แม่
๑๓ เมษายน ๒๕๒๕ วันสงกรานต์ ทุกคนออกไปวัดไปทำบุญตักบาตร ในวันขึ้นปีใหม่ไทยฉันไปวัดกับแม่ คนมาสวัสดีทักทายแม่ แม่ก็พาฉันไหว้คนโน้นนี่ นานมาเจอกันแม่ไปทำงาน มีแต่คนชมว่าน้าสวยมาก
ตักบาตร ฟังธรรม รดน้ำพระ ขอพรผู้ใหญ่ ตามที่ทางวัดจัดขึ้นหลายอย่าง และที่จำได้คือได้ร่วมสร้างศาลาหลังใหม่ เสร็จเดินกลับบ้านวันนี้คนมากกว่าทุกๆวัน ทุกคนแต่งตัวสวยงาม
แม่ใส่เสื้อสีครีม ผ้าถุงไหมสีน้ำตาล จำได้ติดตา ผิวขาวผ่อง หน้าสวย จมูกโด่งได้รูป หน้ายิ้มแย้มใจดี แม่อายุ ๔๐ ปี เป็นภาพสุดท้ายที่จำได้
ที่บ้านคนจะมานั่งเล่นมากเพราะติดถนน ใต้ถุนบ้านจะมีแค่ให้นั่งหลายตัว บางคนจะออกไปเล่นสงกรานต์อยู่วัด แต่วันนี้เหนื่อยไม่อยากไปตากแดด
มีเพื่อนๆพาหลานมาเล่นด้วยหลายคน
เพื่อนบ้านและญาติ กินขนมกินผลไม้กันคุยสนุก หน้าบ้านมีร้านขายก๋วยเตี๋ยว อาหารตามสั่ง คนกินมานั่งคุยกันเล่นน้ำก็มี
ได้ยินเสียงคนเมาดังคล้ายทะเลาะกัน เสียงเงียบไปนานจนลืม บ่ายสามโมงมีเสียงดังมาอีก ว่าจะไปฆ่าคนในวัดให้ตายให้หมด แล้วมายืนเรียกใครเก่งออกมา ออกมาเลย ไม่มีใครตอบเดินไปมาอยู่นาน ไม่มีคนโต้ตอบ
แม่คงไม่ชอบเสียงดังเดินขึ้นบ้าน
ก้าวได้ขั้นที่สอง เราแลเห็นอะไรกลมๆเท่าไข่เป็ด หรือใหญ่กว่า กลิ้งมาไวมาก ไอ้ขี้เมาโยน น้าชายรีบวิ่งออกจะเก็บ จะโยนกลับคืน เราเรียกแม่รีบขึ้นมาเร็ว แต่ตัวเองก็ไม่ได้ลุกหนียังห่วงแม่ เสียงระเบิดดังสนั่น เศษดิน หิน กระถางต้นไม้ กระจกบ้านหลังคา ปลิวว่อน ฝุ่นตลบ ตรงที่นั่งอยู่ ไม้กระดานเป็นรูเท่าจานใบใหญ่ๆ พอสิ้นเสียงระเบิด ไทยมุงลาวมุง ยิ่งกว่างานวัด
มีเสียงร้องมาแทน ทั่งเด็กๆข้างบ้าน ญาติๆ ตัวเองเงียบคงตกใจแล้วพูดไม่ออก รีบลงไปดูแม่หาไม่พบ เห็นน้าชายเลือดเต็มตัว คนพาออกไปนั่งรอรถ
กลับหลังมาข้างบันได มีกระถางต้นดอกไม้กุหลาบ แม่ตกลงไปนอนเงียบอุ้มขึ้นมา เลือดออกตรงท้ายทอย แม่ไม่ลืมตา
พาคนเจ็บส่งโรงพยาบาลมหาราช แม่เข้าห้องไอซียู วันนี้มีคนไข้มาก เพราะรถทัวร์ตกเขาใหญ่ด้วย
รอเกือบค่ำหมอเรียกญาติไปพบ บอกว่าหนูหมอช่วยเต็มความสามารถแล้วนะ แต่ต้องทำใจนะ หมอให้ไปดูแม่ใกล้ๆ แม่นอนไม่รู้สึกตัวสายยางเต็มไปหมด หัวแม่เขาโกนผมออก เอามือไปจับมือแม่ไม่มีตอบรับอะไร กราบเท้าแม่ก่อนออกจากห้อง
เดินออกมาแบบสิ้นหวัง น้ำตาไหลอาบแก้ม กลุ่มนั่งมากับรถทัวร์พูดว่าตายแล้วไม่รอดหรอก หนักขนาดนี้
