##วิบากกรรมนำพา##
การพบเจอกันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ.....วันหนึ่งที่เราได้เจอของบางอย่างที่เราถูกใจและรุ้สึกชอบมาก.เราแวะ..เราทักทาย เราสัมผัส สิ่งนั่น..ด้วยความ รุ้สึกชอบ..หลงรักและอยากได้.มาครอบครอง..แต่..เรารุ้อยุ่แก่ใจของสิ่งนั่น....ไม่ได้โดดเดี่ยว..ของสิ่งนั่นเป็นกรรมสิทธิ์ของใครคนใดคนนึง...เราจำต้องปล่อย สิ่งนั่น..ไว้ที่เดิม..และเดินจากตรงนั้นมา..ด้วยความรุ้สึกเจ็บจี้ดๆ..หันกลับไปมองด้วยสายตาละห้อยเต็มเปี่ยมด้วยความเสียดาย
.อาลัยอาวรณ์..ทำไมนะ.?ทำไมเจ้าถึงไม่เป็นของที่ไม่มีเจ้าของ ..และ ทำไมไม่เป็นข้าที่เป็นเจ้าของเจ้า..ได้แต่บอกตัวเอง
ออกมาจากตรงนั่นและอย่าได้ผ่านไปแถวนั่นอีก...##ของอะไรสิ่งไหนก้อตามที่ไม่มีสิทธิ์
เราอย่าได้ไปแตะต้อง ไม่ว่าด้วยเหตุผลอันใดก้อตาม ..###
เราเลือกได้ว่าจะไปต่อรึจะหยุดอารมณ์ความรุ้สึก..อย่าได้มโนหลอกตัวเองไปวันๆในความสุขแค่ฉาบฉวย. เพราะสุดท้ายแล้ว..มันก็ไม่ใช่อยุ่ดี..###.เกิดขึ้น..ตั้งอยู่..ดับไป....
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
