ผมเชื่อว่าทุกคนคงเคยเจอกับคนขี้บ่น…บ่นทุกเวลา ทุกที่ และทุกเรื่อง ตั้งแต่สภาพอากาศจนถึงการบ้านการเมือง
แต่วันนี้ ผมอยากจะพูดถึงคนกลุ่มนึงที่อยู่ตรงกันข้ามกับคนขี้บ่น
ในขณะที่คนขี้บ่นกำลังบ่นรัวๆเป็นกระสุนปืนกล คนกลุ่มนี้กลับปิดปากสนิท
ไม่ใช่เพราะตัวเองไม่มีเรื่องจะบ่นนะครับ แต่พวกเขาคิดว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์บ่น
สมมติว่าเกิดเหตุการณ์ที่หัวหน้าต่อว่าอย่างไม่เป็นธรรม คนขี้บ่นก็จะเปิดฉากบ่นฉอดๆๆ ในขณะที่คนไม่มีสิทธิ์บ่นจะไม่เปิดโอกาสให้ตัวเองคิดที่จะบ่นเลยด้วยซ้ำ
“คนอื่นเขาไม่มีงาน เขาลำบากกว่าเราตั้งเยอะ…อย่างเราน่ะมีงานทำ ดีแค่ไหนแล้ว ยังจะบ่นอีก”
นี่คือความคิดสไตล์คนไม่มีสิทธิ์บ่น
มันเหมือนกับว่า พวกเขาต้องทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัสชนิดที่ไม่มีใครเทียบได้ก่อน พวกเขาถึงจะอนุญาตให้ตัวเองมีสิทธิ์ที่จะบ่นได้
ผมไม่เห็นด้วยกับแนวคิดของคนไม่มีสิทธิ์บ่นมากๆ
เพราะในแง่หนึ่ง การห้ามไม่ให้แม้แต่คิดที่จะบ่น มันก็เหมือนกับการห้ามไม่ให้คิดว่าสิ่งที่กำลังเผชิญอยู่มันมีโอกาสดีกว่านี้ได้
คนเราไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะคิดว่าชีวิตเราสามารถดีกว่านี้ได้เลยหรือ
เฉพาะคนที่ชีวิตย่ำแย่สุดๆเท่านั้นหรือที่จะมีสิทธิ์อยากให้ชีวิตตัวเองดีขึ้นได้
สิทธิ์นั้นไม่ได้เป็นของทุกคนหรอกหรือ
ผมไม่ได้ต้องการส่งเสริมให้ทุกคนกลายเป็นคนขี้บ่นนะ
แต่ผมอยากเชิญชวนให้คนไม่มีสิทธิ์บ่น...อนุญาตให้ตัวเองคิดว่าชีวิตสามารถดีกว่านี้ได้
หรือจะทำมากกว่าแค่คิด…ถ้าจะบ่นออกมาบ้าง ก็ไม่เห็นจะแย่ตรงไหน
การบ่นมันไม่ใช่พฤติกรรมที่เลวร้ายไปซะทั้งหมดนะ…อันที่จริง นักวิจัยอย่าง Robin Kowalski พบว่าการบ่นบางประเภท (โดยเฉพาะการบ่นโดยใช้ข้อเท็จจริงและเหตุผลเป็นหลัก) มีประโยชน์เสียด้วยซ้ำ
อย่าพรากสิทธิ์ที่จะมีความสุขอย่างเต็มที่ไปจากตัวเองเลยนะ
ปล.ใครอยากอ่านสิ่งที่ผมเขียนในเรื่องอื่นๆ สามารถอ่านได้ที่ https://www.facebook.com/journalingmyjourney หรือ https://www.blockdit.com/journalingmyjourney นะครับ
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
