"ผู้หญิงอายุอย่างสามสิบกลางๆ ถ้าชีวิตไม่ได้ไปไหนมันเหมือนเดินถอยหลัง"
เพื่อนสาวสบถขณะวางแก้วเหล้าแล้วจุดบุหรี่
เฮียรู้จักเธอราว10ปี ที่ร้านเหล้าเล็กๆในคืนฝนพร่ำ
เธอใช้Iphone ขับรถมินิ แต่งตัวเหมือนออกมาจากนิตยสารวัยรุ่น
เผลอสบตากันแป๊ปเดียวเฮียรู้เลยว่าไม่ยอมคิดถึงเธอในห้องน้ำเน่าๆแน่
เรานั่งโต๊ะติดกันพอได้ยินบทสนทนาว่าผู้ชาย3คนที่มาด้วยคือเพื่อนที่เรียนด้วยกัน
รอเธอเริ่มเมา พอจังหวะเข้าห้องน้ำรีบเดินตามไป ระหว่างรอเธอออกจากห้องน้ำ ยื่นมือรองน้ำฝนจากรูหลังคารั่วพอหมาด แล้วเสยผมเรียกความมั่นใจ
"ขอหมายเลขโทรศัพท์เคลื่อนที่ได้ไหมครับ"
เฮียแนะนำตัว เราคุยกันนิดหน่อย
เธอกดเบอร์เธอผ่านมือถือขาวดำก่อนกลับไปนั่งที่โต๊ะ
เราคุยกันผ่าน MSN และHi5
เธอมีแฟนอยู่แล้ว แต่ทุกครึ้งที่เธอต้องเปลี่ยนแฟน เราจะสนิทกันเป็นพิเศษ
ทานข้าวกันครั้งแรก เฮียขับรถปิคอัพไป
เพื่อนเธอแซวว่าเพิ่งกลับจากตลาดนัดมาหรือ?
ถึงเพื่อนเธอจะตัวเท่าโอ่งมังกร คอยพูดกันท่าตลอด
แต่แววตาเธอที่ดูสนใจคำพูดเฮียแล้วยิ้มตาม หัวเราะบ้างเบาๆ
เสกเพื่อนเธอเป็นนางฟ้าบินไกลจนลับตา
มื้อนั้นเหมือนเป็นเดทแรกของเรา
แฟนเธอถัดมาอีกสองสามคนเฮียพอรู้จัก แอบเสียดายและเป็นห่วงเธอ
แต่ทำไงได้ ความรักอีกครึ่งมันคือตัวเธอเอง
เคยส่งเพลง จ้น จน วง BuddhaBless ให้เธอ
ขอบใจเฮียหมา กูรู้มึงห่วงกู
ตอนมึงบอกว่ากูสวยคล้ายพระพี่นาง กูก็รู้ว่ามึงชมกูจริงๆ
มึงดีกับกูเสมอ
เราเจอกันน้องลงเพราะแฟนล่าสุดเธอคบนานกว่าคนอื่น เฮียแต่กดไลค์รูปและเซฟรูปชุดว่ายน้ำเธอเก็บไว้
คิดว่าพวกแก๊งค์แชร์ลูกโซ่ที่เธอคบ มันพูดเก่ง และชอบพูดเลือกสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิต
แล้วสิ่งที่ดีที่สุดมันก็มาเรื่อยๆ ถ้าเปิดรับตลอด
"แดกเหล้ากันไหม"
รู้เลยว่าเธอต้องการคนรับฟัง เฮียรีบไปหาทั้งที่ไม่อาบน้ำ เพื่อต้องการเวลาอยู่ด้วยกันให้นานที่สุด
"เริ่มใหม่ตอนอายุมาก กูเสียใจน้อยลงนะ แต่โคตรเสียดายเวลา"
แม่งเหมือนเอาช่วงดีที่สุดของชีวิตให้พวกเหี้ยนั่น เธอยกแก้วดื่ม
วันแรกที่รู้จักกัน เธอทำอะไรดูมั่นใจไปหมด
มาวันนี้มีหลายเรื่องที่ลังเล
เฮียตบบ่า ไม่พูดอะไรมาก เพราะบางครั้งเธอเช็ดน้ำตา
อยากไปไหนไกลๆ ไหม กูพาไปได้นะ เฮียถาม
กูอยากไปสวีเดน
งั้นเอาใกล้ๆก็ได้ อยากกลับบ้านหว่ะ เธอโทรบอกแม่อย่าเพิ่งปิดบ้าน
หมดแก้วนี้เดี๋ยวกูไปส่ง
น้ำตาไหลแข่งกับสายฝน เฮียกุมมือเธอระหว่างขับรถ
บนรถเงียบเพราะไม่อยากให้เพลงเศร้าจะทำร้ายเธอ จึงมีแต่เสียงสะอื้น
เฮียลงรถเดินไปส่งเธอหน้าบ้าน
เธอกอดเฮียแล้วพูดว่า มึงดีกับกูจริงๆ
เธอเหมือนจะพูด แล้วก็ไม่พูด แล้วกอดเฮียแน่นกว่าเดิม
เฮียทำตัวไม่ถูกได้แค่ลูบหัวเธอ
พยามยามคิดเรื่องถ้าเราคบกัน มันจะเป็นอย่างไร
พยามคิดเรื่องเศร้าๆ เพื่อไม่ให้หำอันแข็งแรงดันเธอออกห่าง
ประตูบ้านเปิด เธอยกมือลา แล้วเดินไปกอดแม่
เฮียกลับบ้านนอนคิดเรื่องวันนี้วนไปมา
"ยืมตังซัก3000สิ แกพอมีไหม" เธอส่งข้อความมา
เฮียโอนให้2500 เพราะเหลือไว้ใช้300
"ขอบคุณทุกเรื่องของวันนี้ โชคดีจริงๆที่เราเป็นเพื่อนกัน"
นั่นคือข้อความสุดท้ายที่เราคุยกัน
หลังจากนั้น3 เดือนเธอกลับมาออกกำลังกาย
และอัพรูปยิ้มอย่างมีความสุขในชุดbikini สีOD greenที่ทะเลไหนซักแห่ง คิดว่าเธอคงยิ้มให้ใครซักคน
แต่คนที่ยิ้มตอบอย่างมีความสุขเช่นกันคือ เฮียหมา
Photo by pixabay
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
