การถือครองที่ไม่จีรัง🙏🙏
อะไรคือความสุขของชีวิต..แต่ละคนมีสิ่งที่
ชอบและสิ่งที่ใช่ที่ทำให้ตัวเองมีความสุข แม้
สิ่งนั้นจะเป็นเรื่องที่ดูไร้ค่าในสายตาใครหลายคน จากคนที่ไม่แยแสหรือสนใจเรื่องสุขอนามัยมีความสุขจากการใช้ชีวิตในแบบที่ล้มมากกว่ายืน หรือพูดง่ายๆว่า"ล้มเหลว"ทั้งงานและครอบครัว ตราบทั้งวันหนึ่ง
ซึ่งไม่คิดว่าชีวิตต้องเผขิญ..การล้มป่วยของ
คนในครอบครัว ซึ่งภาระในการพาทุกคนไป
โรงพยาบาลตกเป็นหน้าที่อย่างเลี่ยงไม่ได้ แต่สิ่งที่ได้รับรู้ระหว่างทางของสถานที่ๆเรียกว่า"โรงพยาบาล" ได้เปลี่ยนความคิดใน
การพยายามมีชีวิตอย่างมีคุณค่า ภาพของผู้ป่วย,ญาติ,ผู้ต้องขัง,ต่างด้าว,ผู้มีอันจะกิน..
ทุกคนเท่าเทียมกันเมื่ออยู่ในโลกแห่งนี้ สีหน้าที่มีแต่ความวิตก ไร้รอยยิ้มหรือสิ้นหวัง หลายคนนอนรวยรินไร้ซึ่งแรงแม้ลืมตา
เสียงสัญญาณเครื่องพยุงชีพหวีดลั่นยาว หมอ พยาบาลวิ่งโกลาหลทั้งตึก สุดท้ายร่าง
ซึ่งไร้วิญญาณมีเพียงผ้าขาวปิดหน้า พร้อม
ญาติพี่น้องลูกเมีย อาบน้ำตาเต็มใบหน้า เสียงร่ำไห้ระงม ทำให้ตระหนักว่าวันหนึ่งข้างหน้า คงถึงคิวเราหรือคนที่รักในครอบครัว...NCDs คือกลุ่มโรคที่ไม่ติดต่อร้ายแรงหรือโรคที่ว่าด้วยพฤติกรรมการกิน
ความดันโลหิตสูง,เบาหวาน,ไขมันในโลหิต เหล่านี้คือโรคที่คนไทยกว่า90%เป็นโดยไม่รู้ตัว บางคนมาแสดงอาการในตอนที่ตัวโรคมาไกลเกินรักษาหรือเสียชีวิตในบางราย...
ความดันฯเบาหวานสองอย่างนี้คือสิ่งที่เป็นภัยเงียบและน่ากลัว พัฒนาให้กลายจนไตพังพินาศ ซึ่งตัวเองอาจจะมียีนส์แฝงในการเป็นอย่างพ่อกับแม่ ด้วยน้ำหนักตัวเกือบร้อย
กก.บุหรี่2ซ/ว ก็การันตีได้100%ว่า...เป็นแน่ๆ การหักดิบบุหรี่เกิดตามมาในระยะเวลา3.ด พร้อมด้วยการเดิน5.กม ทุกวันไม่เว้นแม้ฝนตกฟ้าร้อง พร้อมคำหยอกเอินจากแม่เบาๆว่า" มึงจะทำได้สักกี่วัน" วันนี้แม่ไม่ได้อยู้ดูความเปลี่ยนแปลงของผมแล้ว วันนี้
7.ปีแล้ว จากการหมั่นดูแลตัวเองอย่างดีเพียงเพื่ิอจะได้บริจาคเลือดทุก3.ด แม้เป็นคนกลัวเข็มชนิดแค่เห็นก็เหงื่อแตก แต่ภาพจำที่แม่ต้องเจาะคอเพื่อเปิดหลอดลมกู้ขีวิต
ยังติดตา วันนั้นหากไม่ได้เลือดที่บริจาคแม่จะเป็นยังไง หรือทุกคนในครอบครัวที่ต้องรับเลือดยามป่วยต้องไปลุ้นว่ามีเลือดในคลังมั้ย! นี่คือจุดเริ่มต้นของการอยากที่จะให้โดยไม่มีข้อแม้ 3.ปีแล้วกับการบริจาคและไม่ใช่แค่โลหิต แต่เป็นการมอบทั้งร่างกายให้สภากาชาดไทย เพื่อคนที่ยังอยากจะดิ้นรนการมีชีวิตต่อไป....การลืมตาในเช้าอีกวันหนึ่ง แม้ไม่ใช่วันที่ดีแต่เป็นอีกวันที่ยังมีชีวิต ยังมีแรงที่จะเดิน มีแรงที่จะวิ่ง ยังกิน
ในสิ่งที่ชอบได้ อย่าทำทุกสิ่งในวันนี้ให้เป็นเรื่องยากในวันหน้า วันที่แรงจะทรงตัวแทบไม่มี แรงที่จะบดอาหารยังยากกว่าการกลืน
หรือน้ำที่กินง่ายและราคาถูกยังกลืนไม่ได้ อย่ารอให้ลูกหลานส่งเสียงเชียร์ในการเดินแต่ละก้าว อย่ารอให้ให้โลกที่น่าอยู่เป็นเพียงแค่ห้องสี่เหลี่ยม... ในวันที่เม็ดเหงื่อยังผุดตามใบหน้าหรือโทรมกาย เสียงหอบแทบขาดใจในขณะก้าววิ่งในร่มไม้ วันที่ยัง
ตื่นเช้าไปซื้อโจ้กร้อนๆด้วยขาตัวเอง วันที่ยังทำอะไรได้อีกมากมายกับการดูแลสุขภาพ สุขภาพดีเงินซื้อไม่ได้ วันนี้ ออกกำลังกายหรือยัง!! อย่าพูดว่าไม่มีเวลา เพราะคุณจะมีเวลาอีกมากในขณะที่อยู่บนเตียงผู้ป่วย
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
