บทขออโหสิกรรมคำกลอน (new 2)
โดย พระภาสกร ภูริวฑฺฒโน ภาวิไล
"ความประมาท พลาดพลั้ง บังเกิดแล้ว
อันลูกแก้ว ทำไป ด้วยใจหลง
หรือเห็นผิด ทำไป ใจจำนง
ทั้งอ้อมตรง หลงร้าย กายวาจา
ในพระพุทธ พระธรรม แลพระสงฆ์
ข้าพระองค์ ปลงน้อม ค้อมเกศา
แทบบาทบงสุ์ จงโปรด กรุณา
ปิ่มเมตตา ราโทษ โสตถิการ
อีกเหล่าโพ-ธิสัตว์ แลปัจเจก
ปวงภิเษก ในสวรรค์ อันไพศาล
หรือบำเพ็ญ บารมี ที่โอฬาร
เป็นวงศ์วาน หน่อกษัตริย์ ขัตติยา
กรรมอันใด ข้าทำ นำเคืองขุ่น
โปรดการุณ อโหสิ มิถือสา
ขอได้โปรด เอ็นดู หนูนกกา
อนาถา โง่เง่า เอาแต่ใจ
อีกพ่อแม่ ปู่ย่า ตายายทวด
ลุงป้าชวด น้าอา สาขาไหน
แม้ชาตินี้ ชาติก่อน ย้อนกาลไกล
น้อมฤทัย กราบหนอ ขอขมา
ทั้งครูบา อาจารย์ เคยสั่งสอน
ขอวิงวอน อภัย ไม่ถือสา
กรรมล่วงเกิน แก่พระ อุปัชฌาย์
โปรดเมตตา เถิดให้ อภัยทาน
แม้สหาย มิตรเก่า เหล่าเพื่อนพ้อง
ญาติพี่น้อง คนรัก สมัครสมาน
ผัวเมียกัน เก่าก่อน ย้อนยุคกาล
คู่ชู้หวาน หวามรัก ปักดวงมาน
ขอโปรดให้ อภัย ในความผิด
ที่เคยคิด เคยทำ กรรมล้างผลาญ
เคยขุ่นข้อง หมองไหม้ ใจรำคาญ
คืนประสาน สนิท มิตรไมตรี
อีกทั้งเหล่า เจ้ากรรม นายเวรนั้น
ล้วนแม่นมั่น เคยปรอง ครองสุขี
เคยไว้ใจ เคยรัก เคยภักดี
กลับเป็นที่ ชิงชัง หักหลังกัน
เมื่อรักได้ ชังได้ ก็รักได้
มาร่วมคลาย ให้อภัย ใจถวัลย์
อโหสิ แก่กัน ณ ฉับพลัน
ความดีมั่น มุทิตา พลอยยินดี
ทั้งลูกหลาน เหลนโหลน แลลูกศิษย์
คนสนิท แลลูกน้อง ผองทาสี
ทาสทาสา บ่าวไพร่ อันเคยมี
หากข้าฯ นี้ ล่วงไซร้ อภัยเทอญ
โอ้วัฏฏะ สงสาร อันนานหนัก
ล้วนเคยรัก เคยชัง ยังสรรเสริญ
เคยแช่งด่า ฆ่าฟัน ยันล่วงเกิน
เคยหมางเมิน เคยหลง เคยงมงาย
ขอเราจง เห็นแท้ แลประจักษ์
ในทุกข์หนัก รักชัง ยังฉิบหาย
เพราะความอยาก ลากยึด สกนธ์กาย
ด้วยมั่นหมาย เสพสม อารมณ์ใจ
ความไร้ทุกข์ ร่มเย็น เป็นสุขแท้
นั้นมีแน่ นิพพาน โอฬารใส
มรรคแปดคือ สายกลาง ทางวิไล
สิกขาใน ศีลสมา-ธิปัญญา
ขอเราท่าน ทั้งปวง จงล่วงทุกข์
บรรจบสุข สูงสุด รุจสิกขา
อิสระ ละโศกศัลย์ พันธนา
พ้นวัฏฏา พาสุข นิรันดร"
ภภภ 13/2/2557 21:56
แก้ไขปรับปรุง 23/6/2558 5:59
"ที่สุดแห่งรัก คือการให้
และที่สุดของการให้ คือให้...
มรรค ผล และนิพพาน"
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
