11 ส.ค. 2020 เวลา 08:28 • ถ่ายภาพ
(จง)เริ่มทำเลย....
หลังจากที่ผมได้เห็นงานของตัวเองในสมัยที่เริ่มหัดทำวีดีโอ
ใหม่ๆอะไรหลายๆอย่างมันก็เริ่มวิ่งเข้ามาในหัว มันเริ่มจากที่
คิดถึงช่วงเวลาที่เริ่มอยากทำทำวีดีโอขึ้นมา มีอยู่ช่วงนึงที่
เหมือนเป็นการจุดประกายผม คือตอนนั้นไปทำงานที่ญี่ปุ่น
เราถ่ายภาพยนตร์เรื่อง”บุปผาอาริกาโตะ” กับพี่ต้อมยุทธเลิศ
หลังจากเลิกกองในวันหนึ่ง ผมเดินไปหยิบ Jack Daniels
มาดื่มเพราะเหนื่อยและอากาศหนาวติดลบ ขณะนั้นผมได้เดิน
ผ่านตัวพี่ต้อมที่กำลังนั่งวุ่นอยู่กับคอม ผมจึงเดินเข้าไปดู
ใกล้ๆก็เห็นว่าพี่ต้อมกำลังนั่งตัดตัวอย่างหนังอยู่ จึงเข้าปนั่งดู
และสอบถาม จดจำการทำต่างๆของพี่ต้อมแล้วก็ทำให้
เกิดความอยากที่จะทำมัน
ในตอนนั้นผมไม่ได้มีกล้องเลยไปถามรุ่นพี่คนนั้น คนนี้ที
ว่าเค้าทำกันอะไรยังไง พี่ต้อมแกเลยยื่นกล้องของลูกสาวแก
มาให้ผมยืมแล้วบอกว่า “มึงเอาไปถ่ายซะ” หลังจากที่ยืมแก
มาได้ 1 เดือน มันก็ทำให้ผมได้เรียนรู้อะไรที่เยอะมาก
จากการลงมือทำด้วยตัวเอง ถ้าถามว่าผมเรียนมาจากใคร
ผมตอบได้คำเดียวเลยว่า “ผมเรียนรู้ด้วยตัวเอง” ถ้าไม่เข้าใจ
ตรงไหนก็ถามพี่ๆได้ จากนั้นการได้ทำวีดีโอแรกๆก็ทำให้
ผมได้ไปซื้อกล้องมาใช้ โดยที่เป็นกล้องตัวเดียวมีเลนส์แค่ 2
ช่วงเท่านั้น ขาตั้งกล้องตัวนึง คอมเครื่องนึง เป็นอุปกรณ์ง่ายๆ
เบื้องต้น ผมใช้งานทุกๆอย่างเท่าที่มีและทำทุกอย่างด้วย
ตัวเองคนเดียวทั้งหมด แต่การทำงานทุกอย่างมันต้องมีการ
คิดก่อนเสมอ ผมเริ่มต้นจากการตั้งโจทย์ให้กับตัวเองว่าเรา
จะถ่ายอะไร จะสื่ออะไรแล้วก็เริ่มจดทิ้งไว้ จากนั้นเริ่มขยาย
สเกลงานออกมาเป็นกระดาษที่ลง detail ไว้และ storyboard
ที่อยู่ในหัวจากนั้นก็ลงมือทำมันซะ ถ้าคิดแล้วไม่ได้ลงมือทำ
มันก็เท่านั้น ฉะนั้นทุกๆอย่างมันต้องลงมือทำแล้วมันจะสอน
ตัวเราเอง หากไม่เข้าใจหรืออยากรู้อะไรเพิ่มเติมก็ถามผู้รู้หรือ
ว่าหาข้อมูลเอาเองจากหนังสือ, อินเตอร์เน็ต
รุ่นพี่ที่มากมาฝีมือ เราได้ขึ้นไปถ่ายทำสารคดีด้วยกันบนดอย ซึ่งเป็นการเรียนรู้ที่เปิดโลกผมมากๆและได้ประสบการณ์ต่างๆมากมาย ซึ่งในการทำงายชุดนี้ค่อนข้างมีปัญหาที่หน้างานเยอะ แต่แล้วเราก็ช่วยกันแก้ไขและผ่านมันมา
ในการทำงานนี้ต้องบอกเลยว่าทั้งเหนื่อย สนุก ตื่นเต้น อร่อย แล้วก็ได้เจอโลกที่แตกต่างออกไปจากชีวิตในเมืองหรือรูปแบบที่จัดแสดง งานสารคดีอาหารชาติพันธุ์เป็นงานที่ได้ให้ความรู้มากมาย สร้างประสบการณ์ในการทำงานให้ผมจนกลายเป็นวิชาเอาตัวรอดมาจนถึงปัจจุบัน
