Reply 1988 EP17
รายละเอียดของความฝัน เปลี่ยนแปลงเรื่อยๆ
แต่วัตถุประสงค์ของความฝัน คงเดิม
รายงานข่าวในทีวี ช่วงการสอบเข้ามหาวิทยาลัยของนักเรียนชั้น ม.6
กล่าวว่า "ปีนี้ (1989) มีการสำรวจอาชีพในฝันของนักเรียนชั้นประถม ลำดับแรกคือนักวิทยาศาสตร์ ที่สองคืออาจารย์ ตามมาคือนักกีฬาและหมอ ผลสำรวจแตกต่างจากช่วงทศวรรษที่ 1970 อย่างมาก รับราชการและทหารเป็นลำดับต้นๆ ในตอนนั้น
ความฝันของเด็กๆ ถูกเปลี่ยนแปลงไปโดย ความคาดหวังของพ่อแม่ และสื่อ"
จากนั้นคนเป็นพ่อแม่ในเรื่องก็ต่างคุยกันว่า ตอนเด็กๆ ของตนเคยฝันอยากเป็นอะไรกันบ้าง ไม่ว่าจะเป็นนักวิทยาศาสตร์ นักเต้น นักร้อง นักกีฬา นักวาดรูป แต่พอโตมากลายมาเป็นนายธนาคาร เปิดร้านเครื่องใช้ไฟฟ้า โรงรับจำนำ และแม่บ้าน และเมื่อมีลูก ความฝันของพวกเขาและเธอ ก็เหลือแค่อยากเห็นลูกๆ แข็งแรง มีความสุข
ส่วนเพื่อนๆ ทุกคนในกลุ่มต่างมีความฝัน เหลือเพียงด๊อกซอนเท่านั้น ที่ยังหาฝันตัวเองไม่เจอ เธออิจฉาแม้เพื่อนที่ฝันอยากเป็นช่างทำผม ที่ดูเป็นเรื่องไม่น่าใฝ่ฝันในสมัยนั้น เพราะตัวเธอเองไม่มี
ความฝัน มีอีกชื่อหนึ่งคือ เป้าหมาย
เป้าหมาย มีหน้าที่ทำให้เรารู้ว่า เราจะเดินทางไปที่ไหน
เป้าหมายหรือความฝัน จึงไม่ควรกลายเป็นสัมภาระ ที่เราต้องแบกเดินไปไหนมาไหน
เป้าหมาย หรือมุดหมาย อยู่ข้างหน้า เรามีหน้าที่เดินไปให้ถึง
แต่บางทีเราก็ลืม แล้วเอามาแบกไว้บนไหล่ ซึ่งพอเรารื้อสัมภาระบนหลัง ที่หน้าตาคล้ายความฝัน เราอาจจะเจอว่า มันคือความคาดหวังจากคนอื่น หรือความคาดหวังจากตัวเอง
เพราะขนาดด็อกซอนที่ยังไม่มีความฝัน ยังได้แบกเอาความคาดหวังของสังคม ที่ว่าทุกคนต้องมีความฝัน มาที่ตัวเองอีก
ด็อกซอน ผู้เรียนหนังสือไม่เก่ง เครียดกลัวว่าตัวเองจะสอบเข้ามหาวิทยาลัยไม่ได้ จึงมาระบายกับพ่อ พ่อจึงตอบไปว่า
"เตรียมพร้อมทุกอย่างให้มันดี แล้วทำให้ดีที่สุด
และถ้ามันไม่สำเร็จ เราก็ทำอะไรไม่ได้"
ด็อกซอน รับคำ และบอกจะตั้งใจและทำให้ดีที่สุด สุดท้ายก็พูดทิ้งท้ายว่า
"ถ้าหนูสอบเข้ามหาวิทยาลัยไม่สำเร็จ พ่ออย่าเกลียดหนูนะ"
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
