2 ส.ค. 2020 เวลา 17:13 • นิยาย เรื่องสั้น
ฝากติดตามด้วยนะคะ 😊
“กินผัดกะเพราะอีกแล้วเหรอ?” “ฟังเพลงนี้อีกแล้ว” “ใส่เสื้อตัวนี้อีกแล้วนะ”
ประโยคที่ได้ยินจากคนรอบข้างบ่อยๆ ตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไรมาก แต่พอได้ยินบ่อยเข้า จึงกลับมาชั่งใจ เราผิดปกติหรือเปล่านะ?
ทำไมถึงฟังเพลงเดิมซ้ำๆ วนไปวนมาเข้ายูทูปเมื่อไหร่ก็กดเล่นแต่เพลงเดิม ยอดวิวสิบกว่าล้านคงเป็นเราประมาณสามล้านได้ พอลองกดฟังเพลงใหม่ๆดูบ้าง สุดท้ายก็วนมาจบที่เพลงเดิม เป็นอย่างนี้วนไป จนกว่าจะเจอเพลงที่ชอบจริงๆ และก็ฟังวนไปอีก จนกว่าเจอเพลงใหม่ที่ชอบอีกครั้ง
“มื้อเที่ยงกินอะไรดี ? “
“อืมม กะเพราะหมูสับละกัน”
“ไม่เบื่อบ้างเหรอ ? “
เมนูเดิมๆ ที่สั่งได้ทุกวี่ทุกวัน ถามว่าเบื่อไหม ก็ไม่นะ ดีกว่าสั่งอย่างอื่นแล้วทานไม่หมด สุดท้ายก็กินกะเพราหมูสับติดต่อกันกว่าสองอาทิตย์ที่ร้านประจำ
เสื้อตัวโปรดที่หยิบมาใส่อย่างน้อยอาทิตละหนึ่งครั้ง ถึงแม้ในตู้เสื้อผ้าจะมีอีกสิบกว่าตัวที่แขวนไว้อยู่ พอเวลาเร่งรีบ ก็เป็นตัวนี้อีกแล้ว...
ถึงแม้มันจะดูซ้ำๆ จำเจ ดูน่าเบื่อสำหรับคนอื่น แต่เรากลับมีความสุขกับมันได้
ทุกครั้งที่ได้กินผัดกะเพราก็ยังอร่อยและเอนจอยกับมื้อนั้นได้เสมอ
ทุกครั้งที่ใส่เสื้อตัวนี้ยังรู้สึกมั่นใจตลอด
ทุกครั้งที่เปิดเพลงโปรดยังคงสนุกที่สามารถร้องได้ทุกท่อนไม่มีผิด
เมื่อคิดหาคำตอบให้ตัวเอง บางครั้งพยายามลองเปลี่ยนแปลง แต่มันกลับรู้สึกไม่เหมือนเดิม ไม่สนุก ไม่มั่นใจ ไม่อร่อย สุดท้ายก็กลับไปหาสิ่งเดิมที่เราคุ้นเคย และก็ได้พบว่าอะไรที่มันดีอยู่แล้วก็ไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนมันเสมอไป หากมันยังเป็นหนึ่งในความสุขและความสบายใจของเราและไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน แค่บอกออกไปว่า “ฉันชอบแบบนี้ล่ะ” ^ ^
โฆษณา