เมื่อผมป่วยเป็นโรคซึมเศร้าตอนที่ 3
เอาไงดีตอนนี้น้า
อยากเล่าต่อเรื่อยๆต่อเนื่องนะว่าอาการที่ป่วยซึมเศร้าที่เป็นไปอย่างไรตอนป่วยหนักๆ จนเดินไม่ได้ มันมีผลอะไรบ้าง แต่กลัวจะเยิ่นเย้อน่ารำคาญ คนอ่านน่าจะเบื่อ... และน่าจะถามว่า
มาเล่าเรื่องทำไมวะ
ประกอบกับการเรียนรู้เป็นมาต่างๆกับประสบการณ์ส่วนตัวที่ได้รับมา ตั้งแต่ร้องไห้ จนถึงกั้นอึไม่ได้ แถมบางทีร่าเริงจนไม่ใช่ตัวเองก็เป็นมาแล้ว....
จึงอยากเล่าเรื่องราวตอนนี้ไว้เป็นโฆษณาคั่นเวลา ว่าด้วยเรื่อง
ผมต้องผ่านอะไรมาบ้าง เพราะคิดย้อนไปมีเป็นร้อยๆเรื่องให้รู้ถึงความน่ากลัวของโรคนี้ว่ามันร้ายกาจยังไง
ผมขอแยกประสบการณ์แย่ๆเหล่านี้จาก การมีผลมาจากข้อต่างๆดังนี้
1. สังคมการทำงาน
2. เพื่อน
3. ครอบครัว
4. สุดท้ายจากตนเอง
ผมจะมาเล่าเป็นสักอย่างละเรื่องนะ ว่าเป็นอย่างไร
มันน่าดีใจนะที่สังคมที่ผมทำงานรับกับโรคนี้ได้ หรือไม่ได้ก็ไม่รู้แต่ที่แน่ๆ คือทุกคนรู้หมด เพราะบุคลิกภาพที่รวดเร็วกระปี้กระเปาของผมหายไปเดินหลังค่อมก้มหน้าไม่พูดไม่จาเลย แต่ก็หาได้หลุดรอดจากเสียงซุปซิปเช่น ทำไมเปลี่ยนไป จะทำงานได้ไหม จะทำงานได้เหมือนเดิมไหม แม่ง โคตรเจ็บอะ ขนาดนั่งป่วยเจียนตายก็ยังนั่งทำงานฝืนจนงานเสร็จกลับบ้านแทบตายทุกวัน
จากเพื่อนเชื่อปะ เพื่อนหายไปทีละคนสองคนเนื่องจากเมื่อก่อนเป็นคนสนุก เป็นคนร่าเริงแจ่มใส คำพูดต่างๆที่ไหลมาถึงผมคือ
....อยากทวงคืนตัวตนของแกคืนมา
....อย่าคิดมาก ปลงๆบ้าง คือเข้าใจปะไม่ได้แกล้งเป็นมันป่วยจริงจากเคมีในสองหายไป
....ปฏิบัติธรรม บ้างนะ สวดมนต์บ้างนะ ไอ้เป็ด....แค่ขึ้นอิติปิโสยังจำไม่ได้เวลากำเริบไม่รู้จะอิ หรือติขึ้นก่อน ฮ่วย......
สุดท้ายก็ค่อยๆหายไปทีละคน เพราะบอกว่า ไม่รู้จะสื่อสารกับผมยังไงกลัวอาการผมแย่ลง พูดไม่ถูกใจผม...เอิ่มมมม ว่าไงดี
จากครอบครัวล่ะ
คือในครอบครัวไม่เคยเข้าใจว่าที่เป็นโรคนี้ส่วนใหญ่มาจาากสิ่งแวดล้อมในครอบครัวที่ตรึงเครียด ก็ไม่เคยเข้าใจ ไม่เคยปรับตัว สุดท้ายคืออาการเริ่มหนักขึ้น หนักขึ้น จนทนไม่ไหวในวันหนึ่ง นั่งทานอาหาร ตะโกนขึ้นมาอย่างบ้าคลั่งให้หยุดพูดและร้องไห้โฮ และลุกขึ้นวิ่งหนีขับรถออกจากบ้าน จนต้องมีคนขับมาตาม
จากตนเองหรือครับ
อันนี้แหละเรื่องยาว มันมีผลมากมายกับตนเองที่ตนเองขาดสติ ขาดการบำบัดผลที่ตามมาหนักหนามากผมจะเล่าเป็นเหตุการณ์นะว่าเกิดอะไรขึ้นมั่งสักสามสี่ห้าอย่าง
1. ขับรถชนเฉียวเขาโดยไม่รู้ตัว จนเขามาดักหน้ารถ และถามว่าผมเป็นอะไรชนแล้วหนี
2. กินยาโดยไม่ได้เอาฟอยด์ขนาดไม่เล็กเลย มันใหญ่มาก กินทั้งฟอยด์ทำเอาแพนิคแทบตายกว่าขับเคลื่อนเอามันออกมาไม่ไปค้างอยู่ในท้องใส้
3. เสียงแว่ว อันนี้นี่น่ากลัวโคตร มาชวนไปโดดสะพานบอกเย็นๆ เดี๋ยวก็สบายละ
4. อาการ กลัวหน้าต่างจนไม่สามารถนอนในห้องนอนได้ เพราะอยู่ชั้นสูงมาก และเหมือนจะโดดลงไปทุกทีที่อยู่ใกล้มัน
5. อาการหูหวีดในหู หวีดจนดิ้นพราดๆ กลัวหัวจะระเบิดจนรู้ได้ว่าคนที่วิกลจริตเพราะอะไรมันทรมานที่สุด
นี่เป็นแค่น้ำจิ้มสำหรับอาการทรมานที่ได้รับมา แล้วผมมาเล่าต่อใหม่นะครับ
อย่าอยู่กับโลกสีเท่าๆนานเกินไปนะ มันทรมานจริงๆ
คราวหน้าผมจะมาเล่าให้ฟังถึงเหตุการณ์ที่ผจญภัยมาจากโรคซึมเศร้าเข้าครอบงำ
ว่ามันไม่ได้เป็นโรคทางกาย แต่การที่เคมีในสมองหายไป มันเบลอ มันไร้เรี่ยวแรง และที่สำคัญคือ
....ไร้สติ.....
หาทางออกยากเหลือเกิน
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
