ดำเป็นคนอ่อนแอและขี้แพ้เสมอมา
ดำเป็นเด็กหนุ่มผู้โชคร้ายคนหนึ่งในหมู่บ้านเล็กๆแห่งหนึ่ง ซึ่งบ้านของดำจะอยู่ห่างจากหลังอื่นๆเกือบ๑๐ กิโลเมตรเลยทีเดียว เพราะถนนต้องอ้อมคลองน้ำใหญ่ แต่มีเส้นทางเล็กๆที่พอจะเดินลัดป่าข้ามคลองออกสู่ชุมชนได้ ทุกๆวันดำจะเดินข้ามคลองและป่านี้ เพื่อไปโรงเรียน วันใหนที่ฝนตกหนักก็ต้องลำบากหน่อย แต่ดำก็ไม่เคยท้อ อาจเป็นเพราะคงชินกับสภาพชีวิตของเขาเอง แต่เมื่อดำได้อยู่ที่โรงเรียนนานวันเข้า เห็นสิ่งแวดล้อมภายนอกต่างๆ เห็นชีวิตความเป็นอยู่ของเพื่อนคนอื่นๆ ดำก็เริ่มคิดเปรียบเทียบชีวิตเขากับคนอื่นๆ จึงเกิดคำถามกับตัวเองว่า "ทำไมชีวิตเราถึงไม่เกิดมาในครอบครัวที่สบายเหมือนคนอื่นน่ะ"
นานวันเข้าดำก็เริ่มมีคำถามในใจมากขึ้น และมาพร้อมกับความปราถนาที่อยากจะสบายเหมือนกันอื่นๆ อยากมีของเล่นแบบของเพื่อน อยากมีรถจักรยานปั่นไปโรงเรียนบ้าง บางครั้งดำต้องวิ่งตามเพื่อนที่ปั่นจักรยาน และถูกล้อว่า ไอ้ขี้แพ้ แต่ด้วยความที่ดำเป็นเด็กที่ชอบคิดในใจคนเดียว ไม่ชอบพูดความในใจให้ใครฟัง แม้จะเป็นพ่อแม่ของดำเองก็ไม่เคยเอ่ยปากขออะไร เพราะดำรู้ดีว่า ครอบครัวของเขาค่อนข้างยากจน อีกอย่างก็กลัวว่าจะโดนด่าเอา
ดำเป็นคนเรียนดีระดับปานกลาง บางเทอมก็ห่วย
ยิ่งช่วงหลังๆ ดำเริ่มติดเพื่อน วันหยุดเสาร์อาทิตย์ก็หนีจากบ้านตั้งแต่เช้า เพื่อออกมาเล่นกับเพื่อนในชุมชน บางครั้งก็เพลินจนถึงเย็น แต่ด้วยความกลัวว่าพ่อแม่จะตี ดำก็เลยเก็บยอดตำลึงตามป่าริมทางเดินกลับไปบ้านด้วย ก็เลยรอดจากไม้เรียว
เมื่อดำเรียนระดับมัทธยมต้น ดำชอบเรียนวิชาวิทยาศาสตร์มาก และคิดว่าตัวเองนั้นเก่งกว่าคนอื่น
เมื่อถึงเวลาสอบ คะเเนนกลับได้น้อยกว่าคนอื่น เพื่อนก็เลยหัวเราะเยาะดำว่า ไอ้ขี้แพ้ เพราะดำคิดเยอะเกินไป บางครั้งก็ไม่เห็นข้อถูกในข้อช้อยส์เลย บางครั้งก็เถียงกับครูเป็นประจำ เพราะดำคิดว่าที่ครูสอนนั้นผิด
เมื่อดำเรียนจบม.ต้น เพื่อนๆต่างก็ไปเรียนต่อกันที่อื่น
แต่ดำก็ยังคงเป็นคนขี้แพ้เหมือนเดิม เลยต้องหางานทำ เพราะไม่มีเงินที่จะเรียนต่อ เมื่อดำออกจากบ้านเพื่อไปหางานทำ ดำก็ได้ไปทำงานกับเขียว แรกๆก็เป็นไปด้วยดี ดำก็เลยคิดว่าตัวเองนั้นทำงานเก่งกว่าคนอื่น แต่เจ้าของบริษัทกลับชมเขียวว่าทำงานดีกว่า แล้วดำก็คิดว่าตัวเองเป็นคนขี้แพ้เหมือนเดิม
