ความทรงจำ (1)
ความทรงจำ (1)
บ้าน🏡
There is no place like home..
ไม่ว่าบ้านจะเป็นอย่างไร เล็ก ใหญ่ ห้องแถว คฤหาสน์ ..บ้านคือสถานที่ๆเราทุกคนคิดถึง. ⛺️
บ้านหลังแรกของเรา.. 🏕รางเลือนในความทรงจำ ..บ้านชั้นเดียวหลังคามุงแฝก พื้นปูด้วยไม้อะไรไม่รู้แผ่นโตมากกก แต่เย็นสบาย เวลานอนมองขึ้นไปเห็นขื่อที่บางครั้งมีเจ้าหลามตัวใหญ่พันขื่ออยู่ พ่อต้องลุกไปเรียกคนมาข่วยจับไปปล่อยในป่า หลังบ้านที่ลำธารน้ำใสไหลเย็นทั้งปี ..กลางวันอากาศสบาย กลางคืนยุงแยะหนาวมาก นอนกางมุ้ง วันดีคืนดี มีเจ้าเม่นหลบหนาวมาอิงแอบข้างมุ้ง พลิกตัวไปโดน จำได้รางๆว่าเจ็บมาก ..พ่อกับแม่ ทำไร่ถั่วลิสง ถั่วลิสงดิบที่เราชอบกินตอนถอนขึ่นจากดินใหม่ๆ หวานอร่อยมาก ..บ้านเราอยู่ติดชายแดน จึงมีคนแปลกๆใช้เป็นทางเดินผ่านไร่ถั่วเราบ่อยมาก หลายครั้งพ่อจะยิงปืนขึ้นฟ้า เพื่อเตือนเพื่อนๆให้ระวังตัว .. เรารักบ้านหลังนี้มาก ภึงแม้ความทรงจำจะขาดวิ่นแต่เรารักบ้านหลังนี้ที่สุด ..
ความทรงจำ (2)
บ้าน 🏕
วันนึงพ่อบอกว่า ถึงเวลาเราต้องย้ายบ้านจากตะเข็บชายแดนเข้าในเมืองกันแล้ว ...เราไม่เคยมีบ้านของเราเลย..เรา4คนพ่อแม่พี่สาวและเรา ซัดเซพเนจรไปหลายบ้าน แต่วนเวียนอยู่ฝั่งธนบุรี.. ครั้งแรก 🏕 เราอยู่ห้องแถวไม้เล็กๆ ของวัดติดคลองแถวตลาดพลู กับปู่และย่า เราเริ่มเรียนหนังสือชั้นประถมที่วัดนี้ ..ห้องแถวเล็กจิ๋ว 6 ชีวิต แออัดอยู่ที่นี้หลายปี และลำบากมาก แต่เราก็มีความสุข เพราะได้เจอครอบครัวทุกวัน ..พ่อบอกว่า "คับที่อยู่ได้ คับใจอยู่ยาก นะลูก" ..แล้วก็ถึงเวลาย้ายบ้านอีกครั้ง 🏕 ไปอาศัยบ้านญาติของแม่ แถวบุคคโล เป็นบ้านซั้นเดียว กว้างพอสมควร เราอยู่ห้องเดียวกันสี่คน สักพัก ก็ต้องย้ายออก ไปอยู่บ้านจริงๆ 🏚บริเวณกว้างขวางหลายไร่แถวคลองสาน มีเรือนขนมปังขิง หลังใหญ่และมีหลังเล็กๆอีกหลายหลัง รวมทั้งศาลาใหญ่และกว้างมาก พ่อบอกว่าเป็นบ้านของผู้ที่มีพระคุณ พ่อต้องไปทำงานทางใต้หลายปี แม่ตามไปกับพ่อ ฝากเราสองพี่น้องไว้ที่บ้านขนมปังขิงนี้ ในฐานะผู้อาศัย ซึ่งก็เหมือนคนรับใช้นั่นเอง บ้านใหญ่โต เจ้าของเป็นผู้ดีเก่า 3 สาว พี่น้อง ..เราทำงานหลายอย่างที่เขาสังให้ทำ คิดถึงพ่อกับแม่มาก แต่ทำอย่างไรได้ ถึงแม้จะเหนื่อยแค่ไหนกับการทำงานบ้าน ที่ต้องตื่นแต่เช้า ทำภาระกิจในบ้านให้เสร็จก่อนไปโรงเรียน และทำต่อในตอนเย็น รวมทั้งวันเสาร์อาทิตย์แต่สิ่งดีๆที่ได้จากบ้านหลังนี่คือ การอบรมให้เรารู้จักคำว่า "สิ่งที่คนเป็นผู้ดีพึงมี นั่นไม่จำเป็นว่าเราจะยากจนหรือร่ำรวย นั้นคือ กายกรรม มโนกรรม และวจีกรรม" และ เขาอนุญาตให้เราสองพี่น้อง ไปอยู่กับพ่อแม่ทุกครั้งที่โรงเรียนปิดเทอม ไม่ว่าเทอมเล็ก หรือ เทอมใหญ่ ..เราอาศัยอยู่ที่บ้านหลายนี้หลายปี จนจบชั้นมัธยมปลาย ..ได้เวลาที่พ่อกับแม่จะย้ายเข้ากรุงเทพแล้ว ..เราย้ายออกจากบ้านเก่าแก่ สวยงาม แล้วไปอยู่กับลุง ⛺️ ในบ้านหลังจิ๋ว แต่มีความสุขและอิสระมาก สักพัก เพื่อมองหาบ้านเช่าที่เราสีาคนพ่อแม่ลูกจะได้อยู่ด้วยกัน ก่อนเราเตรียมตัวเข้ามหาวิทยาลัย..🌸
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
