#นิยาย รักวัยรุ่น💕
ตอนที่ 3. รักสุดโหด ของ นายเฮดว๊าก
#Arri ✍️
"ติ๊ดตีด ติ๊ดตีด"เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นฉันมองนาฬิกา แล้วกดปิดเสียงพรางดูเวลา
"อ่า...หกโมงเช้าแล้วหรอเนี้ย ขี้เกียจจังเฮ้อ!!!!"ฉันกำลังนอนบิดขี้เกียจอยู่สักพักก็ลุกออกจากที่นอนเพื่อไปอาบน้ำแต่ตัวไปเรียน และทำกิจกรรมต่อ
ฉันใช้เวลาอาบน้ำแต่งตัวไม่นานก็เสร็จ แล้วเดินลงไปข้างล่างเพื่อหาอะไรกิน เพราะแม่ฉันต้องเข้าร้านแต่เช้า ฉันก็เลยต้องทำอาหารเอง
"อื้ม??เช้านี้ ไข่เจียวดีกว่า ง่าย และก็เร็วด้วย"
ฉันกำลังใช้ความคิดอยู่สักพักก่อนจะตัดสินใจทำไข่เจียวทันที
ฉันกินข้าวเสร็จแล่วตอนนี้ฉันกำลังจะออกจากบ้านเพื่อขึ้นรถเมล์ไปเรียน ในระหว่าที่ฉันเดินออกมาจะถึงประตูรั้วบ้าน ฉันก็เห็นรถคันที่คุ้นตาจอดอยู่หน้าบ้าน...ใช่ ใช่ไหม
"พี่มาทำอะไรที่หน้าบ้านหนูแต่เช้าคะเนี้ย"
ฉันถามพี่นนท์ออกไป ใช่คะ พี่นนท์เองมาทำอะไรแต่เช้าก็ไม่รู้?
"ขึ้นรถสิ!"เอ๊ะ..ทำไมต้องให้ขึ้นรถด้วยจะพาไปไหนเนี่ย และตอนนี้ฉันก็ยังนิ่งอยู่
"ฉันไม่ชอบพูดซ้ำนะ ขึ้น! รถ! "พี่นนท์พูดและเน้นทีละคำ ทำให้ฉันไม่กล้าขัด จำต้องยอมเดินขึ้นรถไปกับเขา
"จอดตรงนี้ก็ได้คะ เดี๋ยวหนูเดินเข้าไปเองคะ"ฉันบอกพี่นนท์จอดทางเข้ามหาลัยเพราะฉันเกรงใจ และกลัวว่าจะมีคนเห็นด้วยแหละ
"ไม่ เดี๋ยวไปส่งหน้าคณะเอง"พอพี่นนท์ได้ยินฉันบอกเขาก็ยืนยันว่าจะไปส่งที่หน้าคณะ ชิ!เอาแต่ใจตัวเองชะมัด
พอรถจอดถึงหน้าคณะ แล้วก็มีคนมองกันเยอะมาก มากจนฉันไม่กล้าลงอ่ะ แงะ!😭
พอจอดรถให้ฉันลง แต่ฉันก็ยังนิ่งไม่ยอมลงจนเขาเห็นว่าฉันนิ่งนั้นแหละ
"เป็นอะไรไม่อยากลงเหรอ? หรือกลัวอะไร"พี่นนท์ถามฉันฉันเลยรีบปฏิเสธออกไป
"อะเอ่อ...เปล่าคะ 😄"ฉันตอบพี่นนท์แล้ว ยิ้มแห้งๆไป
"อย่าลืมนะเลิกเชียร์แล้วมาจัดบอร์ดด้วย!"