จากวันนั้นที่เริ่มต้นด้วยการทำอะไรเพราะอยากจะทำจน
มันต่อยอดออกมาเป็นการหารายได้จากสิ่งที่เราทำ
ถึงตัวผมเองจะไม่ได้เป็น Youtuber หรือเน็ตไอดอลอะไร
แต่สิ่งที่ผมทำมันเป็นอีกอาชีพเสริมที่ทำให้ผมเองนั้นมีรายได้
แถมมีสิ่งที่ได้มากกว่านั้นคือการได้เจออะไรใหม่ๆที่ท้ายทาย
โจทย์การทำงานที่ยากขึ้น ได้คอนเนคชั่นเพิ่ม ไม่ว่าเราจะเริ่ม
ทำแล้วผลลัพธ์ในช่วงแรกอาจจะไม่ได้ดีเสมอไป แต่อย่างน้อย
ที่สุดเราเองก็ได้ลงมือทำและเรียนรู้สิ่งเหล่านั้น ถ้าถามว่ามี
ปัญหาเยอะมั้ย? ตอบเลยว่าเยอะ! ด้วยความจำกัดของ
อุปกรณ์ที่มีแต่เราต้องรู้จักการแก้ปัญหาด้วยตัวเอง
ประสบการณ์จะบ่งบอกเราเองว่าเราควรจะแก้มันยังไง?
ลงมาจากดอยผมก็มาจริงจังกับการถ่ายภาพอาหาร โดยงานหลายๆชิ้นผมได้ทำงานร่วมกับช่างภาพสายอาหารโดยตรง (แต่พี่แกก็ถ้าย landscape ด้วย) แต่สิ้งที่ได้มากกว่านั้นคือการได้เรียนรู้เรื่อง foodstylish ไปในตัว ซึ่งปัจจุบันผมเองก็ยังรับงานถ่ายภาพอาหารอยู่ครับ
ขั้นตอนในการ process รูปนั้นทำในผมนึกถึงวิชา composition สมัยเรียน แต่หลายๆอย่างนั้นมันต้องดีมาตั้งแต่เริ่มต้น การถ่ายภาพมันมีมากกว่าการกดชัตเตอร์
ในวันนี้ผมเองได้กลับมาเริ่มทำวีดีโอของตัวเองใหม่อีกครั้ง
ก็ทำให้คิดถึงสิ่งแรกๆที่ตัวเองได้เริ่มทำเอาไว้ พอได้มองย้อน
กลับไปดูมันเลยทำให้คิดถึงช่วงเวลาที่มีค่าเหล่านั้น ถ้าเราไม่
ได้ทำช่วงเวลาที่ผ่านมานั้นมันจะไม่ได้มีค่าอะไรเลย พอมาถึง
ในจุดนี้เพื่อนบางคนมาเห็นวีดีโอล่าสุดที่ผมทำแล้วก็ถามว่า
“ทำไมงานมึงไม่ชัด คม เป๊ะ เหมือนเมื่อก่อนวะ?” ผมตอบเลย
ว่า “ตอนนี้กูเน้นง่ายกูใช้ iPhone ถ่ายว่ะ” มันถึงกับหัวเราะ
กันออกมา เพราะว่าเมื่อก่อนผมเองเคยเครียดกับอุปกรณ์ที่ไม่
ได้ครบหรือว่ากล้องเทพอะไร ปัจจุบันนี้แค่ iPhone เครื่อง
เดียวกับคอมคือจบแล้วสำหรับตัวผม
ผมอยากจะทิ้งท้ายเอาไว้ว่าหากเราอยากรู้หรืออยากทำอะไรให้ศึกษาและลองทำเลย การที่คุณทำด้วยตัวเองมันจะเป็นการเรียนรู้ที่มีคุณค่ามากกว่าคุณแค่คิดไว้หรือแค่อยากแล้วไม่ได้ทำอะไรเลย
อย่าอายอาวุธในมือเราว่ามันด้อย หากเรารู้จักมันและใช้มันได้จนสุดขีดจำกัด มันจะสำแดงผลงานออกมาและสร้างเงินให้เราเลี้ยงชีพได้เพื่อต่อยอดต่อไป
THANNA FILM
ติดตามผลงานได้ที่
โฆษณา