หนังสือเล่มนี้ไม่ใหญ่มากจับมือเดียวได้สบายๆ ยิ่งอยู่ในเปล สายลมเอื่อยๆ ฝนตกปรอยๆ แถมกำลังตกงานด้วย มันเข้ากันดี
ชายชราและทะเล
The old man and the sea
แหมแปลซะตรงเชียว แต่ทำไมชอบชื่อภาษาฝรั่งมากกว่าก็ไม่รู้
บนปกเขียนระบุว่านักเขียนได้รางวัลโนเบล อีกต่างหาก ยิ่งชวนให้พิสูจน์
แต่...รางวัลโนเบลมีเนื้อหาแค่ 88 หน้ากระดาษ???
พอได้สัมผัสเข้าใจริงๆ ก็อ่านได้เรื่อยๆ อ่านไปคิดตามไป และตั้งคำถามตามไปด้วย
ส่วนตัวเป็นเด็กวัด ไม่เห็นด้วยกับการตกปลาแม้แต่น้อย การต่อสู้กันระหว่างผู้เฒ่ากับปลาเลยไม่อินในหัวใจ อ่านไปอดสงสารปลาไม่ได้ ก่อนจะได้สติรู้ตัว ว่าเรากำลังอ่านหนังสือ แล้วความสงสารก็คลายตัวไป
เลยเปลี่ยนประเด็นเป็นชื่นชมการต่อสู้ภายในมากกว่า
การต่อสู้ระหว่างปลาที่ขนาดใหญ่กว่าเรือกับชายผู้เฒ่า ภาพในหัวก็ปรากฏขึ้นเป็นฉากๆ ความอดทนตากแดดลม และความหิว ซึ่งแม้คนเขียนจะบรรยายไม่มากแต่ก็รู้สึกได้ว่าแสบผิวและหิวแค่ไหน
ตลอดการอ่านไม่เจอประโยคขอความเมตตาสงสารอะไรเลย แต่ทำไมตอนอ่านถึงสงสารท่านผู้เฒ่าทะเลก็ไม่รู้
ยังได้รับรู้ความใจสู้แม้ร่างกายผู้เฒ่าจะร่วงโรยและเจ้าปลายักษ์ตัวนั้นก็ไม่ได้เห็นใจว่าเป็นคนแก่แต่อย่างใด
อีกทั้งต้องยกย่องประสบการณ์ในท้องทะเล เทคนิคการหาปลาแพรวพราว จนเชื่อได้ว่า เฮมิงเวย์ ต้องรู้เรื่องการตกปลาเป็นอย่างดีแน่ๆ
ระหว่างอ่านไม่เจอศัพย์ยากจนเข้าใจไม่ได้ มีเพียงแต่การตั้งคำถาม รอ คำตอบ แม้ไม่ได้ตั้งใจอ่านมากก็มีภาพในหัวปรากฏขึ้นเป็นฉากๆได้