พี่นนท์พูดน้ำเสียง แบบบังคับมากกว่า🤭(ร้ายนะพี่นนท์แกล้งน้องเอยของไรท์)
"ค่ะ งั้นหนูไปก่อนนะคะ"พูดจบฉันกำลังจะเปิดประตูรถ พี่นนท์ก็ดึงฉันกลับ และทำให้ฉันเซเข้าไปใกล้เขามากขึ้นจนหน้าเราห่างกันนิดเดียว ฉันสบตากับพี่นนท์แล้วเขาก็เลื่อนหน้าเขามาและประกบริมฝีปากฉันเบาๆ พี่นนท์จูบฉันนานมากและตอนนี้ฉันก็กำลังดิ้น เพราะฉันรู้ว่าจะขาดอากาศหายใจอยู่แล้ว โอ๊ยยพี่นนท์ฉันเผลอทุบที่อกเขาเพื่อให้เขาถอนจูบออกจากฉัน
"ตุบ ตุบ !!"แล้วพี่เขาเหมือนจะรู้ตัวแล้วก็เลยถอนจูบออกไป
"แฮกๆ!!"ฉันกำลังกอบโกยเอาอากาศเขาสู่ปอดให้เยอะที่สุดเท่าที่จะทำได้
"หึ!"พี่นนท์ขำ
"พี่ทำอะไรเนี่ย!!!"ฉันถามเขาไปอย่างอายๆ และไม่ได้มองหน้าเขาด้วยซ้ำ เฮ้อฉันก็เขินเป็นนะ ต่อไปจะมองหน้าเขายังไงละเนี่ย อายชะมัดเลย🙄
"นะ หนู ขอตัวก่อนนะคะ ขอบคุณคะ"พูดจบฉันก็วิ่งลงจากรถเขาไปเลยโดยที่เขายังไม่ทันได้พูดอะไรสักคำ
"โอ๊ยยย...อายชะมัดเลย!😊"ฉันวิ่งเขามาในตึกโดยไม่คนใจว่าใคนมองแล้วฉันก็พึมพำกับตัวเองในขณะที่ฉันรีบวิ่ง
ฉันวิ่งเข้ามายังห้องน้ำในคณะ และยืนมองตัวเองอย่างเขินอายอยู่หน้ากระจก อ๊ายยยอยากจะกรี๊ดดังๆจริงๆ
ฉันกำลังเดินออกมาจากห้องน้ำเพื่อไปหาเพื่อนที่โต๊ะ
"มันมาแล้วๆ"เสียงเพื่อนๆฉันเอง แต่กำลังคุยอะไรกันนะ?พอฉันนั่งลงพวกเพื่อนๆก็พากันเอาแต่จ้องหน้าจับผิดฉันอ่ะ
"มีอะไรติดหน้าฉันหรือไงย่ะ!!มองอยู่ได้"ฉันถามออกไป
"ยัยเอย!!!"เสียงเรียกพร้อมกันและเสียงดังมาก
"อยู่ใกล้แค่เนี้ยจะพูดเสียงดังทำไมว่ะ"ฉันว่า
"เมื่อกี้..ใครมาส่งย่ะ!"มะนาวถามฉันอย่างจับผิด
"นั้นสิๆ ใครเหรอแก รถสวยมากก!!"ยัยโนแอลถามฉันอีกคน
"แต่ฉันว่ารถคุ้นๆนะ เหมือนรถพี่นนท์เลย เพราะเมื่อวานตอนกลับฉันเห็นพี่เขาไปที่ลานจอดรถ"
ยัยปลายพูดขึ้นและเอาแต่จ้องหน้าฉัน สุดท้ายฉันก็คงปิดอะไรพวกนี้ไม่ได้สินะ เฮ้อ...
"กะก็พี่นนท์ นั้นแหละ!"ฉันตอบแบบปัดๆ
"หะ!เป็นพี่นนท์ที่มาส่งแกจิงๆเนี้ยนะ!"ยัยโนแอลทำท่าตกใจ😲
"เออใช่!"ฉันก็ตอบแค่นั้น
"ทำไมเขาถึงมาส่งแกได้อ่ะ"ยัยปลายถาม
หลังจากนั้นฉันก็เล่าเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้เพื่อนๆของฉันฟัง
"ทั้งหมดก็เป็นแบบนี้แหละ!"
"ออ!!!!"และพวกแกจะออ...เสียงดังพร้อมกันทำไมเนี้ย!🙄
เวลาต่อมาตอนนี้พวกฉันเรียนเสร็จแล้วกำลังจะไปกินข้าว
"ป่ะๆเก็บของๆไปกินข้าวกันเถอะ!"ยัยปลายพูดขึ้น
"กินที่ไหนดี โรงอาหารไหม หรือข้างนอกดี บ่ายโมงก็ต้องเข้ากิจกรรมเชียร์อีก นะลายเซ็นรุ่นพี่ก็ยังไม่ได้ไปหาเลยเนี่ย!เฮ้อ..."ฉันพูดกับเพื่อนๆและพลางถอนหหายใจยาวพื้ด
"เออนั้นดิลืมไปเลยวะ!"ยัยมะนาวเสริม
"งั้นเรากินที่โรงอาหารคณะดีมั้ยจะได้หาลายเซ็นไปด้วยไง"โนแอลถาม
"ดีเหมือนกันนะประหยัดเวลาดี ป่ะเสร็จยัง!"ฉันถามเพื่อนๆ
"เสร็จแล้วจ้าๆ ป่ะๆ"
ว่าจะลงให้2ตอน แต่ตอนนี้ไรท์เริ่มจะง่วงแล้ว555
ไว้ตอนเช้าไรท์ตื่นขึ้นมาเขียนแต่เช้าให้เน้ออ😂
เป็นกำลังใจให้นักเขียนคนนี้ด้วยนะคะถ้าชอบก็กดติดตามกันด้วนนะคะ ขอบคุณคะ #Arri✍️
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
