ในงานแต่งงานงานหนึ่ง ชายหนุ่มดูภูมิฐานมาร่วมงานแต่งงานของเพื่อนร่วมชั้นเรียนประถมของเขา
.
ในขณะที่งานเลี้ยงกำลังสนุกสนานและพูดคุยกัน ระหว่างเพื่อนฝูง สายตาของชายหนุ่มคนนั้น ก็ได้เห็นชายแก่คนหนึ่งหัวใจของเขาก็เริ่มเต้นแรงขึ้นและเหงื่อของเขาเริ่มออกจากฝ่ามือ
.
ชายหนุ่มคนนั้นรวบรวมความกล้าเดินเขาไปหาชายแก่คนนั้น ซึ่งเป็นครูของเขาเมื่อ 30 ปีก่อน
.
"ครูครับจำผมได้ไหมครับ"
.
"ขอโทษนะพ่อหนุ่มผมจำไม่ได้จริงๆ"
.
"ครูครับ ทำไมครูถึงจำผมไม่ได้ครับ ผมคือลูกศิษย์ครูที่เคยขโมยนาฬิกาเพื่อนในห้อง ซึ่งในวันนั้นเพื่อนได้ไปฟ้องครูว่านาฬิกาของเขาหายและครูก็ได้ให้พวกเราออกไปยืนอยู่หน้าห้องหันหน้าเข้ากำแพงให้พวกเราทั้งหมดหลับตา และครูก็เริ่มค้นกระเป๋าของพวกเราทีละคน..ทีละคน
.
... จนกระทั่งครูได้นำนาฬิกาที่อยู่ในกระเป๋าของผมออกมา ครูได้นำนาฬิกานี้ คืนให้กับเจ้าของนาฬิกาไป โดยที่ครูไม่ได้บอกว่าผมเป็นคนขโมย
.
... ซึ่งตัวผมเองในขณะที่ครูค้นตัวนั้น ใจของผมคิดอยู่ตลอดเวลาว่า ผมเองจะมองหน้าเพื่อนๆในห้องอย่างไร ผมคงต้องอับอาย และไม่สามารถที่จะอยู่ในโรงเรียนต่อไปได้
.
... แต่ทว่า ครูไม่เคยเรียกผมไปด่าว่า และไม่เคยนำเรื่องของผมไปบอกให้ใครฟังเลย และนับตั้งแต่วันนั้น ผมเองก็ไม่กล้าที่จะไปขโมยของใครอีก ไม่ว่าสิ่งนั้นจะเป็นสิ่งเล็กน้อยก็ตาม"
.
"พ่อหนุ่มวันนั้นฉันจำหน้าคนขโมยไม่ได้หรอก เพราะในวันนั้นนอกจากที่ฉันจะให้พวกเธอหลับตากันทั้งหมดแล้ว ตัวของครูเองในขณะที่ค้นอยู่ ครูก็หลับตาของครูด้วยเช่นกัน
เพื่อที่ครูเองจะได้ไม่มีจิตใจที่จะเกลียดชัง คนที่ขโมยนาฬิกาไปในวันนั้น..ซึ่งเป็นลูกศิษย์คนหนึ่งของครู
.
... ครูคิดว่า สิ่งที่เธอทำในวันนั้น เธอจะได้รับบทเรียนของเธอ ซึ่งในวันนี้มันก็ได้พิสูจน์แล้วว่า ที่ครูทำเช่นนั้น มันเป็นการให้บทเรียนที่ดีสำหรับเธอแล้ว
.
และในวันนั้นครูก็ไม่จำเป็น ที่จะต้องให้เธอได้รับความอับอายเสียหาย และครูก็ไม่เห็นประโยชน์อันใด ในการที่จะต้องป่าวประกาศและสืบหาคนที่ขโมย เพราะตัวของพวกเธอเอง คือเด็กที่ไร้เดียงสา ยังไม่มีความรู้
.
การกระทำของครูในวันนั้น มันจึงเป็นประสบการณ์ที่ตัวเธอเองได้รับมันด้วยกับตัวเอง"
.
.
.
ความสัมพันธ์ ครู-ศิษย์ ไม่ควรถูกลดทอนให้ต่ำค่าลง เหลือแค่ลูกจ้างที่ให้บริการกับลูกค้าที่มารับบริการ
.
ความคิดที่สามานย์ คือการลดค่าของคุณค่าต่างๆ ที่จับต้องไม่ได้ ให้กลายเป็นความสัมพันธ์แลกเปลี่ยนเชิงเงินตราล้วนๆ
.
มีความคิดที่สามานย์ ก็ย่อมกลายเป็นคนสามานย์อย่างเลี่ยงไม่ได้
.
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