ตลอดระยะเวลาหลายปีดำได้ร่อนเรทำงานไปทั่ว ที่ละปี สองปีบ้าง เพราะเวลามีปัญหาดำก็จะหนีอย่างคนขี้แพ้ตลอด จนวันหนึ่งดำก็มีแฟนสาวคนหนึ่งชื่อฟ้าซึ่งเธอก็อยู่ในที่ทำงานเดียวกัน แต่เมื่อคบกันได้สักพัก ดำก็แอบเห็นว่า ฟ้าไปมีคนใหม่ เป็นเหตุให้ดำคิดว่า เพราะเขาเป็นคนจน เลยต้องเป็นคนขี้แพ้ตามเคย แล้วดำก็หนีออกจากงานไป
ไม่ว่าจะเรื่องอะไร ดำก็อยากที่จะเรียนรู้ด้วยตนเองเสมอ เห็นใครทำอะไรก็ลักจำแล้วมาทำตาม จนบางครั้งบางเรื่อง ดำคิดว่าตัวเองเจ๋งแล้ว ทนงตัวว่าเก่งกว่าคนอื่น แต่ในความเป็นจริง ดำไม่เคยทำอะไรสำเร็จเลยสักครั้งสักเรื่องในชีวิต ถึงยังไงก็ยังคงเป็นคนขี้แพ้อยู่ตลอด จนวันหนึ่งดำก็พูดกับตัวเองว่า
"เราคงจะเกิดมาเพื่อที่จะแพ้อย่างเดียวสิน่ะ แล้วเราจะมีชีวิตอยู่ไปเพื่ออะไร" เมื่อพูดจบ ดำก็ขว้ามีดเล่มรักที่อยู่ข้างๆเขาขึ้นมา แล้วแทงไปที่ลำคอสุดแรง เลือดพุงกระจายไปทั่วบริเวณ ในที่สุดดำก็ล้มลงตรงนั้น สิ้นลมหายใจไปพร้อมกับสายตาที่ยังเหม่อลอยอยู่ ในขณะนั้นเองเสียงโทรศัพท์ของดำก็ดังขึ้น ปรากฏว่าเป็นเบอร์ของฟ้าเอง แต่ดำไม่มีโอกาสได้รับสายนั้นอีกต่อไป เมื่อไม่มีคนรับ สักพักก็มีข้อความจากฟ้าว่า.. "สุขสันต์วันเกิดน่ะดำ ขอให้เรารักกันนานๆตลอดไป ฟ้าแอบคุยกับพี่ที่รู้จักสมัยเรียน แกจะเปิดบริษัทใหม่ แกจะให้ดำไปช่วยเป็นหัวหน้าแผนกฯ เพราะเห็นว่าดำทำงานเก่ง ดำดีใจมั้ย เรามาเริ่มสร้างฐานะกันน่ะ ฟ้ารักดำที่สุดในโลกเลย จุ๊ปๆ"
เป็นเรื่องที่น่าเศร้าที่ดำไม่มีโอกาศได้รับรู้ เรื่องราวดีๆที่เกิดขึ้นหลักจากที่เขาจากโลกนี้ไปแค่ไม่ถึงนาที
หากดำมีสติสักนิด รู้ว่าวันนี้เป็นวันเกิดของตัวเอง ดำอาจจะไม่อยากตายในวันนี้ก็ได้ เพราะมั่วแต่คิดบั่นทอนชีวิตตัวเอง
บทความนี้ ส่วนหนึ่งผมแต่งขึ้นจากชีวิตจริงของผมอยากจะบอกทุกคนว่าชีวิตเรา ไม่มีใครที่จะเจอเรื่องเลวร้ายไปตลอดชีวิต ยังมีใครบางคนที่แอบมองเราอยู่
ถึงเราจะไม่มีอะไรเลย เราก็ยังมีตัวเราที่ยังเป็นเราอยู่ตอนนี้ จงรู้ทันความคิด อย่าให้ความคิดนำทางเรา ใช้เหตุผลวิเคาะห์สิ่งที่เห็นให้ชัด อย่าคิดทุกอย่างไปเอง จนลืมคนรอบข้าง ลืมสิ่งสำคัญ...
สุดท้ายนี้ก็ขอให้ทุกคนใช้ชีวิตโดยความไม่ประมาท
ขอบคุณครับ😊
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
