ก้าวที่เลือกเดิน...
การเดินทางจากบ้านเกิดเมืองนอนครั้งแรกในชีวิต เกือบยี่สิบกว่าปี เรียนจบ ม.ปลาย ทำงานมาหลายที่ ตั้งแต่เฝ้าห้องน้ำ ถ่ายเอกสาร ขายบัตรเติมเงิน ขายประกัน เสมียน ขายผลไม้ นานาๆ หลายอย่างที่ผ่านมายังคงไม่เจอสิ่งที่ เป็นสิ่งที่ทำแล้วจะ มีความสุข แต่ก็ไม่ได้ทุกข์ไปกับทุกงานที่ผ่านมา ยังคงก้าวเดินไปในทางที่ทำ ที่ผ่านมา ทำไป แค่รู้สึกว่าต้องทำ เพื่อแลกกับเงิน ถามว่าพอได้เงินมาแล้วสุขไหม คำตอบคือ เป็นบางครั้งที่สุข เพราะว่าดูว่ามันคุ้มกับผลตอบแทนที่ทำงานมา แต่บางที่มันเหนื่อยหนักกว่าเก่าแต่ทำไมผลที่ได้ยังเท่าเดิม มันเลยเกิดท้อในใจ แต่ก็ยังยิ้ม ได้เสมอเพื่อให้เธอสบายใจ ทั้งที่ข้างใน มันปวดหนึบๆ หน่วงๆ
แล้วนี่คือการเริ่มต้นอีกครั้ง ครั้งนี้มีเป้าหมายที่แน่นอน แต่ก็ยังคงต้องคิดหาทางสู่การก้าวไปต่อไปให้ได้ อุปสรรคมากมายที่เข้ามา แล้วมันจะต้องผ่านไปในวันหนึ่ง ที่ใจเข้มแข็ง จะไม่กลัวต่อสิ่งใดเลย ก้าวแรกเริ่มที่ตัวเรา กล้าพอไหม กล้าพอจจะเสี่ยง กล้าพอจะเจ็บ ได้ไหว กับอนาคตที่ไม่อาจคาดเดาได้
11 ก.ค 2014 คือวันที่บันทึกนี้ลง นั้งย้อนคิดไปถึงวันนั้นก็คือ
ครั้งแรกกับการเข้าสู่เมืองหลวงด้วยตัวคนเดียว ไปสัมภาษณ์งานคนเดียว เดินทางคนเดียว ไปในที่ที่ไม่เคยไป ไปในที่ที่ไม่เคยรู้จักใคร ไม่รู้จักแม้แต่สถานที่ ที่รู้แค่เพียงแผนที่จากกูเกิ้ลแมพ ที่อยู่ที่บริษัทลงสถานที่ตั้งไว้ มีอาคารโรงงาน
ก็ออกเดินทางไป โดยไม่คาดหวังใดๆ แค่อยากไป และก็ใช่ ได้งานนั้นทันที ไม่รู้ด้วยเหตุผลใด
คงเพราะประสบการณ์การทำงานที่ผ่านมา ที่มีความเกี่ยวข้องเล็กๆ กับงานที่ไปสัมภาษณ์ ในวันนั้น
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
