รัชศกเฉิงฮว่าปีที่สิบสี่ เล่ม 4 - เรื่องครอบครัว
เล่มนี้เรื่องราวเกือบทั้งหมดจะเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่ถังฟั่นเดินทางไปเยี่ยมพี่สาวที่แต่งงานออกเรือนไปแล้ว พี่สาวถังฟั่นมีนามว่าถังอวี๋ ออกเรือนแต่งงานกับบุตรชายขุนนางเก่าแก่ในท้องถิ่นซึ่งเป็นคนสกุลเฮ่อ
และก็ตามปกติของนิยายสืบสวน ตัวเอกเดินทางไปที่ไหน ที่นั่นมักจะมีคนตาย
แต่เมิ่งซีสือไม่ได้เขียนนิยายเล่มนี้เป็นนิยายสืบสวนเพียงอย่างเดียว เสน่ห์ของรัชศกฯ คือ นิยายเรื่องนี้ให้น้ำหนักกับความสัมพันธ์ของคนในครอบครัวมาก
คราวนี้คนที่ตายนั้น เป็นเพียงเด็กตัวเล็กๆ และที่น่าสงสารก็คือบุตรชายของถังอวี๋ที่มีอายุแค่ 7-8 ขวบ ดันไปมีเรื่องทะเลาะกับเด็กที่เสียชีวิตเป็นคนสุดท้าย
ถังอวี๋โชคร้ายได้แต่งงานกับผู้ชายไม่ได้ความ และผู้ชายที่ไม่ได้ความคนนั้นกลับโกรธเกรี้ยวบุตรตัวเองว่าเป็นเหตุให้ผู้อื่นถึงแก่ความตาย เอาไม้พลองมาตีเด็กตัวเล็กๆ ด้วยอารมณ์โกรธเกรี้ยว โดยไม่มีแม้แต่จะไต่ถามพิจารณาที่มาที่ไป
มนุษย์นั้นไม่จำเป็นต้องเป็นยอดคนทุกคนเสมอไป คนเราเกิดมาไม่เท่ากัน อาจจะมีบางคนโชคร้ายที่ไร้พรสวรรค์ กระทำการใดก็ไม่สำเร็จ สามีของถังอวี๋ก็เป็นคนจำพวกนั้น อายุปาเข้าไป 30 ปีแล้วก็ยังสอบไม่ได้แม้แต่ซิ่วไฉ ไม่ทำงานทำการ ไม่คิดจะหันเหไปลองทำอย่างอื่น ลอยชายอ่านหนังสือไปมา สอบครั้งแล้วครั้งเล่าก็ไม่ติดสักที
คนเราทำงานไม่ได้ความก็ไม่เป็นไร....ทำอะไรไม่ประสบความสำเร็จก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าผิดพลาดทำตัวเป็นสามีที่เลวทราม พ่อที่ชั่วช้า มนุษย์จำพวกนี้ก็ยิ่งหาความดีใดๆ เจอไม่ได้
ในเล่ม 4 นี้ถังฟั่นต้องปวดหัวอยู่หลายเรื่องพร้อมๆ กัน
อย่างแรก ถังฟั่นต้องหาตัวฆาตกรใจเหี้ยมที่ฆ่าเด็ก แล้วไม่ได้ฆ่าแค่คนเดียว แต่ฆ่าถึง 2 คน แถมคดีฆ่าเด็กนี้ ยังเป็นผลสืบเนื่องมาจากคดีใส่ความผู้บริสุทธิ์เมื่อ 20 ปีก่อนซะด้วย ซึ่ง ถังฟั่นไม่ใช่แค่ช่วยสืบหาฆาตกรฆ่าเด็กเจอ เขายังสามารถล้างมลทินของผู้ที่ถูกใส่ความเมื่อ 20 ปีที่แล้วได้อีก!
อย่างที่สอง ถังฟั่นต้องช่วยพี่สาวทำเรื่องหย่ากับสามีที่เป็นลูกตระกูลขุนนาง ไม่ใช่หย่าเปล่าๆ ถังฟั่นต้องเอาลูกชายของพี่ถังอวี๋กลับไปเมืองหลวงด้วย ธรรมเนียมจีนโบราณสะใภ้ไม่ใช่คนในตระกูล แต่บุตรชายผู้สืบสกุลนั้นคือคนของตระกูล ถึงลูกชายเขาจะเป็นคนไม่ได้ความ แต่อย่างไรด้วยศักดิ์ศรีของตระกูลขุนนางเก่าแก่ ย่อมไม่มีทางปล่อยให้ถังฟั่นพรากเอาบุตรชายสืบสกุลไปได้แน่ๆ
แต่ถังฟั่นเป็นพระเอก อุ๊ย ไม่ใช่ นายเอกอ่ะครับ เค้าก็ต้องสามารถพาพี่สาวกับหลานชายไปอยู่ด้วยกันที่เมืองหลวงหนีครอบครัวสามีซังกะบ๊วยได้สิ
ก็...ผมไม่ขอเล่านะครับ ว่าถังฟั่นทำอย่างไร แต่ก็แค่เหมือนกับทุกๆ เล่ม นิยายเรื่องนี้อ่านสนุก อ่านไว และต้องอ่านทุกตัวอักษร
สุดท้าย ส่วนพี่สุยโจวของเรานั้น ยิ่งนับวัน ก็ยิ่งออกนอกหน้า ไม่เก็บอาการ บอกชัดจนไม่รู้จะชัดยังไง แต่ถังฟั่นของเราผู้รอบรู้ทุกสิ่ง กลับไม่รู้ว่าสุยโจวคิดยังไงกับตัวเอง!
//ตบเข่าฉาด!