กาลครั้งหนึ่ง.. ไหนว่าอิ่มไง
เมื่อแม่ลูก 2 อย่างเรา พาลูก 2 คนขึ้นรถไฟไปเที่ยวบ้านพี่สาว เพียงเพื่ออยากเปลี่ยนบรรยากาศ อยากมองข้างทาง อยากให้ลูกได้เห็นสิ่งใหม่ๆ จากบ้านโป่ง-กุยบุรี ด้วยเก้าอี้ไม้ที่ไม่มีเบาะหุ้ม (มองเห็นความเมื่อยล้า เมื่อยก้น เลยทันที) รถไฟจอดที่ใด ก้อจะได้ยินแม่ค้าขายของ ขายน้ำ ขายขนม เดินผ่านไปมา และก็จะได้ยินเสียงเด็กเรียก แม่ๆ กินขนม แม่ๆ กินน้ำ รวมไปถึงลูกของเราก็เช่นกัน สถานีต่อไป ราชบุรี สถานีนี้มีของดีคือ ก๋วยเตี๋ยวผัดไท แม่ค้าแบกถาดมาขาย ถามลูกๆ กินไหม เสียงดังฟังชัด “หนูกิน” ซื้อมา 5 ห่อ ลูกสาวกินไป 2 ห่อ ลูกชายกินไป 2 ห่อ เราก้อถามอิ่มไหมลูก ลูกๆก็ตอบมาว่า “อิ่มค่ะ อิ่มครับ” โอเค เมื่อลูกอิ่ม งั้นแม่กินที่เหลือนะ เมื่อแกะห่อผัดไทออกมา กำลังจะคีบเข้าปาก เหลือบไปเห็นลูกๆมองอย่างตั่งใจ นึกในใจ ไหนว่าอิ่มไง สุดท้ายเอ่ยปากถาม อยากกินอีกเหรอลูก เหมือนนัดกัน ลูกๆ พยักหน้าพร้อมกันเลย ฮ่ะๆ เอาไปเลยค่ะ กินให้อร่อยนะจ๊ะลูกจ๋า เพื่อลูกแม่ทำได้
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