พยาบาลเดินออกมาบอกว่าหนูกลับไปก่อนนะเดี๋ยวค่ำจะลำบาก เดินออกมาไปบ้านยาย ไม่อยากจะเล่ายายเลย น้าสาวบอกอย่าคิดมากคงมีโอกาสรอดนะ น้าสาวโทรไปคุยกับเพื่อนที่เป็นหมอ แล้วร้องไห้แต่ไม่พูดอะไร
นอนแต่ไม่ค่อยหลับ เช้าไปโรงพยาบาลแต่เช้า น้าสาวไม่ไปสอนไปโรงพยาบาลด้วย เข้าไปถามหมอ บอกเสียแล้วคะ วันนี้สิ้นหวังเดินเกือบไม่ไหว
กลับบ้านด้วยใจหดหู่มาก น้าสาวมาส่งขึ้นรถ เจอเพื่อนของคนร้ายแกถามว่าเป็นไงบ้างบออกเสียแล้ว แกออกเวรเช้ามา
น้องสาวคนที่สองเจ็บขาโดนสะเก็ดระเบิด ทำแผลเสร็จตำรวจให้ขึ้นรถไปด้วย สกัดจับหายทาง แต่พื้นที่มันกว้างมากทางหนีมีมากมาย แต่จู่ๆมันมายืนโบกรถ น้องสาวบอกคนนี้ มันฉลาดมากติดคุกหลายครั้ง ไม่หนีกลัวโดน....
คนร้ายเป็นทหารพราน หน้าตาดีมาก ผิวขาว สูง 170 ซ.ม ชอบกินเหล้า
อายุแค่ 29 ปี เมียสวยมากเป็นลูกสาวของคนมีอันจะกิน แต่ได้เหี้ยมาทำผัว
งานศพแม่เสร็จ บ้านไม่รู้ใครเก็บเศษกระจก ทำควาสะอาดให้ ยุ่งไปหมด
สงสารยายมาก ยายร้องไห้เงียบๆ หัวใจสลาย
อีกหลายเดือนต่อมาศาลตัดสินติดคุกตลอดชีวิต แต่สารภาพตลอดเลย
ลดโทษเหลือ 52 ปี
สุดท้ายติดแค่ 8-9ปี พ้นโทษ ออกมา เขาคุยกับคนข้างบ้านว่า สงสารลูกของพี่เขา ทุกคนกำลังเรียน มาทำให้เขาลำบาก เหมือนแพแตก
ช่วงแม่ไม่อยู่เริ่มลำบากขึ้นต้องดูแลตัวเองและครอบครัวมากขึ้น แม้เงินทองที่แม่มีเก็บมากตลอดทั้งทรัพย์สิน
พ่อคนดูแลก็ใช้ไปตามใจ ไม่ใส่ใจลูกๆซักเท่าใด พ่อคือไม้ถ่อแพไม่มีก็ได้555
สำคัญที่แม่คือแพ...แต่ชีวิตต้องเดินหน้าต่อไป
แต่นั้นมาคำว่าสู้....ทุกคนต้องสู้และช่วยเหลือกัน รักกันดูแลกันมา มาถึงวันนี้ได้ด้วยความสง่างาม ถ้าใครยังคิดว่า
ตัวเองขาดความอบอุ่นแล้ว แล้วทำอะไรไม่ดีคงคิดผิด เราต้องทำทุกสิ่งที่ดีที่สุด สมกับที่แม่เคยสั่งสอนเรามา
เลือดก้อนหนึ่งที่อยู่ในตัวเรา เราต้องสร้างความดีตอบแทนท่าน นี่คือสาเหตุ
ที่ทำไมที่ต้องทำดีตลอดเวลา
และยังต้องทำบุญตลอดเวลาเพราะช่วง ที่แม่อยู่เรายังหาเงินไม่ได้ ยังไม่ได้ทำงาน การอุทิศบุญคือสิ่งที่ต้องทำให้ท่าน
เรื่องเล่าวันนี้อาจจะดราม่าเล็กน้อย
คิดมาน้ำตาไหลทุกที รักแม่อย่าให้แค่ดอกมะลิ หรือพวงมาลัย ขอให้รักๆๆๆหล่อเลี้ยงหัวใจของแม่ จะดีกว่า
วันนี้เขียนในสถานะลูก วันต่อไปจะเขียนในสถานะแม่บ้าง
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
