เราอยากจะทำ"
สิ่งที่เราต้องเจอ ก็คือสิ่งที่เราไม่ปราถนาจะเจอ เช่น อุบัติเหตุ สูญเสียในสิ่งที่รัก เป็นต้น หรือสิ่งที่จำเป็นจำใจต้องทำมัน เช่น บางคนต้องทนทำงานในสิ่งที่ตัวเองไม่ได้ชอบ ไม่มีใจรักในงานนั้นๆ ที่ทนทำเพราะเพื่อต้องการให้ได้มาซึ่งเงิน เพื่อให้ตัวเองดำรงชีวิตอยู่ได้ ด้วยเหตุนี้ทำให้เรามีความทุกข์มากกว่าความสุข
สิ่งที่เราอยากจะทำ คือสิ่งที่เรามีใจปราถนาอยากจะทำจริงๆ มีใจรักสุดๆ เช่น ชอบงานฝีมือ ชอบทำสวนผัก เป็นต้น แต่ด้วยเหตุปัจจัยต่างๆ เราเลยไม่มีเวลาที่จะทำในสิ่งที่ตัวเองอยากจะทำเลย ถึงมีก็เพียงน้อยนิด (จะสังเกตุได้จากวันที่เราหยุดงาน โอ้โห้!มีความสุขตลอดวันเชียว)มันเลยทำให้เราคิดว่าเวลาของเขาเนี่ยช่างน้อยเหลือเกิน มันไม่สามารถทำให้เรามีความสุขได้แบบอิ่มใจได้เลย
แล้วจะทำอย่างไรให้เวลาทั้งหมดคือความสุข
สังคมโลกในปัจจุบันนี้ ก็ต้องยอมรับว่ามันเป็นโลกที่มีการแข่งขันทางสังคมสูง ถึงแม้เราจะไม่แข่งกับใคร เราก็ต้องแข่งกับความหิวและความต้องการของตัวเอง ซึ่งต้องใช้วิชาการเอาตัวรอดอย่างสูง ซึ่งไม่มีโรงเรียนที่ใหนสอน เพราะรูปแบบชีวิตของคนเราไม่เหมือนกัน เราต้องเรียนรู้ด้วยตัวของเราเอง และแน่นอนว่าเราเปลี่ยนแปลงสังคมโลกใบนี้ไม่ได้ แต่สิ่งที่เราพอจะทำได้ก็คือ "เปลี่ยนแปลงตัวเราเองครับ" ลองหักเหความคิดในมุมมองใหม่ๆ ลองเปลี่ยนความคิดว่าสิ่งที่เราจำเป็นต้องทำอยู่ในตอนนี้แหละคือสิ่งที่เราอยากทำมัน ลองเปิดใจรับมัน หรือถ้าไม่ใหวจริงๆก็แสวงหาสิ่งที่เราต้องการเสีย ที่สำคัญลดความต้องการบางอย่างลงบ้าง ตัดสิ่งที่ไม่จำเป็นออกไป มองอุปสรรคที่เราเจอให้เป็นสิ่งที่เข้ามาเพื่อให้เราต้องเรียนรู้และแก้ไขมัน เมื่อคิดได้กระนั้น มันก็จะทำให้ทุกช่วงเวลาของเราสนุกและมีความสุขในการใช้ชีวิตอย่างแน่นวล "เวลาที่เหลืออยู่มันก็จะกลายเป็นความสุขที่ยาวนานและคุ้มค่าที่สุด"
ไม่ว่าจะอย่างไร จะเจออะไรกับชีวิต ก็ขอให้ทุกคนใช้ชีวิตโดยความไม่ประมาท เป็นกำลังใจให้ทุกคนครับ
ขอบคุณครับ😊
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
