22 ก.ค. 2020 เวลา 10:43 • ความคิดเห็น
ความเงียบเหงาในหัวใจ
ความเงียบที่เกิดขึ้น มันมากขึ้นทุกวัน มันดังก้องไปทั่วหัวใจที่เต็มไปด้วยร่องร้อย อะไรมากมาย โลกมันใหญ่ขึ้นทุกวันแต่ว่าทำไหม มันถึงเงียบเหงาได้มากเช่นนี่ ผู้คนมากมาย รอบๆๆตัวสุดท้ายก็ไม่มีแม้แต่ใครสักคนที่จะพร้อมยืน และเดินไปด้วยกันสักคนก็ไม่มี แม้แต่เสียงที่ได้ยินทุกวันก็ไม่มี มันชั่งว่างเปล่าเดียวดาย และแสนเศร้า เจ็บปวดโดยไม่มีอะไรมาทดแทนได้ แต่ที่น่าแปลกใจ ปล่อยครั้งมีแต่อิจฉา ในรู้แบบที่ฉันเป็น และอยากเป็น อยากได้เช่นเดียวกับฉัน มันชั้งหน้าหัวเราะซ่าจริงๆบ้างที่ก็สงสัย ว่าจะมาอิจฉาชีวิตฉันทำไหม ตัวฉันเองไม่มีความสุขกับมัน ไม่แม้แต่รู้สึก มีแต่ความเงียบงันเยือกเย็น เย็นชา เดียวดาย โดดเดียว เจ็บปวด มันติดอยู่เต็มหัวใจ มันกัดกิน ฉันจนกลายเป็นคน เย็นชา ไปซะแล้ว อยากจะเดินอแกไปจากตรงนี้ แต่มันชั่งอ่อนแอซ่ะเหลือเกิน มันชั่งหนาวเหน็ด กับความเงียบงันนี่เหลือเกิน ได้แต่ปลดป่อยมันไปตามตัวหนังสือนีไห้มันหลังไหลดังสายน้ำ ในคลองเถาะ .....
โฆษณา